Raoul (links) probeert zijn tegenstander te verslaan.

Grenada

Zondagochtend staat er een hobbiecat race op het programma. Graham en Raoul doen mee en ze nemen allebei één van de jongens mee. De wedstrijd begint om één uur in de baai van Le Phare Bleu marina en er zijn 16 deelnemers. Er is een baan uitgelegd in de baai en er varen steeds twee tweetallen tegen elkaar (match racen). Graham neemt Sjoerd mee en is als vierde aan de beurt. Helaas mist Graham de startlijn en kan het later niet meer goedmaken. Raoul moet erna en is iets beter in vorm. Hij heeft Luuk mee en wint de race. Aangezien elke race ongeveer een half uur duurt hebben we al uitgerekend dat we zeker de hele middag met de wedstrijd bezig zullen zijn. Op zich is het niet erg want er zit een heerlijke beachbar bij de marina waar ze wifi hebben dus ik kan gelijk het weblog updaten. Als Raoul de kwart finale vaart is er dermate weinig wind dat het een half uur duurt voordat ze bij de eerste boei zijn. Het is reuze spannend want in het begin heeft hij een trage start maar kan het bij de eerste boei goedmaken, daarna wordt hij voorbij gevaren maar op het einde lijkt het wel of hij meer wind heeft. De wedstrijdcommissie besluit uiteindelijk om de wedstrijd af te blazen want anders gaat het eindeloos duren. Helaas zullen we er volgende week niet bij zijn als ze de wedstrijd voortzetten!



Sjoerd met het hoofd van de barracuda.

Maandagochtend vertrekken we al vroeg naar Grand Mal, een baai net boven St. George. Graham en Joan varen met ons mee en we liggen al om elf uur aan het anker in de baai. Graham heeft onderweg twee grote barracuda’s gevangen dus de jongens gaan met de dinghy erheen om de vissen te bekijken. Voor de lunch wordt er nog school gedaan want het is weer maandag. Als we de bbq aan zien gaan bij de Karma varen we over voor de lunch. De barracuda blijkt heerlijk te smaken!! Na de lunch maken we ons klaar om te snorkelen in het ‘sculpture’ park. Vlak bij de baai hebben ze bij een rif beeldhouwwerken laten afzinken. We hebben vandaag goed zicht onderwater en we zien hele scholen vissen in allerlei kleuren. Als we rondsnorkelen zien we de beelden onderwater zoals de zeemeermin, man op de type machine, Jezus beeld, kring van kinderen. Het is heel apart om beelden onderwater te bekijken!!! Na het snorkelen moet er nog wat schoolwerk afgemaakt worden want dat was er nog niet helemaal van gekomen. ’s Avonds komen Graham en Joannie bij ons aan boord nasi eten en geeft Luuk nog een drumsolo weg. Vanavond nemen we afscheid van Graham en Joan want morgen varen we naar Carriacou en gaan zij terug naar het zuiden van Grenada. We hebben een super leuke week met ze gehad en we zullen ze zeker missen!

Een wijntje bij de lunch.

De volgende ochtend vertrekken we al om 7 uur richting Carriacou en worden uitgezwaaid door Graham en Joannie. De eerste uren varen we op de motor langs de westzijde van Grenada. Het is leuk om langs de kust te varen want er is steeds wat te zien en het valt me op hoe groen Grenada is. Om een uur of elf zijn we aan de noordkant van Grenada en krijgen we de wind op de neus. Het waait aardig door windkracht  4 tot 5. We zijn vandaag wat lui en varen alleen op de genua aan de wind, toch lopen we nog steeds aardig zo’n 6 knopen en het schiet goed op. Rond 12 uur zijn we al in Carriacou en ankeren in Tyrell Bay. De baai ligt vol met zeilboten en het is lastig om een plekje te vinden. De rest van de middag doen we rustig aan en gaan aan het einde van de middag de kant op. Er zijn wat winkeltjes en barretjes maar meer is er niet te zien, dat klopt ook wel want  Carriacou is een eiland met 7 duizend inwoners en is niet groot. Tyrell Bay is helemaal een gehucht maar het doet allemaal heel vriendelijk en relaxt aan. In een bar ontmoeten we nog een jong Nederlands stel dat we onderweg al ontmoet hadden maar nog niet echt mee gesproken. Het is leuk om ze nu wat uitgebreider te spreken. ’s Avonds begint het aardig hard te waaien en terwijl we filmavond houden met de kinderen zien we de boot heel erg heen en weer slingeren. Het wordt dan ook een onrustige nacht!

Sandy Beach bij windkracht 5.

De volgende dag doen we eerst school met de kinderen en besluiten dan om richting Sandy Island te varen om daar te ankeren. Sandy Island is een klein eilandje met een enorm mooi zandstrand. Het waait nog steeds erg hard en als we de bocht van het eiland omkomen staat er een enorme wind. Helaas is er geen bescherming bij Sandy Island en staan er grote golven. We besluiten door te varen naar Hillsborough, de hoofdstad van het eiland waar we wat meer beschermd liggen. Als we ’s middags de kant op gaan blijkt zelfs de hoofdstad aan te voelen als een dorp. We vinden een kapper en de jongens worden goed kortgeknipt. De kapper vraagt of Sjoerd ook nog wat patronen op zijn hoofd geschoren wil hebben maar Sjoerd zegt wijselijk nee. De kapper heeft duidelijk meer moeite met Luuk zijn haar en weet niet goed wat hij met de schaar aan moet. Uiteindelijk gebruikt hij toch maar de tondeuse om ook Luuk zijn haar te knippen. Ze kunnen in ieder geval weer een paar maanden zonder kapper!! ’s Nachts begint de wind uit een andere richting te waaien en liggen we enorm te rollen. Helaas weer een onrustige nacht!

Ankerplaats in Saline Bay, Mayreau

St. Vincent en de Grenadines

We hadden eigenlijk vandaag met de auto naar Paradise Bay willen gaan omdat het een fantastisch strand heeft maar we hebben vannacht zo liggen schommelen dat we dat niet nog een nacht willen. We besluiten om door te varen naar Union Island. Aangezien Cariacou het laatste eiland is dat bij Grenada hoort moeten we de boot uitklaren en langs de immigratie. Gelukkig liggen de kantoren niet zo ver uit elkaar en worden we snel geholpen. Na wat laatste boodschappen gedaan te hebben vertrekken we rond elf uur. Vanaf Hillsborough kunnen we Union Island al zien liggen en varen er op de genua naar toe. Er staat een harde wind, windkracht 4 tot 5 en we moeten er recht tegenin.  Binnen twee uur varen zijn we er en moeten in Clifton de hoofdstad inklaren, want Union Island behoord bij de St. Vincent en de Grenadines. Voor Clifton ligt een enorm rif waar kitesurfers bezig zijn. We vinden een plaatsje aan de rand van het rif maar ook deze ankerplek ligt weer bomvol. Wel hebben we een enorm mooi uitzicht over het rif met z’n mooie blauwe gekleurde water en liggen we eerste rang. ’s Middags klaren we in bij de luchthaven en gelukkig verloopt ook dit soepel. De rest van de middag brengen we grotendeels in het water door en de jongens gaan de mast in om het gastenvlaggetje eruit te halen, we borrelen met uitzicht op het rif. Raoul en Luuk hebben naar het anker gedoken toen we ankerden en het blijkt dat de ondergrond erg hard is met een klein laagje zand. Het anker is dan ook deels ingegraven en jawel ’s nachts gaan we na een squall van het anker. Gelukkig kijken we ’s nachts af en toe omdat we het niet vertrouwen en Raoul ontdekt rond twee uur dat we bijna bovenop onze achterbuurman zitten en maakt me wakker. We varen de boot snel vooruit en halen het anker op. Toch wel een heel gedoe in zo’n volle ankerplek en we ankeren nu heel ondiep en laten veel ketting gaan. Gelukkig is het goed afgelopen en hebben we nu meer ruimte om ons heen, maar we slapen wederom erg onrustig!!

Sjoerd haalt de gastenvlag naar  beneden.

Luuk in de mast.

Vrijdagochtend doen we eerst school want daar is het deze week ook niet veel van gekomen. Rond de lunch doen we de laatste boodschappen en vinden eindelijk weer eens een goede groentestal. We doen goed inkopen want we zullen de komende dagen weinig winkels meer tegenkomen. Als we terugvaren naar de boot met onze dinghy komen we langs de Dixbay een Nederlandse boot die we ook wel eens op het Nederlandse Net hebben gehoord. We maken kennis met Idris en Bernice en zij hebben Finn een jongetje van 6 jaar aan boord. Het is erg leuk om hun ervaringen te horen en we gaan ze in de toekomst zeker nog wel ontmoeten. Rond de lunch varen we de baai van Clifton uit en we kunnen Mayreau al zien liggen waar we naar toe willen. Mayreau is een klein eilandje met mooie zandstranden en hopelijk een rustige baai om te liggen. Na een half uur varen we Saline Bay in en er is inderdaad een mooi strand en we liggen redelijk rustig. Ik ga met de jongens nog even naar het strand en we zijn de enigen!! Voor de borrel gaan we de kant op en ontdekken Mayreau. Er blijkt één weg op het eiland te zijn die behoorlijk steil de heuvel op gaat en aan deze weg ligt het enige dorp Mayreau. Op de top van het eiland kun je aan alle kanten de oceaan zien en heb je een prachtig uitzicht op de Tobago Cays. Het eiland heeft 300 inwoners en is grotendeels toeristisch. De hoofdstraat heeft rijen met restaurants waar niemand zit, maar er blijkt een paar keer per week een cruiseschip aan te meren. We eten ’s avonds in de kuip en hebben een mooi uitzicht op Union Island. Morgen varen we waarschijnlijk door naar de Tobago Cays want daar hebben we allemaal erg veel zin in. Heerlijk een aantal dagen snorkelen en zwemmen rond het rif van de Tobay Cays!!

 

 

At anchor at the reef in Clifton, Union Island.

 



Graham and Sjoerd at the starting line.

Snorkeling at the 'Sculpture Park'

 

The bay of Hillsborough, Carriacou

 



Anchorage at Clifton.

                                          



Fruit stak at Clifton, Union Island.

 

 

 

 

National Park Grand Etang, kratermeer.

Grenada

Vrijdagmiddag om vier uur gooien we de trossen los en gaan nog even langs de pomp om de tank goed vol te gooien met goedkope diesel uit Trinidad. Om een uur of vijf motoren we uiteindelijk de baai uit en varen tussen de eilanden door om op zee te komen. We zien enorme kopjes op de golven en als we de zee opvaren lijkt het wel alsof we in een soort wasmachine zitten. We worden alle kanten opgeworpen want er staat een sterke stroom en de wind staat tegen de stroom in. Als we eenmaal verder op zee zijn wordt het iets rustiger en hijsen we de zeilen. We zetten het derde rif en rollen de genua uit. We moeten vannacht tegen de wind in en we willen het rustig aandoen anders komen we veel te vroeg aan in Grenada. Als we eenmaal achter het eiland Trinidad vandaan zijn is de wind gemiddeld 15 tot 20 knopen en maken we af en toe aardige klappen op de golven omdat we ertegenin gaan. Gedurende de nacht komen er wat squalls door waardoor de wind toeneemt. Al met al is het te doen, al is het niet echt comfortabel aan boord en is het lastig om te slapen. Gelukkig hebben de jongens er geen last van en lijken ze aardig te kunnen slapen.

 

Op het anker achter Hog Island.



Om vijf uur ’s ochtends zijn we in de buurt van Grenada en laten we de zeilen zakken om vaart te minderen want het is nog steeds donker. Om zes uur liggen we precies voor de ingang van Hog Island en is het licht. We varen tussen de betonning door naar de baai waar vele boten voor anker liggen en Graham al in de kuip op ons zit wachten. We kunnen naast de Karma voor anker en varen met de dinghy naar de Karma toe om Graham en Joannie gedag te zeggen. Het is super leuk om ze na vier jaar weer te zien! In de loop van de morgen duiken we ons bed in om een beetje bij te slapen. We zetten alle luiken open en er waait een frisse wind door de boot. Heerlijk eindelijk na twee maanden is het wat koeler aan boord. Aan het einde van de ochtend gaan we naar Le Phare Blue Marina waar de douane en immigratie zit. De ambtenaar is erg vriendelijk en we kunnen in het restaurant wachten terwijl hij de papieren in orde maakt. De rest van de dag brengen we heerlijk lui door en hangen de hangmat op. Aan het einde van de middags gaan we naar Hog Island waar alle zeilers een drankje komen halen bij Rogers’ bar en ook de lokale bevolking op muziek staat te swingen. Wat een heerlijk ontspannen sfeer! ’s Avonds hebben we bij Graham en Joannie een bbq en openen we champagne op ons weerzien!

Engels ontbijt.

Taffy's bar.

 

Zondagochtend beginnen we met een stevig Engels ontbijt in Taffy’s bar. Manchester en Liverpool spelen tegen elkaar en wordt live uitgezonden. De Engelse gemeenschap heeft zich in Taffy’s bar verzameld. Gelukkig scoort van Persie zodat wij ook nog mee kunnen juichen. Het Engelse ontbijt is dermate stevig zodat we gelijk niet meer hoeven te lunchen! ’s Middags gaan we naar het strand op Hog Island waar het een drukte van belang is want op zondag komen er ook veel lokale mensen naar toe voor de zondagse bbq.

St. George Carenage.

We beginnen de week weer met school zoals gewoonlijk en de kinderen zitten al weer aardig in het ritme. ’s Middags gaan we met Graham en Joannie met de bus naar St. George, de hoofdstad van het eiland Grenada. We zijn hier twaalf jaar geleden ook al een keer geweest en hebben toen voor anker in de lagune gelegen, maar hebben toen nauwelijks de stad bekeken. St. George is een stad gebouwd op heuvels en we lopen omhoog naar het fort St.George waar we een prachtig uitzicht over de lagune en haven van St. George hebben. Het mooiste stuk van St. George is de Carenage, het gedeelte langs de haven van St. George. De huizen zijn mooi opgeknapt en zijn erg kleurrijk. Grenada leeft grotendeels van het toerisme en er liggen vaak cruiseschepen in de haven. ’s Avonds eten we allemaal bij ons aan boord.

Op de vliegende bank.

Dinsdagochtend starten we vroeg met school want we willen in de loop van de dag naar het strand Grand Anse met Graham en Joannie. In het verleden is Grenada een kolonie van Frankrijk geweest waardoor er nog vele Franse namen te vinden zijn op het eiland. Grand Anse schijnt het mooiste strand te zijn van Grenada met een goede branding. De jongens nemen dan ook de body -en skimboard mee naar het strand. De jongens genieten van de branding en zijn bijna de hele middag in het water. In de baai vaart een speedboot rond, die een soort  kussen voortrekt waar je op kunt zitten. Als ze komen vragen of we dit willen doen staan de jongens al te juichen dus is het moeilijk om nee te zeggen. Uiteindelijk ga ik met de jongens erop en wordt met veel geweld voortgetrokken. Zij hebben de tijd van hun leven maar ik zit er toch wat krampachtig op en probeer me angstvallig vast te houden. De mannen van de speedboot hebben ook waterski’s bij zich dus Raoul heeft ook zijn uitje. Gelukkig hebben we ook nog een paar strandstoelen gehuurd en is er tijd om even weg te doezelen, liggend onder een palmboom!

 

De mona aap.

 

Grenada is een mooi en groen eiland en we hebben een tour geboekt om het eiland te bekijken. We reizen met een busje en Cutty de gids weet ons alles over de flora en fauna van het eiland te vertellen. Heel vaak stopt hij en haalt dan een vrucht uit iemands voortuin om dit ons te laten zien en ruiken. We stoppen bij het Grand Etang National Park waar je prachtig kunt wandelen en een mooi uitzicht hebt op het kratermeer. De gids heeft een zak bananen gekocht en weet de ‘Mona’ apen te lokken. Door een banaan hoog te houden klimt hij op je schouder en eet dan daar zijn banaan op. Voor de jongens is dit één van de hoogtepunten van de dag! Daarna rijden we door naar het noorden en bezoeken een cacao coöperatie  waar ze van de cacaovrucht, cacaobollen maken klaar voor verzending om er cacao van te maken. Op Grenada wordt o.a. cacao, nootmuskaat, kaneel verbouwd en Grenada wordt dan ook wel het specerijen eiland genoemd. Ook wordt er veel suikerriet verbouwd waarvan rum wordt gemaakt, de lokale drank. We bezoeken de River Antoine Rum distilleerderij en het blijkt dat het proces om rum te maken nog precies zo gaat als in 1785 toen de distilleerderij begon. Het waterrad uit de 18^e eeuw doet nog steeds zijn werk!! Natuurlijk verlaten we de distilleerderij niet zonder een flesje rum. ’s Middags bezoeken we nog een nootmuskaat coöperatie waar ze de nootmuskaat opkopen van de boeren, drogen en klaarmaken voor verzending. Door de hurricane Ivan in 2004 zijn veel nootmuskaatbomen beschadigd en wordt er nauwelijks meer nootmuskaat geproduceerd. Vroeger werkten er 160 mensen in de coöperatie en nu nog maar 16! We rijden langs de oostkust terug en als laatste stoppen we in Mount Carmel waar we naar een mooie waterval toelopen. Helaas zijn we te moe om te zwemmen want het is een lange dag geweest maar wel enorm leuk!!

Cacaobonen.

 

River Antoine Rum Distillery.

 

 

 

 

 

 

 

Na een paar drukke dagen is het heerlijk om vandaag even rustig aan te doen. We komen dan ook wat later op gang en beginnen laat met de school. Luuk moet voor zijn taalles een verslag schrijven, dat komt mooi uit want nu kan hij een verslag maken van de excursie. ’s Middags gaan we met de dinghy naar het rif en snorkelen in het rond. We zien vele kleine vissen, een octopus en koralen. Na het zwemmen hebben we met Graham en Joannie een bbq bij Roger’s bar op Hog Island. Wat een heerlijk ontspannen dag.

BBQ bij Roger's bar op Hog Island.

 

Vrijdagochtend gaat Raoul met Graham en Joannie naar St. George om boodschappen te doen en bij een watersportzaak langs te gaan. Ik blijf met de jongens thuis om school te doen en we hebben vandaag zowaar voor het eerst een goede internetverbinding aan boord dus we kunnen ons Amerikaanse Math programma IXL weer eens doen. De jongens vinden het altijd leuk om met de computer te werken. ’s Middag gaan we nog even naar het strand op Hog Island en de jongens pruttelen wat met de dinghy in het rond. Ze beginnen al aardig goed te worden in het besturen van de dinghy en ze varen graag heen en weer als we iets vergeten zijn. Sjoerd is helemaal in de ban van de pijl en boog en maakt van de takken van het eiland een eigen boog. ’s Avonds gaan we naar Prickly Bay waar een steel band optreed en Barracuda een goede zanger. Twaalf jaar geleden hebben we in Prickly Bay voor anker gelegen en een historische avond gehad met Paulette, Guido, Graham en Joannie. Het is leuk om weer terug te zijn alleen is het nu allemaal wat commerciëler geworden.

 

Schoenen worden gedoopt.

Zaterdagochtend doen we het rustig aan en hebben een lunch van kreeft bij Graham en Joannie aan boord. Gisteren hebben we van vissers verse kreeft gekocht en Graham en Joannie hebben ze voor ons klaargemaakt. Om half twee worden we opgehaald door de bus om met de Hash mee te doen. De Hash wordt elke zaterdag in Grenada georganiseerd en je kunt dan rennen of wandelen langs een uitgezette route. Graham en Joannie hebben ons al gewaarschuwd dat we oude kleren aan moeten doen. Eenmaal op bestemming gekomen blijken er zo’n honderd man mee te doen. De Hash kent vele rituelen zo worden alle nieuwe schoenen gedoopt met bier voor de tocht. De renners gaan als eerste en wij wandelen er achteraan. De jongens nemen al gelijk een voorsprong en gaan met Raoul mee in de kopgroep, Graham, Joannie en ik komen er wat langzamer achteraan. Al gauw belanden we op modderige paden, glijden langs een touw de helling af, moeten door een rivier, lopen door cacao –en bananen plantages en komen door dorpen waar we een hele bezienswaardigheid zijn. Binnen een kwartier zitten we onder de modder en glijden we alle kanten op. Toch is het de moeite waard want je komt in gebieden waar je anders nooit kom en aan het einde wacht ons heerlijk eten. Als nieuwelingen krijgen we een certificaat, nadat we met bier gedoopt zijn. ’s Avonds duiken we moe ons bed in.

Morgen is ons laatste dag op Hog Island in Grenada waarna we langzamerhand omhoog zullen varen en andere eilanden gaan bezoeken. We hebben in ieder geval genoten van Grenada en van het gezelschap van Graham en Joannie, maar kijken ook uit naar de kleine eilandjes met blauw water en witte zandstranden.

Grand Anse Beach.

 

Karma at anchor behind Hog Island.

Champagne at the Karma!

St. George, Grenada.
 

Raoul at the waterski.

Ready for the waterski.

 

 

 

 

 

 

 

 

Feeding the mona monkey.

 

 

 

 

 

Graham behind the bbq.

 

Driving the dinghy!

In the mud sliding away!

 

 

Through a plantation.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Haven in Chaguaramas, Trinidad.

 

Trinidad

Zaterdagochtend worden we wakker en luisteren naar de VHF kanaal 68, want er is in Trinidad een heus zeilers community en elke ochtend om 8 uur is er het zeilers net waarnaar je kunt luisteren. Op het net wordt informatie gegeven over het weer, sociale activiteiten die dag, je kunt er hulp vragen m.b.t. waar je bepaalde spullen kunt kopen en je kunt er spullen ruilen etc. Op die manier weet je gelijk alles van Trinidad. Vandaag zijn we voor het eerst weer alleen met het gezin aan boord en het voelt toch wel een beetje raar en leeg, alhoewel het ook weer leuk is om met z’n vieren te zijn. ’s Ochtends gaan we met de dinghy een paar watersportzaken af want hier in Trinidad is alles te krijgen en we weten dat we later in de Carieb maar weinig watersportzaken zullen tegenkomen, dus alles wat we maar denken nodig te hebben slaan we in. ’s Middags gaan de kinderen met de kinderen van de Mero naar het zwembad, want gisterenavond is de Mero ook aangekomen in de haven. Terwijl de kinderen heerlijk in het zwembad liggen ruimen Raoul en ik de boot op en brengen alles weer in de oude staat. De boot wordt weer eens goed gesopt en ruikt weer heerlijk fris.

We doen mee met het spel Mexican domino train.

De volgende dag doen we het nog eens rustig aan, we liggen ’s ochtends heerlijk aan het zwembad en doen ’s middags mee met de sociale activiteit van de dag: Mexican domino train. We kennen alle vier het spel niet maar  Ian een Zuid-Afrikaan is zo vriendelijk om ons het spel te leren en uiteindelijk hebben we er alle vier erg veel plezier in. We borrelen ’s middags met de Mero nog na op een terrasje in de haven waar ze heerlijke cocktails hebben.

Maandagochtend is het grijs, grijs en nog eens grijs en regent het uren aan een stuk. Een mooie dag om weer met school te beginnen want de kinderen hebben drie weken kerstvakantie gehad. De kinderen moeten weer erg wennen en de eerste schooldag is dan ook nog geen groot succes. ’s Middags willen we de stad in maar het blijft maar regenen, dan maar een filmmiddag met popcorn op onze boot en we gaan ’s avonds met de Mero heerlijk uit eten in het restaurant.

Sjoerd haalt een certificaat met rekenen.

Gelukkig is het vandaag een mooiere dag en ook de school loopt een stuk beter. ’s Middags gaan we nog een keer naar het zwembad waar de kinderen geen genoeg van kunnen krijgen. Het verblijf in de haven bevalt ons toe nu toe erg goed. Elke ochtend krijgen we een krantje aan boord, de afval kunnen we in een afvalbak naast onze boot kwijt, we hebben 24 uur internet, heerlijke schone douches, grote wasmachines waar veel was in kan en een winkel om de hoek. Ook is het heerlijk om eens even niet te hoeven reizen en dingen te bekijken. We hebben dan allebei ook niet de behoefte om Trinidad uitgebreid te gaan bekijken. Raoul is met name met allerlei klussen bezig en het organiseren van de boot zo plakt hij de dinghy, de kussens in de kuip krijgen een nieuwe zitting en worden genaaid, we kopen extra diesel tanks, windgever wordt nagekeken etc. ’s Avonds gaan we met de kinderen van de Mero naar de film in Movietowne een groot bioskoopcomplex in Trinidad.

Naar de film 'wreck-it Ralph'

 

Ondertussens is het al weer woensdag en volgen we de weersverwachtingen nauwlettend. We willen onderhand weer vertrekken maar het waait erg hard tussen Trinidad en Grenada  en we moeten er tegenin dus we wachten nog even totdat het iets minder hard gaat waaien. Overdag begint de dag zo z’n vaste routine te krijgen, ’s ochtends school en ’s middags zwemmen. Raoul heeft vandaag nieuwe waterski’s voor de jongens gekocht en die moeten natuurlijk uitgeprobeerd worden. Na wat oefening lukt het de jongens om uit het water te komen en op de ski’s te blijven staan. Ze zijn super trots en vinden het erg leuk om te doen. We hebben voor vandaag een uitnodiging van het resort ontvangen voor een borrel waar ook nog eens een buffet bij zit. De kinderen mogen niet mee maar hebben hun eigen feestje op de Mero waar ze pizza eten en een film kijken. De Zeemuis een andere Nederlandse boot is ondertussen ook in de haven aangekomen en gaat ook mee naar de borrel. Op de borrel zijn veel mensen uit de haven en we zijn bijna één van de jongsten, dat zegt wel iets over de gemiddelde leeftijd in de haven! De meeste vaste gasten in de haven zijn Amerikanen en Canadezen, die daar al langer liggen en op sommige boten zitten zelfs geen zeilen meer. We hebben dan ook niet zo de behoefte om te integreren maar het buffet smaak voortreffelijk.

De waterski's woden uitgeprobeerd.

 

Als we donderdag het weersbericht bekijken dan lijkt het erop alsof we vrijdagavond zouden kunnen vertrekken. We doen weer school en willen ’s middags nog Port of Spain in om te winkelen. We pakken een maxi-taxi naar de stad en stappen netjes in het centrum uit. Port of Spain heeft drie goede winkelstraten waar je goed kunt shoppen. Sommige winkels ogen erg rommelig en schreeuwerig, maar een aantal zien er ook aardig uit. Uiteindelijk slagen we nog aardig en vinden we een o’neill zwembroek voor Sjoerd, nieuw crocks voor de kids en natuurlijk nog nieuwe illegale films. Naast de winkels is er in Port of Spain weinig te zien en aangezien het vandaag ook weer veel regent nemen we al gauw de maxi-taxi terug naar de boot. Alleen duurt het wel even voordat de maxi-taxi vertrekt want ze gaan pas als ze vol zitten!! Eenmaal in de haven aangekomen gaan de kinderen nog heerlijk zwemmen en kijken ze ’s avonds de nieuwe films.

Port of Spain.

Wachten totdat de taxi vol is!!

 

Vandaag gaat het dan toch echt gebeuren en vertrekken we richting Grenada. Aangezien het 78 mijl varen is, tegen de wind in en waarschijnlijk worden we door de stroom weggezet. We hebben besloten om  ’s middags weg te gaan zodat we ’s ochtends aankomen en het niet uitmaakt hoe lang we erover doen. Het zal wel geen aangename tocht worden maar het moet maar even. ’s Ochtends doen we nog eerst school en daarna de grote inkopen. Het schijnt dat de komende eilanden erg duur zijn dus we slaan hier nog maar eens goed in. We klaren de boot uit en krijgen weer nieuwe stempels in ons paspoort. Als het goed is vertrekken we rond vier uur en we kijken ernaar uit om Grahan en Joannie weer te zien, die in Grenada op ons wachten. We hebben Graham en Joannie 12 jaar geleden tijdens de vorige zeilreis ontmoet en zij liggen met hun eigen boot nu in Grenada. Een leuk vooruitzicht dus!




Store Bay Tobago, zoals we ons de Carieb voorstellen!

Tobago

Als we zaterdagochtend wakker worden blijken we in een hele mooie groen baai beland te zijn. We liggen middenin een vloot van zeilboten en zien dat de Mero en Cedo Nulli er ook liggen. De Mero hebben we sinds Gomera niet meer gezien en de Cedo Nulli zelfs niet meer sinds Agadir dus erg leuk om ze weer te ontmoeten. ’s Ochtends zwemmen de kinderen van de Mero al naar ons toe om gedag te zeggen en we horen van Koen en Jasmin alles over Charlotteville, wat super handig is! Aangezien ze in Tobago nogal streng blijken te zijn m.b.t. het inklaren besluiten we dat maar als eerste te doen. We vinden al gauw het immigratie kantoor en gelukkig is de ambtenaar op weg naar het kantoor. We worden erg vriendelijk geholpen en krijgen allemaal een stempel in ons paspoort, nadat de ambtenaar alle gezichten gezien heeft. Gelukkig mogen Paulette en ik met de kinderen al weg en handelen de mannen de rest van het papierwerk af, wat ook nog wel even duurt. Paulette en ik vinden een eettentje langs het strand waar we wat kunnen drinken en we laten de Caribische sfeer op ons inwerken. Charlotteville is een klein vissersplaatsje aan een prachtige mooie baai met meerdere zandstranden. Het leven lijkt er erg gemoedelijk en er kuieren allemaal mensen langs de weg van het strand. Het lijkt wel of iedereen elkaar kent. Langs het strand staat een stereo die vol aanstaat met muziek en de mensen schreeuwen en lachen naar elkaar. Wat een kakofonie aan geluiden, zeker als je de kippen meerekent die ook los over straat lopen. Al met al een kleurig geheel! Als de mannen terug zijn blijkt dat de douane er niet was en Raoul moet ’s middags met de scheepspapieren nog een keer terug. Ondertussen gaan we naar de boot en maken ons klaar voor het strand. Na weken op de Suriname Rivier gelegen te hebben is het weer heerlijk om zo in te water te kunnen springen en de kinderen vermaken zich goed op het strand. We borrelen na in de kuip en genieten van een heerlijke nachtrust.
 

Charlotteville

De volgende ochtend gaan Raoul en Guido met de kinderen naar het strand om te snorkelen bij de rotsen. De duikflessen worden weer onder de bedden vandaan gehaald en Guido en Raoul maken een eerste proefduik bij het strand.  ´s Middags gaan we nog een keer naar het strand want we kunnen er geen genoeg van krijgen. Het is gezellig druk op het strand met veel lokalen maar ook bijna alle zeilers, die in de baai liggen. Zo doen we weer nieuwe internationale contacten op en het blijkt dat bijna iedereen morgen naar het Oudjaarsfeest op de kant komt dus dat kan een gezellige boel worden. ´s Avonds vinden we een heerlijk restaurant aan het strand met een prachtig uitzicht. Het restaurant wordt aangegeven als een: liming area. Het woord liming zullen we later in Trinidad en Tobago nog vaker tegenkomen en betekent zoiets als, chillen, hang out, relaxen. De kinderen vinden de omgeving erg goed als decor voor fotomodellen en ze spelen alsof ze zelf fotomodellen zijn. Er worden vele foto’s in verschillende posities geschoten.



De surfplank wordt goed gebruikt.

Als we maandagochtend wakker worden blijken er nog meer Nederlandse boten gearriveerd te zijn o.a. de Zeemuis, Mare Librum en later komt ook nog de Ile du Nord binnen. Al met al wordt het zo een gezellige boel op de ankerplaats en we worden uitgenodigd om ´s middags op het strand de 8^ste verjaardag van Kathelijne van de Mare Librum te vieren met oliebollen. We gaan nog eerst even de kant op iets voor haar iets te kopen want we hebben een mooie stand met sieraden gezien. Bij het eettentje hebben ze internet dus kunnen we gelijk het weblog updaten en naar huis skypen. Blijkbaar hebben de meeste zeilers ook dit idee gehad want iedereen zit te skypen en er wordt aardig wat door elkaar heen gepraat. In de middag heeft de hele Hollandse club zich op het strand verzamelt om Kathelijne haar verjaardag te vieren en het is erg leuk om iedereen te zien en alle verhalen te horen.  ´s Avonds verzamelt de hele zeilersgemeenschap  bij een eetgelegenheid aan het strand en hebben we met zo´n 60 man een buffet. Later op de avond start de dj de muziek en nemen de Brazilianen het voortouw met het dansen. Al gauw staan de meeste mensen op de dansvloer en blijkt het eethuis te klein te zijn en wordt er gewoon op straat verder gedanst. De meeste kinderen hebben overdag de hele dag op het strand gespeeld en zijn moe en slapen gewoon door de muziek heen. Het nieuwe jaar wordt ingeluid noodsignalen en sterretjes voor de kinderen. Er wordt nauwelijks vuurwerk afgestoken in Charlotteville en ook op straat blijft het rustig.

 

Wandelen in de jungle.

Tarantulla Spin.



Slingeren aan de lianen.

 

 















Op de eerste januari hebben we een tour geboekt om het eiland te bekijken. We staan dan ook al weer om elf uur klaar en worden door twee auto´s gereden. De eerste stop is aan de noordkant van Tobago waar we een prachtig uitzicht hebben over de noordkant van het eiland met het kleine eilandje klein Tobago voor de kust. Daarna rijden we door naar het regenwoud en maken daar een wandeling met een gids. Tobago heeft één van de oudste regenwouden van de Carieb en we lopen op een eeuwenoud pad dat van de ene kant van het eiland (Bloody Bay) naar de andere kant (Speyside) van het eiland gaat. De gids weet ons erg veel over de planten en dieren van het regenwoud te vertellen en we zien o.a. de web tarantulla spin, spring vissen, krabben, vogels en de kinderen slingeren aan de lianen. We zien nu hele andere dingen in het regenwoud als toen we bij de Anaula lodge door de jungle liepen. Na de ze prachtige tocht rijden we door naar de Argyle watervallen. Na een korte wandeltocht komen we bij de watervallen waar we heerlijk kunnen zwemmen. Het water van de watervallen is een stuk kouder dan het zeewater zodat we allemaal lekker afkoelen. ´s Avonds hebben we nog een kleine nieuwjaars  after party op de boot en knallen de kinderen nog wat partypoppers voor het eten.



Englishman's Bay

 

We moeten langzamerhand richting Trinidad omdat Paulette en Guido op 4 januari het vliegtuig naar Paramaribo moeten nemen. We willen graag nog wat meer van het eiland zien omdat we hebben gehoord dat er vele mooie baaitjes zijn. Voordat we vertrekken doen we nog even boodschappen in Charlotteville maar helaas vinden we daar alleen maar ´chicken parts´ in de vriezer van de winkel dus gaat helaas de geplande bbq voor vandaag niet door. We varen zo´n 7 mijl en nemen een kijkje in Englishman´s Bay. Het is een fantastische mooie baai, alleen lastig om aan land te komen want er staat een goeie branding. We varen met de dinghy naar de kant en gooien het anker uit en zwemmen het laatste stuk. De kinderen hebben enorm veel pret in de branding maar worden een paar keer goed onderuit gehaald dus is de lol er op een gegeven moment af. We drinken nog wat bij een restaurant op het strand en zwemmen tussen de buien door weer terug naar de boot. De boot ligt aardig te rollen, waardoor we allemaal een redelijke slapeloze nacht hebben!

Op het anker in Store Bay.

De volgende dag varen we verder naar de zuidkant van het eiland naar het prachtige Store Bay. Het is inderdaad een super mooie baai met prachtig lichtblauw water zoals iedereen zich de Carieb voorstelt. We gaan met de dinghy aan de kant om boodschappen te doen en het blijkt dat we in het ´Torremolinos´ van Tobago beland zijn. We vinden een goede supermarkt waar we eindelijk spullen voor een bbq kunnen vinden en heerlijk vers brood. Wel moeten we met een lokale taxi naar de supermarkt want de supermarkt is niet om de hoek. De taxi´s onderscheiden zich niet van de andere auto´s maar gelukkig stoppen zij als ze denken dat ze mensen kunnen oppikken. Op de terugweg moeten we voor een extra passagier betalen want onze boodschappen nemen teveel plaats in??? Raoul heeft ondertussen het administratieve gedeelte op zich genomen want in Store Bay moeten we bij de douane en immigratie laten weten dat we naar Trinidad gaan. ´s Middags genieten we van het strand en het mooie uitzicht op de baai. We sluiten de avond af met een feestelijke bbq want  morgen gaan Guido en Paulette met de kinderen van boord in Trinidad. Rond 8 uur ´s avonds starten we de motor en varen we rustig op de genua de baai uit. We krijgen ´s nachts allerlei soorten winden van veel tot weinig wind. Als het licht wordt om half zes varen we de tussen de eilanden ten westen van Port of Spain door en worden begroet door dolfijnen. Om zeven uur leggen we aan in de haven van Chaguaramas.

Flying Circus crew.
 

Chaguaramas is het walhalla voor de zeilers want er zijn meerdere betaalbare marina´s en vele watersport zaken. Wij besluiten bij Crews Inn te gaan liggen omdat ze daar een zwembad hebben. We worden vriendelijk ontvangen door een Amerikaan ´Fast Freddy ´, die ons uitlegt hoe alles in Chaguaramas werkt en ons aan een aantal adressen helpt om accu´s te kopen. We hebben nu meerdere malen problemen gehad met de accu´s tijdens de oversteek en we hebben al van alles geprobeerd, ze worden alleen maar slechter dus tijd voor nieuwe!! Raoul en Guido gaan ´s ochtends op onderzoek uit voor nieuwe accu´s en Paulette en ik gaan met de kinderen zwemmen. ´s Middags worden de accu´s al bezorgd en de mannen bouwen ze in. Op het terrein blijken allerlei faciliteiten te zijn zoals een goede winkel, wasmachines, douches, internet en een restaurant. Wat een luxe om dit zo allemaal dicht bij de hand te hebben. Voordat Paulette en Guido vertrekken overhandigen we ze nog officieel het crew shirt van de Flying Circus want dat hebben ze zeker verdient!! Na een heerlijke maaltijd in het restaurant met ´Amerikaanse´ porties is het tijd om afscheid te nemen. We kijken terug op drie heerlijke weken met elkaar en we zullen ze zeker missen!! Wij blijven de komende week nog in Trinidad want de weersvoorspellingen geven zeer veel wind aan en naar Grenada moeten we er tegenin dus we wachten op een goed moment om te gaan.