Twee Berbers.

Mohammedia



Vissershaven van Mohammedia.

Zondag rustdag, we nemen het heel letterlijk en doen werkelijk niets. Het is waanzinnig warm in de haven en de jongens surfen en zwemmen rond de boot. Het is voor het eerst dat ze spontaan van de boot het water inspringen, dus dat betekent dat het zeewater in Marokko aardig warm begint te worden. We liggen in een ‘luxe’ jachthaven met twee steigers. Alle voorzieningen zijn er van douches tot internet. De jachthaven wordt goed bewaakt door de havenmeester en zijn vele hulpjes. Ongelooflijk hoeveel mensen in deze kleine jachthaven werken. Ze zijn allemaal super vriendelijk en voorkomend naar ons toe. De jachthaven is een onderdeel van het haventerrein dat bewaakt wordt en zonder opgaaf van reden kom je het terrein niet op. ’s Nacht staan er grote lampen op de kade dus we worden goed verlicht. Het rare is dat op nog geen paar honderd meter de vissershaven ligt en je dus makkelijk met een vissersbootje bij ons langszij kunt komen. Tot nu toe groeten de vissers allemaal heel vriendelijk als ze langsvaren en we hebben er verder ook geen last van. Als we ’s avonds de weersverwachtingen bekijken zien we dat er vanaf woensdagavond veel wind (zuidwest) langs de kust van Agadir staat en dat gooit onze plannen een beetje in de war. We besluiten om maandagochtend de weersverwachtingen nog een keer te bekijken en als het zo blijft gaan we maandagavond varen en hopen dan voor woensdagavond in Agadir te zijn.

De volgende dag blijken er geen veranderingen in de weersverwachtingen te zijn, hooguit dat de wind iets noordelijker verwacht wordt. We besluiten om de boot vaarklaar te maken en tanken diesel. Voor 108 liter diesel betalen we nog geen 80 Euro dus goedkoper kan het niet. We hebben om 11 uur een taxi naar Casablanca besteld om de stad te gaan bekijken. Bij de poort van de haven vinden we de taxi, de handvaten van de deur zijn stuk, het raam aan onze kant kunnen we niet naar beneden draaien want de hendel ontbreekt en later zien we dat de taxi elke keer aangeduwd moet worden!! Gelukkig hebben we een goede chauffeur, die prima rijdt en geen gevaar op de weg is. Wel gebruikt hij elke keer zijn claxon en toert de hele tijd. Van Mohammedia naar Casablanca is het maar 30 kilometer rijden maar we doen er bijna een uur over. Er zijn overal opstoppingen en de brommers schieten ons links en rechts voorbij. De voorwijken van Casablanca zijn zeer armoedig en we zien vele krottenwijken. Overal lopen er mensen langs de weg, die op zoek zijn naar een lift. In Casablanca worden we netjes voor de Hassan 2 moskee afgezet en de chauffeur wacht op ons. De Hassan 2 is de derde grootste moskee ter wereld en gebouwd ter ere van de verjaardag van Koning Hassan die 60 werd. We krijgen een rondleiding door deze prachtige moskee.  Na de moskee worden we door de chauffeur naar de medina gebracht. De medina is een waar doolhof van kleine gangetjes met verkoopwaren. Het valt ons op dat er vele winkels met kleding zijn en de jongens zien natuurlijk weer mooie voetbalshirts van Real Madrid en Barcelona alsof ze nog niet genoeg voetbalkleren hebben!! Even later lopen we met twee voetbalsetjes weg van nog geen 20 Euro maar het is dan waarschijnlijk ook namaak!! Na de medina brengt de taxi ons weer terug naar Mohammedia waar de jongens nog even gaan zwemmen en wij ons klaarmaken voor de zeiltocht. Om zes uur varen we de haven uit en buiten staan er redelijke golven en waait het aardig. We zetten één reef in het grootzeil en worden elke keer door de golven aardig weggezet. Om 9 uur houdt de wind op en we besluiten om het grootzeil eraf te halen omdat het anders erg gaat liggen klapperen omdat er toch nog aardig wat golven zijn. We zetten de motor bij omdat we een gemiddelde van 6 knopen per uur willen halen om woensdagavond voor het donker in Agadir te kunnen zijn. Als we voorbij Casablanca varen zien we de Hassan 2 moskee in al z’n pracht en praal. De hele moskee is verlicht en blijft mijlenver te zien. Gedurende de nacht worden de golven minder maar er staat verder ook geen wind.

 

Zonsondergang tijdens het varen.

De volgende dag varen we de hele dag op de motor met een uitgeboomde genua. De wind komt van achteren en we liggen aardig recht. ’s Middag neemt de wind even toe en kan de motor een paar uur uit, maar helaas na het eten is het alweer met de wind gedaan en gaat de motor weer aan. Vlak langszij komt een vissersbootje en de vissers laten zien dat ze een prachtige merlijn (zwaardvis) gevangen hebben. We steken onze duim op maar zien een paar minuten later verschrikt dat ze door onze vislijnen heenvaren. Gelukkig zetten ze gelijk de motor uit en proberen ze de lijnen onder hun boot uit te krijgen. Wij rollen de genua in en varen achteruit. Ondertussen halen Raoul en Luuk de vislijnen binnen. Het lukt de vissers om de lijnen vrij te krijgen en onze hengels zijn dus gered!! We hadden nog niet eerder een boot aan de haak gehad!! ’s Nachts om twee uur draait de wind volledig en krijgen we hem tegen. Dit stond absoluut niet in de weersvoorspelling. We houden de motor aan maar moeten nu aan de wind opkruisen. De wind verandert continu van zuid, zuidoost naar zuidwest dus we slingeren qua koers alle kanten op.



Goede vangst!

Rond 10 uur ’s ochtends ronden we Kaap Ghir en zetten koers naar Agadir. Rond lunchtijd halen we enorm grote tonijn binnen. De beste vangst tot nu toe!! Het is wel even een klus om hem binnen te halen en dood te maken. Als we om half drie in de haven aakomen worden we wederom vriendelijk ontvangen. We krijgen alleen de politie aan boord en alle formulieren worden weer ingevuld en de paspoorten  gestempeld. Agadir is een luxe haven  met meerdere steigers en barretjes en restaurant rondom. Het doet allemaal erg Europees aan. Als we om vier uur ons bij de haven aanmelden blijkt er een zwembad bij de haven te horen. We weten niet hoe gauw we onze zwemkleding moeten aantrekken en vinden het zwembad bovenop het havenkantoor met ligbedden, bar, grasveld en een fantastisch uitzicht op Agadir. Hier gaan we het nog even uithouden!! ’s Avonds maken we de bbq aan en eten de tonijn heerlijk op. De tonijn is veel te veel voor ons en we delen aan andere mensen stukken tonijn uit. We maken kennis met een aantal nieuwe Nederlandse boten, die in de haven liggen  waarvan één boot met drie kleinere kinderen. We vragen onze achterburen het gezin met de kinderen op de koffie en ze blijken uit Rotterdam te komen, wat een toeval!  Rond een uur of negen gaat het harder waaien en komt er een enorme mist opzetten. Wat ben ik blij dat we op tijd binnen zijn!

Donderdagochtend is het grijs, grijs en nog eens grijs. We slapen dan ook heerlijk uit en doen school met de kinderen. Om één uur breekt er een storm uit en we krijgen 40 knopen in de haven. Raoul loopt net op de boulevard waar de prullenbakken over de boulevard vliegen en een rolluik van één van de bars van de muur vliegt. Helaas vergeet ik de luiken op tijd dicht te doen dus we krijgen nogal wat water binnen en hebben een nat bed. Jammer! ’s Middags blijft het miezeren en het blijft een grijze dag. Als het droog wordt lopen we de stad in want we willen een reisbureau vinden waar we een toer naar de woestijn mee kunnen maken. We hebben van een Nederlander een kaartje gehad van een reisorganisatie en zij blijken dit te kunnen aanbieden. De jongens lijkt het erg leuk om de woestijn te zien en ze zien zichzelf al op de kamelen rijden. We boeken uiteindelijk een tweedaagse toer en gaan zaterdag weg. ’s Middags hebben we een andere boot op de borrel gevraagd maar we staan uiteindelijk met alle Nederlanders (vier Nederlandse boten) bij ons op de steiger te praten en we besluiten met elkaar te borrelen bij onze achterburen, want zij hebben het grootste schip. Het wordt uiteindelijk een hele gezellige middag en we eten uiteindelijk ook nog met elkaar. Ieder heeft nog wel wat over en maakt een gerecht waardoor het een uitgebreide maaltijd wordt. Zoveel saamhorigheid onder de Nederlanders hebben we tot nu toe nog niet meegemaakt en is wel erg speciaal!

 

Wat een luxe!!

 

De volgend dag schijnt gelukkig de zon al weer. Ik nodig de kinderen van de achterburen uit om bij ons school te doen zodat ik een kind van groep 1, groep 3, groep 5 en 6 aan boord heb. Het lijkt zo bijna op een echte school. Wel lastig om de aandacht goed te verdelen maar toch loopt het ook wel weer. Luuk leest voor de kleinste voor en Sjoerd helpt Katie van groep  1 met haar werkjes. Ik werk veel met Mare die groep 3 doet want die leert nu echt lezen en schrijven. ’s Middags lunchen we bij de achterburen en gaan met alle kinderen naar het zwembad. Agadir bevalt ons tot nu toe erg goed. ’s Avond flaneren we over de boulevard en eten bij de MacDonalds. We pakken de tassen want morgen gaan we twee dagen reizen. Helaas moeten we van twee Nederlandse boten afscheid nemen want die gaan morgen vertrekken. Hopelijk zullen we ze later nog een keer tegenkomen!

Ait ben Haddou.

 

 

Luuk in de duinen.

Zaterdagochtend worden we om zeven uur opgehaald. Het blijkt een hele tocht naar de woestijn te zijn en zullen daar pas tegen de avond aankomen. Overdag rijden we door een prachtig landschap waar veel Hollywood films zijn opgenomen. Het is een droog, dor en ruig landschap met vele bergen. Af en toe doet het aan het landschap bij de Grand Canyon denken. De eerste stop is bij een plek, die voor verschillende Best Western films gebruikt is en nu door de lokale bevolking wordt onderhouden. Rond lunchtijd stoppen we bij Ait Ben Haddou, een sprookjesachtige kasbah uit de 11^e eeuw. De huizen zijn van  leem gebouwd en hebben bijna dezelfde kleur als het landschap. We bezoeken de kasbah en lopen door de wirwar van straatjes. Momenteel wonen er nog maar weinig mensen in deze oude kasbah omdat er geen elektriciteit is en water. We genieten van een heerlijke Marokaanse lunch en maken kennis met Tajine, een stoofgerecht wat we de komende dagen nog veel eten. Na de lunch rijden we door de Draa Vallei en zien vele oasisen. Door de vallei stroomt de rivier de Dra, waardoor er palmbomen kunnen groeien en gras. Rond een uur of zes komen we bij de Tinfou duinen. De jongens rennen de duinen op met hun skimboard en proberen van de duinen af te glijden, wat prima lukt maar niet heel snel gaat. We besluiten een tocht op de kamelen te maken want je als we er dan toch eenmaal zijn!! We worden aangekleed als Berbers en maken een prachtige tocht door de duinen. De zon gaat langzaam onder en de duinen worden goud geel van kleur. Een prachtig gezicht! Na de toch krijgen we mierzoete muntthee aangeboden. Als het donker is rijden we naar Zagora waar we overnachten in een hotel ingericht in als een tent met een tuin als oase.

 

Karavaan de Wijn.

De volgende dag zien we pas hoe mooi de tuin is en krijgen een goed ontbijt met croissants en chocoladebroodjes. We hoeven vandaag minder ver te rijden dus we doen het wat rustiger aan en maken onderweg vele stops om van het landschap te genieten. Op een gegeven moment zien we een nomade familie met hun dromedarissen in de rivierbedding lopen. In dit gebied leven nog steeds nomaden. Als we door de dorpjes rijden zien we veel lemen huizen, ezeltjes, prachtig geklede vrouwen en speelt het dorpsleven voor onze ogen af. Het binnenland is nog erg conservatief want alle vrouwen zijn gesluierd. Aan het einde van de middag rijden we het moderne Agadir weer binnen en wassen het woestijnstof  van ons af in het zwembad.

Maandag maken we ons klaar voor het vertrek en tanken we de boot, doen boodschappen, halen stempels bij de douane en vullen de watertanks. Als de jongens school doen gaat Raoul nog golfsurfen in één van de nabijgelegen  baaien met Joris van de Cedo Nulli. Een relaxte dag die wederom in het zwembad eindigt. We hebben genoten van Marokko en zijn klaar om naar de Canarische eilanden te vertrekken. Het doel is Lanzarote zo’n 220 mijl varen.

Visserhaven van Mohammedia.

Medina of Casablanca.




Cape Ghir with the Atlas mountains in the clouds.

 







Marina Agadir.




 Fishers harbour of Agadir.

 

View at the Atlas Mountains from our window.

 

Sunset on a camel.



Draa Valley with oasis.





Nomads with camels in Draa Valley.