Happy Christmas!

Suriname deel 2

Zaterdagochtend ontbijten we in het huisje van Guido en Paulette en besluiten nog een laatste excursie te maken naar het Fort Nieuw Amsterdam. Helaas is Guido niet helemaal lekker en blijft hij thuis. Wij gaan met de kinderen op pad en steken bij Paramaribo de Suriname Rivier over en rijden over de hoge Suriname brug. Je komt dan in het gebied van Commewijne waar vroeger veel plantages lagen. De meeste plantages zijn momenteel niet meer in gebruik en veelal is de grond opgedeeld en verkocht aan particulieren. Op de kruising van de Suriname Rivier en de Commewijne Rivier hebben de Nederlanders in 1782 een stenen fort gebouwd om de plantages te kunnen beschermen voor aanvallen vanaf zee. Het fort is nu omgebouwd tot een museum en voor bezoekers te bezichtigen. Tot 1982 diende het fort als gevangenis voor Paramaribo. Het is erg leuk om een stukje Nederlandse geschiedenis te bekijken en te zien hoe lastig het voor de Nederlanders was om een fort en alle voorzieningen te bouwen in een tropische omgeving. Vanaf het fort heb je een prachtig uitzicht over de Suriname en Commewijne Rivier. Na dit culturele uitje is het weer tijd voor ontspanning. We rijden terug naar het huisje en we brengen de  verdere dag op het resort door.

Fort Nieuw Amsterdam

De volgende dag maken we er een echte rustdag van. We rommelen allemaal wat aan en zien Gerard en Rommy van de Annalena de haven binnen varen. Ze zijn net aangekomen van de oversteek en het is erg leuk om hun weer te zien en alle verhalen te horen. Ondertussen lopen er nog drie boten de haven binnen en is de haven bijna vol. In de loop van de middag rijden we naar Domburg. Op zondagmiddag komt de hele gemeenschap naar Domburg, er vindt een voetbalwedstrijd plaats en vele families komen naar het pleintje om te eten. Gelukkig is het internetcafé aan het pleintje dit keer wel open dus kan ik gelijk de twee verhalen die ik al klaar had op het weblog zetten. We brengen de rest van de middag op het pleintje door en eten wat bij de stalletjes die nu allemaal open zijn. We vinden zelfs een stalletje waar ze patat, kip nuggets en kroket hebben. Ondertussen wordt Hilde´s haar gevlochten, wat uiteindelijk uren blijkt te duren.

 

Hilde's haar wordt ingevlochten.

Maandag is het de laatste dag dat we de auto hebben en we bereiden ons vertrek alvast voor. Zo moeten we in Paramaribo naar de Vreemdelingendienst om een stempel in ons paspoort te krijgen zodat we het land weer verlaten. Onderweg naar Paramaribo is het ontzettend druk op de weg en het lijkt wel of alle Surinamers Paramaribo in willen om de laatste Kerst inkopen te doen. We staan dan ook geruime tijd in de file! Gelukkig zijn we wel op tijd bij de Vreemdelingendienst voor de stempels. Daarna rijden we door naar Choi´s, een soort Albert Heijn. We hebben dan al wel de basisinkopen gedaan maar we gaan nu voor de lekkere dingen. Het lijkt wel alsof we door een snoepjeswinkel heenlopen, want alle Nederlandse producten zijn er te verkrijgen en lopen we de winkel uit met ontbijtkoek, drop, stroopwafels, jodenkoeken, dubbelfris, kipkerrie salade, worsten etc. Op weg naar de Choi´s hadden we een lunchcafé gezien dat er erg Nederlands uitziet en jawel ze hebben er wentelteefjes voor de kinderen en allerlei lekkere broodjes voor ons. Ze hebben zelfs internet dus onze dag kan niet meer stuk!!! Na een heerlijke lunch rijden we naar de autoverhuurder en leveren onze auto in. We worden een taxi opgehaald en teruggebracht naar het resort, waar we ons nog eens laten verwennen door de kok van het restaurant.

 

Kerstcadeautjes onder de boom.

Kerstdag op Waterland voelt vreemd aan want normaalgesproken is het koud, zitten we binnen en hebben we de familie om ons heen. Nu zitten we ver weg, is het tropisch en brengen we de dag met vrienden door. We beginnen met een heerlijk kerstontbijt in het restaurant. Na het ontbijt mogen de kinderen de cadeautjes onder onze kleine kerstboom openmaken. We hangen wat rond in de haven en borrelen op de Modesty. Jack van de Modesty stelt voor om zijn dinghy op te blazen en de kinderen te vermaken met een opblaaskussen waarop de kinderen achter de dinghy kunnen hangen. Natuurlijk vinden de kinderen dit prachtig en brengen zo een paar uur op het water door. ´s Avonds hebben we een Kerstavond in het restaurant waar de kok van het restaurant een heerlijk Kerstbuffet gemaakt heeft. We zitten met alle zeilers aan één tafel en hebben een reuze gezellige kerstavond. De avond is compleet als Gerard verkleed als Kerstman binnenkomst en alle kinderen trakteert op een zak met snoep. Paulette heeft nog teksten van Kerstliedjes meegenomen en we zingen allemaal uit volle borst ´Jingle Bells´. We maken het uiteindelijk niet al laat want de volgende dag vertrekken we.

Tweede Kerstdag is voor ons weer een gewone dag en we vertrekken om kwart voor negen en worden uitgezwaaid door de andere boten. We hebben een heerlijke tijd gehad in Suriname maar hebben toch ook wel weer erg veel zin Tobago. In totaal moeten we 500 mijl varen en we verwachten er zo´n vier dagen over te doen. We hebben het tij mee en kolken de rivier af. Bij het einde van de riviermonding blijkt het aardig te waaien en we zetten de genua en grootzeil bij met tweede rif. Rond een uur of één varen we de zee op en blijkt het nog harder te waaien. We halen het grootzeil eraf en varen zo door. Voor de kust  blijft het heel lang ondiep waardoor er korte, agressieve golven ontstaan en het erg oncomfortabel wordt aan boord. De kinderen slapen de hele middag en wij voelen onszelf ook niet erg goed. We eten in etappes bamisoep maar bijna niemand lukt het om zijn kommetje leeg te eten. We verdelen de wacht voor de nacht onder ons vieren waardoor we allemaal twee uur wacht lopen en daarna  vier tot zes uur kunnen slapen. Voor ons is dit dus erg luxueus! De hele nacht blijft het hard waaien zo´n windkracht 4 tot 5 en de golven worden wel wat langer maar blijven agressief.  Wel hebben we de stroom goed mee en varen gemiddeld 8,5 knoop wat erg hard is voor ons doen. We schieten dus dan ook aardig op. De tweede dag zijn we allemaal een beetje beter ingeslingerd maar ideaal is het niet, zo is Hilde zeeziek maar houdt zich erg kranig, Jolien vindt de golven wat hoog en zelf ik voel me af en toe ook zeeziek en moet ook overgeven. Gedurende de dag wordt het iets rustiger waardoor we ons allemaal iets beter voelen en  gewoon kunnen eten, drinken en slapen. Tijdens de tweede nacht krijgen we nog meer stroom mee en varen we zelfs gemiddeld 9 knopen, dit is voor ons een unicum en we beginnen er dan ook in te geloven dat we het in drie dagen kunnen varen. Als we de derde ochtend op het log kijken dan moeten we nog maar 100 mijl varen. We besluiten om het grootzeil bij te zetten en nog meer vaart te maken zodat we aan het begin van de avond aan te komen. De boot spuit door het water en we krijgen redelijk veel water over de boot heen, een ´actief´ zeildagje. Uiteindelijk komen we tien uur ´s avonds in Tobago aan en hebben we een record gehaald, we hebben in 2,5 dag 500 mijl gevaren!!!  Het is dan ook heerlijk als we het anker uitgooien bij de andere boten in de baai en de boot heerlijk rustig ligt! We slapen allemaal goed en zijn blij om in Charlotteville, Tobago te zijn!!

De hele bemanning van de Flying Circus wenst u een gelukkig nieuw jaar!!

Surinam River

Fort Nieuw Amsterdam.

At the terrace of the house.

 

Sunday afternoon at Domburg at the Surinam River.

Kids having fun at the Surinam River.

Drinks at our neigbour the Modesty.

Santa Claus

Guido.



Hilde, Sjoerd, Luuk en Hilde houden van Suriname.

Suriname

Donderdagochtend staan we vroeg op want we willen vandaag Paramaribo in om alle administratieve zaken in orde te maken. Het resort heeft voor ons een taxi geregeld en we worden netjes naar de vreemdelingendienst in Paramaribo gereden, alhoewel het even zoeken is want ze zijn verhuisd. We worden snel geholpen maar blijken eerst nog een visum te moeten kopen bij het consulaat, voordat we een definitieve stempel in ons paspoort krijgen, dus op naar het consulaat in het centrum. Als we het visum hebben doorkruisen we weer de stad terug naar de vreemdelingendienst. We komen netjes voor sluitingstijd aan en krijgen een stempel in ons paspoort. De ambtenaar is verbaasd dat we het gehaald hebben, want de meesten komen de volgende dag pas weer terug. We zijn ondertussen behoorlijk klaar met het heen en weer rijden en besluiten de boot een andere keer in te klaren. De taxichauffeur brengt ons naar een autoverhuurbedrijf waar we een Foxy huren, een 8 seater met airco. Het is wel even wennen met het autorijden want in Suriname rijden de auto’s links en de infrastructuur is ook niet geweldig. De taxichauffeur brengt ons naar de rand van de stad waar we de highway kunnen pakken naar Waterland. Op Waterland krijgt Guido de sleutels van het huis waar Paulette en hij de komende dagen zullen verblijven. Het is een super de luxe onderkomen met alle faciliteiten zoals keuken, ruime woonkamer, groot terras, televisie met BVN en niet onbelangrijk een wasmachine.  Wat een heerlijke luxe waar we zeker de komende tijd van zullen meegenieten! Paulette komt ’s avonds aan met de kinderen en het is super leuk om haar en de kinderen weer te zien. We eten met z’n allen want Guido en Raoul hebben eten meegebracht van onze favoriete warung!
 

Flying Cirus aan de steiger bij Waterland.

De volgende dag beginnen we met een ontbijt geserveerd in het restaurant van het resort. Vandaag is de keuken voor het eerst open en wij zijn proefkonijn. Het is een heerlijk ontbijt met verse broodjes, eitjes en verse jus. Hier konden we op de oceaan alleen maar van dromen! De rest van de dag doen we het rustig aan en hangen wat rond op het resort. Raoul en Guido gaan met de kinderen kanoën, maar dat blijkt toch wel een vermoeiende activiteit in deze hitte. ’s Avonds eten we in het restaurant van het resort, want de kok wil graag z’n diner uitproberen. Het wordt een super gezellige avond, want ook de tweede boot die ondertussen is aangemeerd komt eten en het is altijd leuk om hun verhalen weer te horen. De wijn vloeit ondertussen ook rijkelijk!

 

Het restaurant van het resort.



Diner in het restaurant.

Zaterdag gaan we Paramaribo in om de stad te bekijken. Paramaribo is een hele uitgestrekte stad en er wonen zo’n 250.000 mensen. Het is elke keer een toer om de stad in te komen want er staat altijd file! Eenmaal in de stad is het goed te doen maar bij iedere kruising is het dringen en van voorrang verlenen hebben ze hier nog nooit gehoord. Ondanks dat het nu de tweede keer is dat we in de stad zijn hebben we al het gevoel dat we een aantal straten herkennen. We parkeren de auto en lopen door de stad. De binnenstad van Paramaribo bestaat veelal uit oude houten huizen. Sommige huizen zijn mooi opgeknapt maar anderen zijn weer totaal verwaarloosd. Aan de waterkant staan de mooiste huizen met bekende Nederlandse benamingen, zoals bijvoorbeeld de rekenkamer. Aan de waterkant staat ook het bekende fort Zeelandia met het standbeeld van koningin Wilhelmina. Helaas is het fort dicht dus kunnen we er alleen maar omheen lopen. Aan het onafhankelijkheidsplein staat het presidentiële paleis, een prachtige palmentuin als achtertuin dat tegenwoordig geopend is voor het publiek. Ondertussen hebben we behoorlijke honger gekregen en vinden een pannenkoeken –en poffertjes restaurant, Hollandser kan het niet! Als we eenmaal weer op weg gaan willen we nog winkelen in de dominee straat maar helaas gaan de winkels al om vier uur dicht op zaterdag. We zijn ondertussen behoorlijk moe dus zijn we blij als we de auto weer terugvinden en terug naar huis rijden. Ook vandaag laten we ons nog een keer verwennen door de kok van het restaurant!



De glijbaan zorgt voor uren speelplezier.

Voor de zondag willen we een relaxt uitstapje. In één van de reisboeken hebben we een leuke tip gevonden voor de kinderen, namelijk de kinderboerderij bij de colakreek. De kreek is een zijarm van de Suriname rivier, maar is afgesloten met een dam en schijnt een waar kinderparadijs met glijbanen te zijn. Er zwemmen geen piranha’s en er staat geen stroming, zoals bij het resort, dus het lijkt ons een perfect uitje. We rijden zuidwaarts en voorbij het vliegveld, Zanderij vinden we de kreek in een prachtige bosrijke omgeving. Het laatste stuk is onverhard maar goed te doen voor onze auto. Bij de ingang van het park worden we vriendelijk verwelkomt en kunnen we een kampement op een eilandje huren. Het blijkt dat er in de kreek een paar eilandjes staan met hutten. Op ons eilandje hebben we een privé glijbaan en een touw waar de kinderen mee kunnen slingeren. Het water heeft de kleur van cola en is lauw tot zelfs warm op bepaalde plekken. De kinderen hebben de grootste lol en veel zwemplezier. Wij zitten en hangen wat rond de hut en brengen de middag lezend door. Wat een genot!

De Cola kreek een kinderparadijs.

 

Op maandag gaan we al vroeg de stad in om een aantal zaken te regelen. Zo moeten we de boot nog bij de MAS inklaren (Maritieme Autoriteiten Suriname), we hebben nieuwe accubedrading nodig, we moeten langs de zeilmaker, de autohuur willen we verlengen, Raoul wil  bij DHL langs en we moeten nog een lodge in het binnenland regelen want doordat er te weinig water in de rivier staat kunnen we niet naar de lodge die we oorspronkelijk geboekt hebben. We rijden de hele ochtend kriskras door de stad en beginnen de stad steeds beter te kennen. Rond de middag parkeren we de auto in het centrum en lopen naar een reisbureau en weten alsnog een tour te boeken naar de binnenlanden naar een andere lodge wat verder stroomopwaarts. De kinderen zijn super blij want die hadden zich erg op een jungle tocht verheugd. Daarna lopen we de stad in en lunchen bij de MacDonalds. Het is daar heerlijk koel, de internet doet het en de kinderen kunnen er volop spelen. Na de lunch gaan Paulette en ik met de kinderen, funshoppen zoals de kinderen dat noemen. In Paramaribo is maar één echte winkelstraat en dat is de dominee straat, de meeste winkels zijn kleding winkels maar we vinden ook een prachtige boekenzaak. De kinderen vinden allemaal een leuk Nederlands boek, er wordt nog wat kleding gekocht, illegale dvd’s en andere souvenirs. Als we alles hebben keren we weer terug naar de MacDonalds waar we Guido en Raoul weer ontmoeten, die ondertussen naar de zeilmaker zijn geweest. We eten bij een Italiaan in het historische waaggebouw aan de waterkant en rijden in het donker terug.
 

Waterland Resort.

Gisteren was een hectische dag dus we besluiten het vandaag wat rustiger aan te doen en op het resort te blijven. De mannen werken aan de accu’s en leggen nieuwe  bedradingen aan en hopen daarmee het probleem op te lossen. Wij rommelen wat aan en bakken pannenkoeken met de kinderen, het log wordt geschreven en ruimen alle was op. ’s Middags rijden we naar Domburg om te internetten en het weblog te updaten. Helaas is het internet café net dicht als we aankomen want het meisje dat er werkt moet naar school! We drinken nog wat op het pleintje bij Domburg maar worden daar bijna door de wespen weggejaagd. Domburg is van oudsher de stek waar alle zeezeilers ankeren en op het pleintje iets gaan drinken. Helaas liggen er nog maar weinig boten en ontmoeten we geen bekenden. Op dan maar naar onze favoriete warung waar we heerlijk eten. ’s Avonds als we weer terug zijn op het resort zien we dat de vierde boot in de haven ligt. Het begint ondertussen aardig druk te worden!! We pakken de tassen en ruimen de boot op want morgen gaan we de jungle in.

In de korjaal de rivier op.

Woensdagochtend worden we keurig op tijd op de afgesproken plek opgehaald. In de bus stelt de gids Gordy zich voor en het blijkt dat we 18 andere medereizigers hebben. Het zijn allemaal Nederlanders die op vakantie zijn of bij familie op bezoek zijn. De busrit duurt drie uur en we rijden door een prachtige natuur. In Atjoni stappen we in een korjaal en varen één uur de rivier af. Onderweg komen we vele dorpen tegen waar de mensen in de rivier baden, hun kleren aan het wassen zijn of de afwas aan het doen zijn. Helaas mogen we geen foto´s maken want dat hebben ze liever niet. Het water in de rivier staat heel laag waardoor de bootsman voorzichtig langs de ondieptes moet varen en behendig de rotsen en zandstranden moet ontwijken. Het is een prachtige tocht langs de jungle en we zien vele vogels en vlinders. De lodge waar we verblijven ligt op een eiland in de rivier, aan een stroomversnelling. We blijken op een prachtig resort te zijn aangekomen met verschillende huisjes, zwembad, hangmatten, eetzaal en lobby met enorme ligbanken en dat alles in een prachtige omgeving. Voor de lunch krijgen we een heerlijk buffet geserveerd met roti´s en verschillende sausen. ´s Middag gaan we met de hele groep in de rivier zwemmen bij de stroomversnelling. Om bij de stroomversnelling te komen moeten we de rivier oversteken wat lastig is want er staat een sterke stroming. Als een ketting steken we met z´n allen de rivier over. De stroomversnelling zelf is heerlijk want je kunt erin zitten en het voelt aan als een bubbelbad. ´s Avonds gaan we de rivier op met de boten om te zoeken naar kaaimannen. Helaas zien we geen enkele kaaiman wat waarschijnlijk te maken heeft met de lage waterstand van de rivier. Toch is het erg leuk om ´s avonds over de rivier te varen.

Anaula Lodge.

De volgende dag gaan we op bezoek bij een inheems dorp. In dit gebied wonen de Samaraccanen, voormalige negerslaven die gevlucht zijn van de plantages. De dorpen zijn allemaal verscholen in de jungle en niet goed te zien vanaf de rivier. In de dorpen leven ze nog vrij traditioneel, maar we zagen ook een mevrouw met de afwas op haar hoofd en een mobiel in haar hand. Zo zie je dat de moderne tijd ook in het dorp zijn intrede heeft gedaan. De meeste mensen wonen in kleine huizen met daken van palmbladeren, al zijn er ook een aantal huizen van steen met airco. Bij elk huis is een kookhut gebouwd waar ze op vuur koken. We zien niet veel mensen in het dorp want de meeste vrouwen werken op de kostgrondjes, waar ze de groente verbouwen en de mannen zijn veelal aan het jagen. Een dorp wordt geleid door een kapitein en krijgt daarbij hulp van enkele baja´s. Als we vlakbij de offerplaats komen komt een baja ons zeggen dat we geen foto´s mogen nemen. Jammer genoeg kunnen we tijdens de rondleiding weinig foto´s nemen omdat de mensen niet willen dat we foto´s maken waar ze zelf op staan. Het is toch wel heel indrukwekkend om door het dorp heen te lopen en te zien hoe primitief deze mensen nog leven, ik zou het niet kunnen!! Na het bezoek aan het dorp varen we met de korjaal weer terug naar onze lodge waar we de middag aan het zwembad doorbrengen. De kinderen genieten van het zwembad en kunnen er geen genoeg van krijgen waardoor wij de tijd krijgen om te ontspannen met een boek!! ´s Avonds staat er een dansavond op het programma en zien we hoe de Samaraccanen dansen. Ze zijn heel soepel in de heupen en als wij worden uitgenodigd om te dansen voelen wij ons daar erg houterig bij!!



Tour door een Samaraccaans dorp.

Samaracaanse band.

Vrijdagochtend is het alweer de laatste ochtend op de lodge en gaan we met de gids het bos in. Het is ongelooflijk hoeveel hij weet van de natuur en hoe de Samaraccanen van het bos gebruik maken en daarin kunnen overleven. Hij laat ons zien hoe de Samaraccanen communiceren in het bos door op een bepaalde boom te slaan, planten gebruikt worden als medicijn, bladeren om bekertjes mee te maken etc. Je beseft dan dat wij dan wel heel ver van de natuur zijn af komen te staan!! Na de lunch worden we met de korjaal teruggebracht naar Atjoni waarvandaan we terugreizen per bus naar Waterland. We zijn het er allemaal over eens dat deze tour fantastisch was en zeker een highlight van ons bezoek aan Suriname!!  ´s Avonds hebben we nog een hele gezellige avond bij onze buren ´de Modesty´, een Nederlands gezin met een dochtertje van vier dat al vijf jaar aan het rondreizen is.

Tocht met de korjaal over de rivier.

 

Zaterdagochtend kunnen we gelukkig ontbijten in het restaurant want we hebben totaal geen voorraad aan boord. Guido en Paulette kunnen gelukkig nog een paar dagen in het huisje terecht dus dat is ook mooi geregeld. ´s Middag willen we een vlindertuin bezoeken maar helaas blijkt hij gesloten te zijn als we daar na een uur rijden aankomen. Het blijkt dat de bezoektijden niet goed in de reisgids stonden, dan maar richting Domburg en onderweg boodschappen doen voor de vierdaagse oversteek naar Tobago. We rijden uiteindelijk met drie volle boodschappenkarretjes de Chinese supermarkt uit want alle supermarkten in Suriname lijken wel in de handen te zijn van de Chinezen! Eenmaal bij Domburg aangekomen blijkt weer het internetcafé dicht te zijn en we zien ook geen bekende schepen, dus dan maar terug naar Waterland. We koken dit keer zelf want de kinderen hebben een beetje genoeg van elke dag rijst, nasi en bami.

De tijd vliegt in Suriname en over drie dagen is het al Kerstmis. Op tweede Kerstdag vertrekken we naar Tobago dat zo’n 500 mijl varen is vanaf Suriname en we hopen er zo’n vier dagen over te doen. Guido, Paulette en de kinderen varen met ons mee om samen met ons te genieten van het eerste Caribische eiland dat we aandoen.

Wij wensen iedereen prettige Kerstdagen!!

 



The jungle of Surinam.

Canoeing at the Surinam River.

The old city centre of Paramaribo.



Cola Creek a paradise for the kids.

 

 

The house at the resort.





The kids relax at the pool.

 

A nice place to relax in the hammock for the men.

There is not a lot of water in the river.

The monkeys at the resort.

Luuk is feeding the ara with a banana.

 

Merry Christmas!!

Mangrove bos bij Cayenne.



Cayenne, Frans Guyana

Op zaterdagochtend om elf uur gooien we het anker uit op de ankerplek die op de kaart staat aangegeven, we zijn het enige jacht dat er ligt en dat voelt toch wel wat raar aan omdat we tot nu toe altijd op plekken gelegen hebben waar veel andere jachten liggen. Zouden de andere jachten dan toch in de haven liggen aan de andere kant van Cayenne? We hebben niet veel tijd om erover na te denken want het is ondertussen zaterdagmiddag dus er is geen tijd te verliezen. We hebben proviand en diesel nodig. We blazen de dinghy op en gaan ermee naar de kant. Via een kanaal door de mangrove  varen we Cayenne binnen. In de mangrove zitten enorme mooie vogels (vooral ibissen) en we kijken onze ogen uit. Aan land schrikken we wel even van de mensenmassa, stank, vuiligheid en de hoeveelheid auto’s. Waarschijnlijk zijn we niet in het beste stuk van Cayenne beland. Gelukkig vinden we al vrij snel een paar goede supermarkten zodat we onze voorraad kunnen bijvullen. Raoul en Guido maken nog een paar tripjes met de dinghy naar de stad om diesel te halen en onze missie bevoorraden is gelukt. De stad ziet er niet aantrekkelijk uit om daar lang in rond te lopen en het is lastig om de dinghy op een betrouwbare plaats achter te laten, dus we blijven de rest van de tijd aan boord. Het is weer heerlijk om te koken op een bood die stil ligt en ’s avonds houden we movie night met de kids in de kuip onder de sterrenhemel.

Ile de Salut met uitzicht op Duivelseiland

Zondag varen we door naar Ile du Salut een eilandgroep voor de kust van Frans Guyana. Het is een korte trip van 30 mijl dus dat is maar een klein stukje varen. Onderweg passeren we nog een klein eilandje Ile de l’enfant Perdu. Als we aankomen bij Ile de Salut blijken het drie hele kleine, tropische eilanden te zijn. We kunnen de boot bij een mooring aanleggen en kunnen niet wachten om aan land te gaan. Het eiland is super mooi, groen met vooral tropische planten, veel palmbomen en allerlei geluiden. We ontdekken een museum, want op de eilanden werden vroeger gevangenen onder gebracht, maar dat gaat net dicht. Het commandantenhuis is nu een auberge, waar we iets drinken. Als we het eiland verkennen zien we allerlei tropische beesten van ara’s, agouti (soort knaagdier), kolibri’s tot de Kapucijner aap. Wat een feest om hier te zijn. ’s Avonds houden we een bbq aan boord om te vieren dat we de oversteek gehaald hebben. Terwijl de bbq aanstaat zien we een prachtige zonsondergang met donkere luchten (squalls) boven het vasteland van Frans Guyana.



Museum

Maandagochtend worden we van de mooring weggestuurd, want een andere boot die het eiland bevoorraad heeft de mooring nodig. We maken de touwen los en gaan op anker. Er is ruimte genoeg in de baai dus dat is geen probleem. We gaan met de dinghy naar de kant om het museum te bezoeken. Het is erg interessant om alle informatie over het eiland te lezen. De drie eilanden hebben dienst gedaan als gevangenis voor Frankrijk en op het Duivelseiland heeft Dreyfus, een politieke gevangene drie jaar vastgezeten. Het was geen pretje om als gevangene op de eilanden te zitten. Ze werden te werk gesteld en de omstandigheden waren slecht. Als ze ziek werden en het niet overleefden werden ze in zee gegooid omdat er geen plaats was op het eiland voor een grote begraafplaats. Alleen de bewakers kregen een gewoon graf! De gevangenis heeft dienst gedaan tot na de tweede w.o. en de laatste gevangene werd er in 1954 afgehaald. Na het educatieve uitje is het tijd voor ontspanning en een duik in het natuurlijke zwembad van het eiland, met rotsblokken is er een zwembad afgebakend en de jongens kunnen er geen genoeg van krijgen. ‘s Avonds gaan we de kant op voor een laatste drankje in de auberge. We krijgen een lift van de werknemers van het eiland en kunnen mee in de achterbak van de pick up, dat scheelt weer een klimpartij. Bij de auberge zien we vele bekende gezichten van mensen die we de laatste twee dagen op het eiland gezien hebben en we voelen ons er al helemaal thuis. We proberen een lokale rumpunch, die een beetje op de Braziliaanse moguito lijkt, die erg goed smaakt. De terugweg is wat lastiger, met een zaklamp vinden we onze weg naar beneden.

Een agouti.

 

Ara's

De Kapucijner aap.

 

De volgende dag gaan we al vroeg op weg naar Suriname wat zo´n 200 mijl varen is. Weer staat er geen wind dus motoren we flink door. We hebben de stroom mee en willen gemiddeld 6 knopen lopen om ´s ochtends bij de monding van de Suriname rivier te zijn. Het is een rustige dag en we pikken allemaal de draad weer gauw op. De kinderen doen weer gewoon school en we houden de etens –en wachttijden van de oversteek aan. We hebben een rustige nacht en zien alleen wat vissersbootjes om ons heen.

Betonning op de Suriname Rivier.

Woensdagochtend liggen we om elf uur bij de monding van de Surinamerivier en het begint ineens te waaien. We zetten de genua op maar houden de motor erbij om goede vaart te maken. We volgen de betonning want het riviermonding is vrij ondiep. Voor ons vaart een vissersboot die ook de rivier op gaat zodat we vrij goed kunnen zien hoe de geul loopt. We kolken de rivier op met gemiddeld 7 tot 8 knopen en hebben duidelijk de stroom mee. De Suriname rivier is heel breed en is in het begin heel ondiep. We moeten 30 mijl de rivier afvaren om bij Waterland te komen. We varen langs Paramaribo, onder de hoge Surinamebrug door. Eenmaal voorbij Paramaribo komen we langs de goudkust van Suriname met z´n mooie huizen!! Hoe verder we de rivier opkomen hoe smaller de rivier wordt en hoe mooier de natuur wordt. Tijdens het varen komen er meerdere squalls en regenbuien over. Om vier uur komen we precies in een squall bij Waterland aan en meren de boot aan de steiger. De eigenaar komt de touwen aannemen en vertelt dat de jachthaven nog niet af is. Voor ons is dat geen punt en we blijken de eerste boot te zijn, die in de haven aanlegt!! We worden vriendelijk onthaalt op een kop koffie en het blijkt dat het resort inderdaad nog in aanbouw is alhoewel de huisjes al klaar zijn. Het restaurant is ook al klaar maar nog niet in gebruik, de paden moeten nog begaanbaar gemaakt worden en de beplanting is nog niet klaar. In onze ogen ziet het er allemaal prima uit!! De eigenaar helpt ons om de boot in één van de boxen aan te leggen en neemt ons mee om de omgeving te verkennen. We doen boodschappen bij de lokale supermarkten en nemen eten mee van een warung. In het restaurant gedeelte van het resort zitten we heerlijk de Javaanse gerechten op te eten en voor ons kan het Surinaamse avontuur niet beter begonnen zijn. Morgen komen Paulette en de kinderen aan met het vliegtuig en wordt het alleen maar leuker!!

Flying Circus at the anchor at Ile de Salut.



Ibis in the mangrove trees.



Ile de Enfant Perdu

Sunset at French Guyana.

 

Luuk at the bbq.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

T

 

The local swimming pool.

Flag of Suriname.