Mangrove bos bij Cayenne.



Cayenne, Frans Guyana

Op zaterdagochtend om elf uur gooien we het anker uit op de ankerplek die op de kaart staat aangegeven, we zijn het enige jacht dat er ligt en dat voelt toch wel wat raar aan omdat we tot nu toe altijd op plekken gelegen hebben waar veel andere jachten liggen. Zouden de andere jachten dan toch in de haven liggen aan de andere kant van Cayenne? We hebben niet veel tijd om erover na te denken want het is ondertussen zaterdagmiddag dus er is geen tijd te verliezen. We hebben proviand en diesel nodig. We blazen de dinghy op en gaan ermee naar de kant. Via een kanaal door de mangrove  varen we Cayenne binnen. In de mangrove zitten enorme mooie vogels (vooral ibissen) en we kijken onze ogen uit. Aan land schrikken we wel even van de mensenmassa, stank, vuiligheid en de hoeveelheid auto’s. Waarschijnlijk zijn we niet in het beste stuk van Cayenne beland. Gelukkig vinden we al vrij snel een paar goede supermarkten zodat we onze voorraad kunnen bijvullen. Raoul en Guido maken nog een paar tripjes met de dinghy naar de stad om diesel te halen en onze missie bevoorraden is gelukt. De stad ziet er niet aantrekkelijk uit om daar lang in rond te lopen en het is lastig om de dinghy op een betrouwbare plaats achter te laten, dus we blijven de rest van de tijd aan boord. Het is weer heerlijk om te koken op een bood die stil ligt en ’s avonds houden we movie night met de kids in de kuip onder de sterrenhemel.

Ile de Salut met uitzicht op Duivelseiland

Zondag varen we door naar Ile du Salut een eilandgroep voor de kust van Frans Guyana. Het is een korte trip van 30 mijl dus dat is maar een klein stukje varen. Onderweg passeren we nog een klein eilandje Ile de l’enfant Perdu. Als we aankomen bij Ile de Salut blijken het drie hele kleine, tropische eilanden te zijn. We kunnen de boot bij een mooring aanleggen en kunnen niet wachten om aan land te gaan. Het eiland is super mooi, groen met vooral tropische planten, veel palmbomen en allerlei geluiden. We ontdekken een museum, want op de eilanden werden vroeger gevangenen onder gebracht, maar dat gaat net dicht. Het commandantenhuis is nu een auberge, waar we iets drinken. Als we het eiland verkennen zien we allerlei tropische beesten van ara’s, agouti (soort knaagdier), kolibri’s tot de Kapucijner aap. Wat een feest om hier te zijn. ’s Avonds houden we een bbq aan boord om te vieren dat we de oversteek gehaald hebben. Terwijl de bbq aanstaat zien we een prachtige zonsondergang met donkere luchten (squalls) boven het vasteland van Frans Guyana.



Museum

Maandagochtend worden we van de mooring weggestuurd, want een andere boot die het eiland bevoorraad heeft de mooring nodig. We maken de touwen los en gaan op anker. Er is ruimte genoeg in de baai dus dat is geen probleem. We gaan met de dinghy naar de kant om het museum te bezoeken. Het is erg interessant om alle informatie over het eiland te lezen. De drie eilanden hebben dienst gedaan als gevangenis voor Frankrijk en op het Duivelseiland heeft Dreyfus, een politieke gevangene drie jaar vastgezeten. Het was geen pretje om als gevangene op de eilanden te zitten. Ze werden te werk gesteld en de omstandigheden waren slecht. Als ze ziek werden en het niet overleefden werden ze in zee gegooid omdat er geen plaats was op het eiland voor een grote begraafplaats. Alleen de bewakers kregen een gewoon graf! De gevangenis heeft dienst gedaan tot na de tweede w.o. en de laatste gevangene werd er in 1954 afgehaald. Na het educatieve uitje is het tijd voor ontspanning en een duik in het natuurlijke zwembad van het eiland, met rotsblokken is er een zwembad afgebakend en de jongens kunnen er geen genoeg van krijgen. ‘s Avonds gaan we de kant op voor een laatste drankje in de auberge. We krijgen een lift van de werknemers van het eiland en kunnen mee in de achterbak van de pick up, dat scheelt weer een klimpartij. Bij de auberge zien we vele bekende gezichten van mensen die we de laatste twee dagen op het eiland gezien hebben en we voelen ons er al helemaal thuis. We proberen een lokale rumpunch, die een beetje op de Braziliaanse moguito lijkt, die erg goed smaakt. De terugweg is wat lastiger, met een zaklamp vinden we onze weg naar beneden.

Een agouti.

 

Ara's

De Kapucijner aap.

 

De volgende dag gaan we al vroeg op weg naar Suriname wat zo´n 200 mijl varen is. Weer staat er geen wind dus motoren we flink door. We hebben de stroom mee en willen gemiddeld 6 knopen lopen om ´s ochtends bij de monding van de Suriname rivier te zijn. Het is een rustige dag en we pikken allemaal de draad weer gauw op. De kinderen doen weer gewoon school en we houden de etens –en wachttijden van de oversteek aan. We hebben een rustige nacht en zien alleen wat vissersbootjes om ons heen.

Betonning op de Suriname Rivier.

Woensdagochtend liggen we om elf uur bij de monding van de Surinamerivier en het begint ineens te waaien. We zetten de genua op maar houden de motor erbij om goede vaart te maken. We volgen de betonning want het riviermonding is vrij ondiep. Voor ons vaart een vissersboot die ook de rivier op gaat zodat we vrij goed kunnen zien hoe de geul loopt. We kolken de rivier op met gemiddeld 7 tot 8 knopen en hebben duidelijk de stroom mee. De Suriname rivier is heel breed en is in het begin heel ondiep. We moeten 30 mijl de rivier afvaren om bij Waterland te komen. We varen langs Paramaribo, onder de hoge Surinamebrug door. Eenmaal voorbij Paramaribo komen we langs de goudkust van Suriname met z´n mooie huizen!! Hoe verder we de rivier opkomen hoe smaller de rivier wordt en hoe mooier de natuur wordt. Tijdens het varen komen er meerdere squalls en regenbuien over. Om vier uur komen we precies in een squall bij Waterland aan en meren de boot aan de steiger. De eigenaar komt de touwen aannemen en vertelt dat de jachthaven nog niet af is. Voor ons is dat geen punt en we blijken de eerste boot te zijn, die in de haven aanlegt!! We worden vriendelijk onthaalt op een kop koffie en het blijkt dat het resort inderdaad nog in aanbouw is alhoewel de huisjes al klaar zijn. Het restaurant is ook al klaar maar nog niet in gebruik, de paden moeten nog begaanbaar gemaakt worden en de beplanting is nog niet klaar. In onze ogen ziet het er allemaal prima uit!! De eigenaar helpt ons om de boot in één van de boxen aan te leggen en neemt ons mee om de omgeving te verkennen. We doen boodschappen bij de lokale supermarkten en nemen eten mee van een warung. In het restaurant gedeelte van het resort zitten we heerlijk de Javaanse gerechten op te eten en voor ons kan het Surinaamse avontuur niet beter begonnen zijn. Morgen komen Paulette en de kinderen aan met het vliegtuig en wordt het alleen maar leuker!!

 

 

Flying Circus at the anchor at Ile de Salut.

Cayenne, French Guyana



Ibis in the mangrove trees.

Saturday morning at eleven o’clock we through the anchor out just on the anchorage spot as indicated at the chart. We are the only yacht which feels a bit strange, because so far we have always been anchored off at a place with other yachts. It could be that the other yachts are anchored off at the other side of Cayenne but we don’t have too much time to think about it because it is already Saturday afternoon and there is no time to loose. We need to provision and get a lot of diesel. We get our dinghy ready and go ashore. We motor into Cayenne via a channel through the mangrove trees. In the trees are a lot of beautiful birds and there is a lot to see. On shore we are quite shocked by the dirt, the smell, the amount of people and cars. Probably we didn’t arrive in the best part of Cayenne. Luckily we see straight away a couple of good supermarkets to get our groceries.  Raoul and Guido have found a fuel station for diesel and have to up and down a couple of times with the dinghy to get all the diesel on board. The town is not really nice to walk around at night and it is hard to leave the dinghy unattended. Therefore we stay on board for the night and have a movie night with the kids in the open air.



Ile de Enfant Perdu

Sunday morning we sail on to Ile du Salut a couple of islands for the French Guyana coast. It is just a short trip of 30 miles so that is not far. On our way we pass by a little island Ile de l’enfant Perdu. When we arrive at Ile de Salut we see three little, tropical islands. We are able to moore the boat of at one of the moorings in the bay. We can’t wait to get ashore and discover the islands. The main island is very beautiful, green with tropical vegetation and a lot of palm trees and all kind of different noises. We discover a museum, because the island used to be a prison, but is just closed. The officers house is now an auberge and we have a drink. Afterwards we walk around the island and see all kind of tropical animals like ara’s, agouti’s, kolibri’s and little monkeys. It is just great to be here!!! At night we are having a bbq to celebrate that we have crossed the ocean. While we are enjoying the bbq we see a  beautiful sunset with dark clouds above the mainland of French Guyana.

Sunset at French Guyana.

 

Luuk at the bbq.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

The next morning we are send away from our mooring, because a boat with provisions for the island needs it. The bay is big enough so there is enough place to stay on the anchor. We go ashore with the dinghy and visit the museum. It is quite interesting to read all the information about the island. The three islands were in the past used as prisons for France and on Devils Island an important political prisoner, Dreyfuss has been kept there for three years. Live on the island as a prisoner was not easy, they had to work and the circumstances were bad. If they died from illness or other reasons they were thrown in the sea because there was no room on the island to bury them. Only the guards got a proper burial. The prison has served until the second world war and the last prisoners left the island in 1954. After all this information it is time to take a dip in the pool of the island, the pool is made out of rocks of the island and the boys can’t get enough of the swimming. At night we are going for a last drink to the auberge. We get a ride from the people who work on the island, which is quite nice so we don’t have to climb up all the way. At the auberge we see a lot of familiar faces, we have met most of the people during the last two days and are feeling at home already. We try a local punch, which looks a bit like the Brazilian moguito and tastes delicious. The walk down to the boat is a bit trickier with only a flashlight.

 

The local swimming pool.

 

We have an early start for our trip to Suriname which is about 200 miles away. There is no wind so we have to put the engine on. We have the current with us and are making about 6 knots which we need to be at the mouth of the Suriname River in the morning. It is a quiet day and we all pick up the rhythm of ocean sailing again. The boys have to do school and we keep the same times for the watches and the meals. We have a calm night and only see some fisher boats around us.

Flag of Suriname.

Wednesday morning at eleven o’clock we arrive at the mouth of the Suriname River and it suddenly starts to blow. We put the genoa up but we also keep the engine running to make good speed. We follow the marks because the entrance is quite shallow. Right in front of us is a fisher boat which also is also going to Paramaribo and is leading us the way. We have to follow the channel and with a speed of 7 to 8 knots we are entering the Suriname River.  The Suriname Rivier is very wide and shallow. We have to sail down the river for 30 miles to get to Waterland. We sail along Paramaribo, go under the very high, Suriname River Bridge. Once past Paramaribo we are sailing along the gold  coast of Paramaribo with its nice houses. How further we get down the river how nicer the nature and how narrower the river gets. During the trip we get a lot of squalls over and a lot of rain. Around four o’clock we moor the boat of at the dock. The owner comes to take the ropes and tells us that the marina is not finished. That’s not a problem and we seem to be the first visiting boat at the marina. We are really welcomed very friendly with a cup of coffee and the resort is indeed not ready although the bungalows are finished as well as the restaurant, but the restaurant is not in use yet. The main thing they need to finalize is the infrastructure of the roads and paths, but to us it looks really nice. The owner helps us to get the boat in one of the boxes and takes us on a trip to discover the area. We do our groceries at the local supermarkets and buy our dinner at a warung, an Indonesian restaurant. We eat our meal at the restaurant area of the resort and enjoy the Indonesian dishes. We couldn’t have a better start of our Surinam adventure. Tomorrow Paulette and the kids will arrive and it will even get better!!