Happy Christmas!

Suriname deel 2

Zaterdagochtend ontbijten we in het huisje van Guido en Paulette en besluiten nog een laatste excursie te maken naar het Fort Nieuw Amsterdam. Helaas is Guido niet helemaal lekker en blijft hij thuis. Wij gaan met de kinderen op pad en steken bij Paramaribo de Suriname Rivier over en rijden over de hoge Suriname brug. Je komt dan in het gebied van Commewijne waar vroeger veel plantages lagen. De meeste plantages zijn momenteel niet meer in gebruik en veelal is de grond opgedeeld en verkocht aan particulieren. Op de kruising van de Suriname Rivier en de Commewijne Rivier hebben de Nederlanders in 1782 een stenen fort gebouwd om de plantages te kunnen beschermen voor aanvallen vanaf zee. Het fort is nu omgebouwd tot een museum en voor bezoekers te bezichtigen. Tot 1982 diende het fort als gevangenis voor Paramaribo. Het is erg leuk om een stukje Nederlandse geschiedenis te bekijken en te zien hoe lastig het voor de Nederlanders was om een fort en alle voorzieningen te bouwen in een tropische omgeving. Vanaf het fort heb je een prachtig uitzicht over de Suriname en Commewijne Rivier. Na dit culturele uitje is het weer tijd voor ontspanning. We rijden terug naar het huisje en we brengen de  verdere dag op het resort door.

Fort Nieuw Amsterdam

De volgende dag maken we er een echte rustdag van. We rommelen allemaal wat aan en zien Gerard en Rommy van de Annalena de haven binnen varen. Ze zijn net aangekomen van de oversteek en het is erg leuk om hun weer te zien en alle verhalen te horen. Ondertussen lopen er nog drie boten de haven binnen en is de haven bijna vol. In de loop van de middag rijden we naar Domburg. Op zondagmiddag komt de hele gemeenschap naar Domburg, er vindt een voetbalwedstrijd plaats en vele families komen naar het pleintje om te eten. Gelukkig is het internetcafé aan het pleintje dit keer wel open dus kan ik gelijk de twee verhalen die ik al klaar had op het weblog zetten. We brengen de rest van de middag op het pleintje door en eten wat bij de stalletjes die nu allemaal open zijn. We vinden zelfs een stalletje waar ze patat, kip nuggets en kroket hebben. Ondertussen wordt Hilde´s haar gevlochten, wat uiteindelijk uren blijkt te duren.

 

Hilde's haar wordt ingevlochten.

Maandag is het de laatste dag dat we de auto hebben en we bereiden ons vertrek alvast voor. Zo moeten we in Paramaribo naar de Vreemdelingendienst om een stempel in ons paspoort te krijgen zodat we het land weer verlaten. Onderweg naar Paramaribo is het ontzettend druk op de weg en het lijkt wel of alle Surinamers Paramaribo in willen om de laatste Kerst inkopen te doen. We staan dan ook geruime tijd in de file! Gelukkig zijn we wel op tijd bij de Vreemdelingendienst voor de stempels. Daarna rijden we door naar Choi´s, een soort Albert Heijn. We hebben dan al wel de basisinkopen gedaan maar we gaan nu voor de lekkere dingen. Het lijkt wel alsof we door een snoepjeswinkel heenlopen, want alle Nederlandse producten zijn er te verkrijgen en lopen we de winkel uit met ontbijtkoek, drop, stroopwafels, jodenkoeken, dubbelfris, kipkerrie salade, worsten etc. Op weg naar de Choi´s hadden we een lunchcafé gezien dat er erg Nederlands uitziet en jawel ze hebben er wentelteefjes voor de kinderen en allerlei lekkere broodjes voor ons. Ze hebben zelfs internet dus onze dag kan niet meer stuk!!! Na een heerlijke lunch rijden we naar de autoverhuurder en leveren onze auto in. We worden een taxi opgehaald en teruggebracht naar het resort, waar we ons nog eens laten verwennen door de kok van het restaurant.

 

Kerstcadeautjes onder de boom.

Kerstdag op Waterland voelt vreemd aan want normaalgesproken is het koud, zitten we binnen en hebben we de familie om ons heen. Nu zitten we ver weg, is het tropisch en brengen we de dag met vrienden door. We beginnen met een heerlijk kerstontbijt in het restaurant. Na het ontbijt mogen de kinderen de cadeautjes onder onze kleine kerstboom openmaken. We hangen wat rond in de haven en borrelen op de Modesty. Jack van de Modesty stelt voor om zijn dinghy op te blazen en de kinderen te vermaken met een opblaaskussen waarop de kinderen achter de dinghy kunnen hangen. Natuurlijk vinden de kinderen dit prachtig en brengen zo een paar uur op het water door. ´s Avonds hebben we een Kerstavond in het restaurant waar de kok van het restaurant een heerlijk Kerstbuffet gemaakt heeft. We zitten met alle zeilers aan één tafel en hebben een reuze gezellige kerstavond. De avond is compleet als Gerard verkleed als Kerstman binnenkomst en alle kinderen trakteert op een zak met snoep. Paulette heeft nog teksten van Kerstliedjes meegenomen en we zingen allemaal uit volle borst ´Jingle Bells´. We maken het uiteindelijk niet al laat want de volgende dag vertrekken we.

Tweede Kerstdag is voor ons weer een gewone dag en we vertrekken om kwart voor negen en worden uitgezwaaid door de andere boten. We hebben een heerlijke tijd gehad in Suriname maar hebben toch ook wel weer erg veel zin Tobago. In totaal moeten we 500 mijl varen en we verwachten er zo´n vier dagen over te doen. We hebben het tij mee en kolken de rivier af. Bij het einde van de riviermonding blijkt het aardig te waaien en we zetten de genua en grootzeil bij met tweede rif. Rond een uur of één varen we de zee op en blijkt het nog harder te waaien. We halen het grootzeil eraf en varen zo door. Voor de kust  blijft het heel lang ondiep waardoor er korte, agressieve golven ontstaan en het erg oncomfortabel wordt aan boord. De kinderen slapen de hele middag en wij voelen onszelf ook niet erg goed. We eten in etappes bamisoep maar bijna niemand lukt het om zijn kommetje leeg te eten. We verdelen de wacht voor de nacht onder ons vieren waardoor we allemaal twee uur wacht lopen en daarna  vier tot zes uur kunnen slapen. Voor ons is dit dus erg luxueus! De hele nacht blijft het hard waaien zo´n windkracht 4 tot 5 en de golven worden wel wat langer maar blijven agressief.  Wel hebben we de stroom goed mee en varen gemiddeld 8,5 knoop wat erg hard is voor ons doen. We schieten dus dan ook aardig op. De tweede dag zijn we allemaal een beetje beter ingeslingerd maar ideaal is het niet, zo is Hilde zeeziek maar houdt zich erg kranig, Jolien vindt de golven wat hoog en zelf ik voel me af en toe ook zeeziek en moet ook overgeven. Gedurende de dag wordt het iets rustiger waardoor we ons allemaal iets beter voelen en  gewoon kunnen eten, drinken en slapen. Tijdens de tweede nacht krijgen we nog meer stroom mee en varen we zelfs gemiddeld 9 knopen, dit is voor ons een unicum en we beginnen er dan ook in te geloven dat we het in drie dagen kunnen varen. Als we de derde ochtend op het log kijken dan moeten we nog maar 100 mijl varen. We besluiten om het grootzeil bij te zetten en nog meer vaart te maken zodat we aan het begin van de avond aan te komen. De boot spuit door het water en we krijgen redelijk veel water over de boot heen, een ´actief´ zeildagje. Uiteindelijk komen we tien uur ´s avonds in Tobago aan en hebben we een record gehaald, we hebben in 2,5 dag 500 mijl gevaren!!!  Het is dan ook heerlijk als we het anker uitgooien bij de andere boten in de baai en de boot heerlijk rustig ligt! We slapen allemaal goed en zijn blij om in Charlotteville, Tobago te zijn!!

De hele bemanning van de Flying Circus wenst u een gelukkig nieuw jaar!!

 

 

 

 

 





Surinam River

 



Surinam part 2

 

Fort Nieuw Amsterdam.

Saturday morning we have breakfast at the house of Guido and Paulette and decide to go on our last field trip to Fort Nieuw Amsterdam. Unfortunately Guido is not feeling well and he stays at home. We drive in the direction of Paramaribo and cross the Suriname River taking the very high Suriname bridge. We arrive in the area of Commewijne where you could find in the past a lot of plantations. Most plantations are divided up and sold and used for housing. The Dutch have built at the crossing of the Surinam River and the Commewijne River a stone fortress in 1782 to protect the plantations from threats out of the sea. The fortress is now a museum and open for the public. It also served as a prison up to 1982. It is really nice to visit a piece of Dutch history and to see how difficult it was for the Dutch to build a fortress in a tropical climate. From the fortress you have a beautiful view over the Surinam and Commewijne River. In the afternoon we drive home again and spend the rest of the time at the resort.

At the terrace of the house.

The next day is a really relaxing day. We do some jobs and hang around at the resort. We see Gerard and Rommy of the Annalena getting into the harbour. They have just arrived from their Atlantic crossing and it is nice to hear their stories. In the meantime three other boats arrive in the harbour as well and the harbour is almost full. In the afternoon we drive to Domburg where the locals spend their Sunday afternoon by playing football or having something to eat at the square while their kids are playing around. Luckily this time the internet café is open so I am able to put the two stories which were already written on the weblog. The rest of the time we spend at the square and find a food stall which serves chips, chicken nuggets and kroket! 

 

Sunday afternoon at Domburg at the Surinam River.

Monday is the last day they that we have rented the car and we are preparing our departure. We need to go to the immigration in Paramaribo to get our passports stamped. The trip to Paramaribo takes a long time because it looks like all the Surinam people want to get into Paramaribo to get their Christmas presents and we spend a lot of time in the traffic jam. Luckily we are still on time at the immigration office to get our stamps!! We do our last shopping in Choi’s which looks like a typical Dutch shop and we are able to get all the Dutch products. We leave the shop with lots of jammy things!! On our way to Choi’s we have seen a lunchroom which looks very Dutch and we have indeed a really nice Dutch lunch!! This is why we love Surinam so much!! After lunch we drive up to the rental station where we are being picked up by a cab which will takes us to resort. At the resort we have a lovely dinner at the restaurant.

Kids having fun at the Surinam River.

Christmas at Waterland feels a bit strange to us because normally we are in the cold, sitting inside the house and we spend the day with family. Now we are far away in a tropical climate and we spend the day with friends. We start the day of with a very nice Christmas breakfast at the restaurant. After breakfast the kids are allowed to open their Christmas presents under the little Christmas tree in our cabin. We have some drinks with the other boats and Jack of the Modesty is taking the kids out in his dinghy with a big balloon cushion behind it. The kids love it and have a lot of fun. At night we have a Christmas dinner at the restaurant and we are sitting with all the sailors at one table. It is a unforgettable evening and the kids are getting sweets from Santa Claus (Gerard), who is visiting the restaurant. We don’t stay late because next day we have to sail and we want to leave early.

Drinks at our neigbour the Modesty.

Santa Claus

Guido.

The next day we leave at a quarter to nine and a lot of people are waving us goodbye. We have had a very nice time in Surinam and we are sad to go, but we are also looking forward to the beaches of Tobago. We need to sail 500 miles and it will probably takes us about four days. We have the tide with us sailing down the Surinam River and at the mouth of the river it is blowing hard and we put the genoa and mainsail with second reef on. Around one a clock we are finally at sea and it is even blowing harder so we take the mainsail of. The coast of Suriname is really shallow and therefore there are a lot of short and aggressive waves and it is very uncomfortable. The kids sleep the rest of the afternoon and we are also not feeling well neither. We have bami soup for dinner but nobody is able to finish their meal properly!! We divide the watch system among the four adults and we all take watches of two hours and have at least four to six hours sleep in between it, which is very luxurious to us!! The whole night it keeps blowing wind force 4 to 5 and the waves are getting longer but are still aggressive. We have a lot of current with us and we are sailing with an average of 8,5 knots which is a lot!! The second day we are getting used to the motion of the boat and we are all feeling a bit better but it is still not comfortable. During the day it is getting calmer and we are able to eat and drink normally. During the second night the current is even stronger and we are sailing with an average of 9 knots which is new to us!! We might be able to sail the trip in three days!! When we look at the log the third morning we see that we only have to cover 100 miles!! We decide to put the mainsail up and to push the boat even a bit harder so we could arrive at Tobago in the evening. The boat is sailing at its maximum speed and we get a lot of seawater over the boat, a really ‘active’ sailing day. We arrive at ten a clock at night in Tobago and we have sailed a record, 500 miles in 2,5 days!! We are happy when we anchor of at the bay with the other boats and the boat is nice and quiet. We are all happy to be in Charlotteville, Tobago!!

We wish you all a happy new Year from the Flying Circus crew!!

 

 Onze positie op de kaar is/ Our position at the map is:
http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign=PE3105



Hilde, Sjoerd, Luuk en Hilde houden van Suriname.

Suriname

Donderdagochtend staan we vroeg op want we willen vandaag Paramaribo in om alle administratieve zaken in orde te maken. Het resort heeft voor ons een taxi geregeld en we worden netjes naar de vreemdelingendienst in Paramaribo gereden, alhoewel het even zoeken is want ze zijn verhuisd. We worden snel geholpen maar blijken eerst nog een visum te moeten kopen bij het consulaat, voordat we een definitieve stempel in ons paspoort krijgen, dus op naar het consulaat in het centrum. Als we het visum hebben doorkruisen we weer de stad terug naar de vreemdelingendienst. We komen netjes voor sluitingstijd aan en krijgen een stempel in ons paspoort. De ambtenaar is verbaasd dat we het gehaald hebben, want de meesten komen de volgende dag pas weer terug. We zijn ondertussen behoorlijk klaar met het heen en weer rijden en besluiten de boot een andere keer in te klaren. De taxichauffeur brengt ons naar een autoverhuurbedrijf waar we een Foxy huren, een 8 seater met airco. Het is wel even wennen met het autorijden want in Suriname rijden de auto’s links en de infrastructuur is ook niet geweldig. De taxichauffeur brengt ons naar de rand van de stad waar we de highway kunnen pakken naar Waterland. Op Waterland krijgt Guido de sleutels van het huis waar Paulette en hij de komende dagen zullen verblijven. Het is een super de luxe onderkomen met alle faciliteiten zoals keuken, ruime woonkamer, groot terras, televisie met BVN en niet onbelangrijk een wasmachine.  Wat een heerlijke luxe waar we zeker de komende tijd van zullen meegenieten! Paulette komt ’s avonds aan met de kinderen en het is super leuk om haar en de kinderen weer te zien. We eten met z’n allen want Guido en Raoul hebben eten meegebracht van onze favoriete warung!
 

Flying Cirus aan de steiger bij Waterland.

De volgende dag beginnen we met een ontbijt geserveerd in het restaurant van het resort. Vandaag is de keuken voor het eerst open en wij zijn proefkonijn. Het is een heerlijk ontbijt met verse broodjes, eitjes en verse jus. Hier konden we op de oceaan alleen maar van dromen! De rest van de dag doen we het rustig aan en hangen wat rond op het resort. Raoul en Guido gaan met de kinderen kanoën, maar dat blijkt toch wel een vermoeiende activiteit in deze hitte. ’s Avonds eten we in het restaurant van het resort, want de kok wil graag z’n diner uitproberen. Het wordt een super gezellige avond, want ook de tweede boot die ondertussen is aangemeerd komt eten en het is altijd leuk om hun verhalen weer te horen. De wijn vloeit ondertussen ook rijkelijk!

 

Het restaurant van het resort.



Diner in het restaurant.

Zaterdag gaan we Paramaribo in om de stad te bekijken. Paramaribo is een hele uitgestrekte stad en er wonen zo’n 250.000 mensen. Het is elke keer een toer om de stad in te komen want er staat altijd file! Eenmaal in de stad is het goed te doen maar bij iedere kruising is het dringen en van voorrang verlenen hebben ze hier nog nooit gehoord. Ondanks dat het nu de tweede keer is dat we in de stad zijn hebben we al het gevoel dat we een aantal straten herkennen. We parkeren de auto en lopen door de stad. De binnenstad van Paramaribo bestaat veelal uit oude houten huizen. Sommige huizen zijn mooi opgeknapt maar anderen zijn weer totaal verwaarloosd. Aan de waterkant staan de mooiste huizen met bekende Nederlandse benamingen, zoals bijvoorbeeld de rekenkamer. Aan de waterkant staat ook het bekende fort Zeelandia met het standbeeld van koningin Wilhelmina. Helaas is het fort dicht dus kunnen we er alleen maar omheen lopen. Aan het onafhankelijkheidsplein staat het presidentiële paleis, een prachtige palmentuin als achtertuin dat tegenwoordig geopend is voor het publiek. Ondertussen hebben we behoorlijke honger gekregen en vinden een pannenkoeken –en poffertjes restaurant, Hollandser kan het niet! Als we eenmaal weer op weg gaan willen we nog winkelen in de dominee straat maar helaas gaan de winkels al om vier uur dicht op zaterdag. We zijn ondertussen behoorlijk moe dus zijn we blij als we de auto weer terugvinden en terug naar huis rijden. Ook vandaag laten we ons nog een keer verwennen door de kok van het restaurant!



De glijbaan zorgt voor uren speelplezier.

Voor de zondag willen we een relaxt uitstapje. In één van de reisboeken hebben we een leuke tip gevonden voor de kinderen, namelijk de kinderboerderij bij de colakreek. De kreek is een zijarm van de Suriname rivier, maar is afgesloten met een dam en schijnt een waar kinderparadijs met glijbanen te zijn. Er zwemmen geen piranha’s en er staat geen stroming, zoals bij het resort, dus het lijkt ons een perfect uitje. We rijden zuidwaarts en voorbij het vliegveld, Zanderij vinden we de kreek in een prachtige bosrijke omgeving. Het laatste stuk is onverhard maar goed te doen voor onze auto. Bij de ingang van het park worden we vriendelijk verwelkomt en kunnen we een kampement op een eilandje huren. Het blijkt dat er in de kreek een paar eilandjes staan met hutten. Op ons eilandje hebben we een privé glijbaan en een touw waar de kinderen mee kunnen slingeren. Het water heeft de kleur van cola en is lauw tot zelfs warm op bepaalde plekken. De kinderen hebben de grootste lol en veel zwemplezier. Wij zitten en hangen wat rond de hut en brengen de middag lezend door. Wat een genot!

De Cola kreek een kinderparadijs.

 

Op maandag gaan we al vroeg de stad in om een aantal zaken te regelen. Zo moeten we de boot nog bij de MAS inklaren (Maritieme Autoriteiten Suriname), we hebben nieuwe accubedrading nodig, we moeten langs de zeilmaker, de autohuur willen we verlengen, Raoul wil  bij DHL langs en we moeten nog een lodge in het binnenland regelen want doordat er te weinig water in de rivier staat kunnen we niet naar de lodge die we oorspronkelijk geboekt hebben. We rijden de hele ochtend kriskras door de stad en beginnen de stad steeds beter te kennen. Rond de middag parkeren we de auto in het centrum en lopen naar een reisbureau en weten alsnog een tour te boeken naar de binnenlanden naar een andere lodge wat verder stroomopwaarts. De kinderen zijn super blij want die hadden zich erg op een jungle tocht verheugd. Daarna lopen we de stad in en lunchen bij de MacDonalds. Het is daar heerlijk koel, de internet doet het en de kinderen kunnen er volop spelen. Na de lunch gaan Paulette en ik met de kinderen, funshoppen zoals de kinderen dat noemen. In Paramaribo is maar één echte winkelstraat en dat is de dominee straat, de meeste winkels zijn kleding winkels maar we vinden ook een prachtige boekenzaak. De kinderen vinden allemaal een leuk Nederlands boek, er wordt nog wat kleding gekocht, illegale dvd’s en andere souvenirs. Als we alles hebben keren we weer terug naar de MacDonalds waar we Guido en Raoul weer ontmoeten, die ondertussen naar de zeilmaker zijn geweest. We eten bij een Italiaan in het historische waaggebouw aan de waterkant en rijden in het donker terug.
 

Waterland Resort.

Gisteren was een hectische dag dus we besluiten het vandaag wat rustiger aan te doen en op het resort te blijven. De mannen werken aan de accu’s en leggen nieuwe  bedradingen aan en hopen daarmee het probleem op te lossen. Wij rommelen wat aan en bakken pannenkoeken met de kinderen, het log wordt geschreven en ruimen alle was op. ’s Middags rijden we naar Domburg om te internetten en het weblog te updaten. Helaas is het internet café net dicht als we aankomen want het meisje dat er werkt moet naar school! We drinken nog wat op het pleintje bij Domburg maar worden daar bijna door de wespen weggejaagd. Domburg is van oudsher de stek waar alle zeezeilers ankeren en op het pleintje iets gaan drinken. Helaas liggen er nog maar weinig boten en ontmoeten we geen bekenden. Op dan maar naar onze favoriete warung waar we heerlijk eten. ’s Avonds als we weer terug zijn op het resort zien we dat de vierde boot in de haven ligt. Het begint ondertussen aardig druk te worden!! We pakken de tassen en ruimen de boot op want morgen gaan we de jungle in.

In de korjaal de rivier op.

Woensdagochtend worden we keurig op tijd op de afgesproken plek opgehaald. In de bus stelt de gids Gordy zich voor en het blijkt dat we 18 andere medereizigers hebben. Het zijn allemaal Nederlanders die op vakantie zijn of bij familie op bezoek zijn. De busrit duurt drie uur en we rijden door een prachtige natuur. In Atjoni stappen we in een korjaal en varen één uur de rivier af. Onderweg komen we vele dorpen tegen waar de mensen in de rivier baden, hun kleren aan het wassen zijn of de afwas aan het doen zijn. Helaas mogen we geen foto´s maken want dat hebben ze liever niet. Het water in de rivier staat heel laag waardoor de bootsman voorzichtig langs de ondieptes moet varen en behendig de rotsen en zandstranden moet ontwijken. Het is een prachtige tocht langs de jungle en we zien vele vogels en vlinders. De lodge waar we verblijven ligt op een eiland in de rivier, aan een stroomversnelling. We blijken op een prachtig resort te zijn aangekomen met verschillende huisjes, zwembad, hangmatten, eetzaal en lobby met enorme ligbanken en dat alles in een prachtige omgeving. Voor de lunch krijgen we een heerlijk buffet geserveerd met roti´s en verschillende sausen. ´s Middag gaan we met de hele groep in de rivier zwemmen bij de stroomversnelling. Om bij de stroomversnelling te komen moeten we de rivier oversteken wat lastig is want er staat een sterke stroming. Als een ketting steken we met z´n allen de rivier over. De stroomversnelling zelf is heerlijk want je kunt erin zitten en het voelt aan als een bubbelbad. ´s Avonds gaan we de rivier op met de boten om te zoeken naar kaaimannen. Helaas zien we geen enkele kaaiman wat waarschijnlijk te maken heeft met de lage waterstand van de rivier. Toch is het erg leuk om ´s avonds over de rivier te varen.

Anaula Lodge.

De volgende dag gaan we op bezoek bij een inheems dorp. In dit gebied wonen de Samaraccanen, voormalige negerslaven die gevlucht zijn van de plantages. De dorpen zijn allemaal verscholen in de jungle en niet goed te zien vanaf de rivier. In de dorpen leven ze nog vrij traditioneel, maar we zagen ook een mevrouw met de afwas op haar hoofd en een mobiel in haar hand. Zo zie je dat de moderne tijd ook in het dorp zijn intrede heeft gedaan. De meeste mensen wonen in kleine huizen met daken van palmbladeren, al zijn er ook een aantal huizen van steen met airco. Bij elk huis is een kookhut gebouwd waar ze op vuur koken. We zien niet veel mensen in het dorp want de meeste vrouwen werken op de kostgrondjes, waar ze de groente verbouwen en de mannen zijn veelal aan het jagen. Een dorp wordt geleid door een kapitein en krijgt daarbij hulp van enkele baja´s. Als we vlakbij de offerplaats komen komt een baja ons zeggen dat we geen foto´s mogen nemen. Jammer genoeg kunnen we tijdens de rondleiding weinig foto´s nemen omdat de mensen niet willen dat we foto´s maken waar ze zelf op staan. Het is toch wel heel indrukwekkend om door het dorp heen te lopen en te zien hoe primitief deze mensen nog leven, ik zou het niet kunnen!! Na het bezoek aan het dorp varen we met de korjaal weer terug naar onze lodge waar we de middag aan het zwembad doorbrengen. De kinderen genieten van het zwembad en kunnen er geen genoeg van krijgen waardoor wij de tijd krijgen om te ontspannen met een boek!! ´s Avonds staat er een dansavond op het programma en zien we hoe de Samaraccanen dansen. Ze zijn heel soepel in de heupen en als wij worden uitgenodigd om te dansen voelen wij ons daar erg houterig bij!!



Tour door een Samaraccaans dorp.

Samaracaanse band.

Vrijdagochtend is het alweer de laatste ochtend op de lodge en gaan we met de gids het bos in. Het is ongelooflijk hoeveel hij weet van de natuur en hoe de Samaraccanen van het bos gebruik maken en daarin kunnen overleven. Hij laat ons zien hoe de Samaraccanen communiceren in het bos door op een bepaalde boom te slaan, planten gebruikt worden als medicijn, bladeren om bekertjes mee te maken etc. Je beseft dan dat wij dan wel heel ver van de natuur zijn af komen te staan!! Na de lunch worden we met de korjaal teruggebracht naar Atjoni waarvandaan we terugreizen per bus naar Waterland. We zijn het er allemaal over eens dat deze tour fantastisch was en zeker een highlight van ons bezoek aan Suriname!!  ´s Avonds hebben we nog een hele gezellige avond bij onze buren ´de Modesty´, een Nederlands gezin met een dochtertje van vier dat al vijf jaar aan het rondreizen is.

Tocht met de korjaal over de rivier.

 

Zaterdagochtend kunnen we gelukkig ontbijten in het restaurant want we hebben totaal geen voorraad aan boord. Guido en Paulette kunnen gelukkig nog een paar dagen in het huisje terecht dus dat is ook mooi geregeld. ´s Middag willen we een vlindertuin bezoeken maar helaas blijkt hij gesloten te zijn als we daar na een uur rijden aankomen. Het blijkt dat de bezoektijden niet goed in de reisgids stonden, dan maar richting Domburg en onderweg boodschappen doen voor de vierdaagse oversteek naar Tobago. We rijden uiteindelijk met drie volle boodschappenkarretjes de Chinese supermarkt uit want alle supermarkten in Suriname lijken wel in de handen te zijn van de Chinezen! Eenmaal bij Domburg aangekomen blijkt weer het internetcafé dicht te zijn en we zien ook geen bekende schepen, dus dan maar terug naar Waterland. We koken dit keer zelf want de kinderen hebben een beetje genoeg van elke dag rijst, nasi en bami.

De tijd vliegt in Suriname en over drie dagen is het al Kerstmis. Op tweede Kerstdag vertrekken we naar Tobago dat zo’n 500 mijl varen is vanaf Suriname en we hopen er zo’n vier dagen over te doen. Guido, Paulette en de kinderen varen met ons mee om samen met ons te genieten van het eerste Caribische eiland dat we aandoen.

Wij wensen iedereen prettige Kerstdagen!!

 



The jungle of Surinam.

 



Surinam


Thursday morning we have to get up early because we would like to organise a couple of things in Paramaribo the capital of Surinam. The resort has ordered a taxi for us and we are taken to the immigration for an entry permit in Surinam. We don´t have to wait too long but they tell us to go to the consulate to buy a visa and we have to come back to get our passports stamped. Incredible what a bureaucracy but anyway we get in the taxi again and cross the city. Luckily everything is going very smooth at the consulate and we get our visas quickly. Back to the immigration for the stamps and the people at the immigration are really surprised that we made it so fast. Normally people come back the next day!!  The taxi driver brings us to a car rental company where we hire a Foxy, an 8 seater with airco!! It is quite a challenge to drive in Surinam because they drive on the left hand side and the traffic is quite chaotic. The taxi driver is really nice to us and shows us the way to the highway which we need to take to get home. At the resort Guido gets his keys of the house where his family is going to stay. It is a very luxurious house with a kitchen, spacious living room, big terrace, television and a washing machine. We are definitely going to enjoy the facilities as well!! Paulette arrives at night with the kids and it is really nice to see them. We have dinner together because Raoul and Guido have ordered food at our favourite warung.



Canoeing at the Surinam River.

The next day starts with a breakfast in the restaurant of the resort. Today is the first day that the kitchen is functioning and they would like us to try their breakfast. It is a really nice breakfast with fresh rolls, eggs, pancakes and orange jus. We could only dream of such a breakfast at the ocean! The rest of the day is a relaxing day because Paulette and the kids have just arrived and need to adjust. The kids try out the canoes but is quite a challenging activity in the heat. We also have dinner in the restaurant at night because the cook would also like to have a try with the dinner. We have dinner together with the second boat which has arrived in the marina today and they are good company!

The old city centre of Paramaribo.

Saturday morning we take the car to visit the touristic sites of Paramaribo. The city is very big and spread out, about 250.000 people, halve of the population is living in this city. Each time it is quite a hassle to get into Paramaribo because there is always a traffic jam. Once you are in the city you are all right although the traffic is quite hectic and they don’t give you right of way at the crossings. This is the second time that we visit Paramaribo and are already recognizing certain roads. We park the car and walk into the city centre. The old city centre of Paramaribo is built of wooden houses, some of them are really nice renovated but others are very run down. At the waterfront you find the old houses with the funny Dutch names on it. You also find the fortress Zeelandia at the waterfront with a statue of our former queen Wilhelmina of the Netherlands. The fortress is not open so we can only walk around it. At the independence square, you find the beautiful presidential palace with a very nice palm tree garden as a back yard, which is nowadays also open to the public. We have lunch at a fine pancake restaurant, just like we are in the Netherlands!! We promised the kids to go shopping so therefore we cross the city centre again and find our way to the Dominee street, the only shopping street in Paramaribo, but unfortunately the shops close on Saturday at four o’clock. We are all tired and are happy to go home, where we have another great dinner at the restaurant of the resort.



Cola Creek a paradise for the kids.

 

We are looking for a relaxing outing for the Sunday. We have read, in one of our travel guides, about the Cola Creek which seems to be a nice outing for the kids. The creek is flowing in the Suriname River but is closed with a dam and looks like a children’s Paradise with slides and water. There are no piranha’s swimming in the creek and there is no current as in the Surinam River where we are moored. We drive southwards past the airport  Zanderij and find the creek in a beautiful scenery. The last part of the road is a dirt road but we are able to get to the entrance of the park. We are welcomed very friendly at the entrance and we can hire a hut on a little island in the creek. We have a private slide on our little island and a swing. The water has the colour of coca-cola and is nice and warm. The kids have a lot of fun and we have time to relax and read a book. What a great day!

On Monday it is time to get a couple of things organised. We need to see customs for the clearance of our boat, we need new cables for the battery, we have to pick something up at the sail maker, we need to go to the rental company, Raoul likes to visit DHL and we need to find another lodge where we can stay in the jungle because the one we have booked is cancelled because there is not enough water in the river and we can’t get there. We drive the whole morning back and forward through the city and know our way around by know. Around lunchtime we park the car and walk to a travel agency where are still able to book another lodge a bit more upstream the river. The kids are really happy because they have been looking forward to the trip into the jungle. We find a MacDonalds in the city centre where it is nice and cool, free wifi and a nice playground for the kids to play. After lunch Paulette, me and the kids are going for some fun shopping. This time the shops in the Dominee street are open and we find a nice book store with Dutch books. We also buy some illegal dvd’s , clothes and souvenirs. After the shopping we go back to MacDonalds where we meet up with Raoul and Guido, who went to the sail maker. We have dinner at a nice Italian in a historic building at the water front.

The house at the resort.

Yesterday was a hectic day so today we decide to have a calm day and to stay at the resort. The men are working at the batteries and putting new cables on. Hopefully this will solve the problems with the batteries. We stay at the house and do our washing, writing the log and bake pancakes with the kids. In the afternoon we drive to Domburg, where you have an internet café where we can update the weblog and write some e-mails. Unfortunately when we arrive at Domburg we find the internet café closed because  the girl  just left and went to school!! We buy some drinks and have a seat at the square but are scared away by the mosquito’s.  Domburg is the place where most sailors go on the anchor and we hoped to see some friends, but there are not a lot of boats at the anchor yet. Luckily our favourite warung is close to Domburg where we have an excellent meal again. When we get back to the resort we see the fourth boat entering the harbour so it is getting crowded!! We pack our bags because tomorrow we are leaving for our jungle tour.





The kids relax at the pool.

 

A nice place to relax in the hammock for the men.

Wednesday morning we are being picked up on time at the agreed pick up spot. In the bus our guide Gordy is introducing himself and the other 18 participants of the tour. They are all Dutch and on holiday or visiting family. The bus ride takes three ours through a beautiful scenery. In Atjoni we take the ‘korjaal’, river boat and motor on the river for an hour. On our way we see many villages where people take a bath in the river, washing their dishes or clothes. We are not allowed to take pictures because the culture of these people doesn’t allow it. The water in the river is very low and the driver needs to carefully go around the rocks and shallow sandy parts of the river. It is a beautiful journey over the river and we see a lot of birds and butterflies. The lodge where we stay is built on an island at the river. It is a beautiful resort with nice cabins, swimming pool, hammocks, dining room and lobby with huge couches in a beautiful scenery. In the afternoon we go swimming with the group in the river. The water is nice and warm and it is nice to swim in the stream. At night we take the korjaal to look for the caimans but we have difficulties in spotting them. The guide explains us that they might hide up river because the water is at such a low level. It is still a nice experience to be at the river at night in a boat.
 

There is not a lot of water in the river.

The next day we visit a village. In this area live the Samaracans, former slaves who worked at the fields but have run away. The villages are hidden in the jungle and are hard to spot from the river. They still have a very traditional live style, although we have also seen a woman with the dishes on her head and a mobile phone in the other hand. Slowly things are also changing for these people. Most people live in very small houses of palm trees, although there are also houses made out of bricks and with air conditioning. Next to every house you find another little house where they cook their meals at the fire. There are not a lot of people in the village because most women work on their fields and the men go hunting. The village is run by a captain and has assistance of ‘baja’s. When we get to the place where they worship their gods a baja comes up to us and tells us that we are not allowed to take pictures. We are also not allowed to take pictures of the people of the village. It is quite impressive to walk through a village like this and to see how primitive their live still is, I am sure I couldn’t live this way! After the visit we are brought back by boat and we have time to spend the rest of the afternoon at the lodge. We stay the whole afternoon at the swimming pool and the kids have a great time and we are enjoying ourselves with a book. At night we see a performance of a Samaracan band and dancers. They are really flexible with their hips and we look really stiff when we are also invited to dance!!!

The monkeys at the resort.

Luuk is feeding the ara with a banana.

 

Friday morning is already the last morning at the lodge and we  walk through the jungle with our guide. It is incredible how much he knows about the jungle. He also tells us how the Samaracan people survive and use the jungle in their daily lives. For example he shows us how they use certain trees to communicate in the woods, the way they use plants as medicines, how they use leaves for drinking water. We realise that we nowadays live far away and are not used to nature anymore!! After lunch we are brought back to Atjoni where we take the bus back to Waterland. This tour has been great and we all think this is one of the highlights of our visit to Surinam!! At night we have a very pleasant evening with our neighbours, the boat ‘Modesty’, also a Dutch family with a daughter of four years whom have been travelling already for five years.

On Saturday morning, we are able to have breakfast at the restaurant because we have no supplies on board. Guido and Paulette are able to stay a couple of extra days at their house so that is still quite luxurious. In the afternoon we would like to visit a butterfly farm but at the time we arrive it is closed already. The opening hours were wrongly mentioned in our travel guide and we have driven an hour for nothing. We decide to do our shopping, for the four day crossing to Tobago, at a big Chinese supermarket on our way to Domburg. It looks like all the supermarkets in Surinam are run by Chinese!! When we arrive at Domburg the internet café is again closed and we don’t see any new boats at the anchor. We decide to go back to Waterland and we cook ourselves because the kids are tired of eating rice every day.

Time is flying in Suriname and in three days it will be Christmas. The day after Christmas we will be leaving for Tobago and Guido, Paulette and the kids are travelling with us. The crossing is about 500 miles and we hope to sail it in four days depending on the weather.

 We wish you all a happy Christmas!!

Merry Christmas!!

 Onze positie op de kaart is/ Our position at the map is: http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign=PE3105

Mangrove bos bij Cayenne.



Cayenne, Frans Guyana

Op zaterdagochtend om elf uur gooien we het anker uit op de ankerplek die op de kaart staat aangegeven, we zijn het enige jacht dat er ligt en dat voelt toch wel wat raar aan omdat we tot nu toe altijd op plekken gelegen hebben waar veel andere jachten liggen. Zouden de andere jachten dan toch in de haven liggen aan de andere kant van Cayenne? We hebben niet veel tijd om erover na te denken want het is ondertussen zaterdagmiddag dus er is geen tijd te verliezen. We hebben proviand en diesel nodig. We blazen de dinghy op en gaan ermee naar de kant. Via een kanaal door de mangrove  varen we Cayenne binnen. In de mangrove zitten enorme mooie vogels (vooral ibissen) en we kijken onze ogen uit. Aan land schrikken we wel even van de mensenmassa, stank, vuiligheid en de hoeveelheid auto’s. Waarschijnlijk zijn we niet in het beste stuk van Cayenne beland. Gelukkig vinden we al vrij snel een paar goede supermarkten zodat we onze voorraad kunnen bijvullen. Raoul en Guido maken nog een paar tripjes met de dinghy naar de stad om diesel te halen en onze missie bevoorraden is gelukt. De stad ziet er niet aantrekkelijk uit om daar lang in rond te lopen en het is lastig om de dinghy op een betrouwbare plaats achter te laten, dus we blijven de rest van de tijd aan boord. Het is weer heerlijk om te koken op een bood die stil ligt en ’s avonds houden we movie night met de kids in de kuip onder de sterrenhemel.

Ile de Salut met uitzicht op Duivelseiland

Zondag varen we door naar Ile du Salut een eilandgroep voor de kust van Frans Guyana. Het is een korte trip van 30 mijl dus dat is maar een klein stukje varen. Onderweg passeren we nog een klein eilandje Ile de l’enfant Perdu. Als we aankomen bij Ile de Salut blijken het drie hele kleine, tropische eilanden te zijn. We kunnen de boot bij een mooring aanleggen en kunnen niet wachten om aan land te gaan. Het eiland is super mooi, groen met vooral tropische planten, veel palmbomen en allerlei geluiden. We ontdekken een museum, want op de eilanden werden vroeger gevangenen onder gebracht, maar dat gaat net dicht. Het commandantenhuis is nu een auberge, waar we iets drinken. Als we het eiland verkennen zien we allerlei tropische beesten van ara’s, agouti (soort knaagdier), kolibri’s tot de Kapucijner aap. Wat een feest om hier te zijn. ’s Avonds houden we een bbq aan boord om te vieren dat we de oversteek gehaald hebben. Terwijl de bbq aanstaat zien we een prachtige zonsondergang met donkere luchten (squalls) boven het vasteland van Frans Guyana.



Museum

Maandagochtend worden we van de mooring weggestuurd, want een andere boot die het eiland bevoorraad heeft de mooring nodig. We maken de touwen los en gaan op anker. Er is ruimte genoeg in de baai dus dat is geen probleem. We gaan met de dinghy naar de kant om het museum te bezoeken. Het is erg interessant om alle informatie over het eiland te lezen. De drie eilanden hebben dienst gedaan als gevangenis voor Frankrijk en op het Duivelseiland heeft Dreyfus, een politieke gevangene drie jaar vastgezeten. Het was geen pretje om als gevangene op de eilanden te zitten. Ze werden te werk gesteld en de omstandigheden waren slecht. Als ze ziek werden en het niet overleefden werden ze in zee gegooid omdat er geen plaats was op het eiland voor een grote begraafplaats. Alleen de bewakers kregen een gewoon graf! De gevangenis heeft dienst gedaan tot na de tweede w.o. en de laatste gevangene werd er in 1954 afgehaald. Na het educatieve uitje is het tijd voor ontspanning en een duik in het natuurlijke zwembad van het eiland, met rotsblokken is er een zwembad afgebakend en de jongens kunnen er geen genoeg van krijgen. ‘s Avonds gaan we de kant op voor een laatste drankje in de auberge. We krijgen een lift van de werknemers van het eiland en kunnen mee in de achterbak van de pick up, dat scheelt weer een klimpartij. Bij de auberge zien we vele bekende gezichten van mensen die we de laatste twee dagen op het eiland gezien hebben en we voelen ons er al helemaal thuis. We proberen een lokale rumpunch, die een beetje op de Braziliaanse moguito lijkt, die erg goed smaakt. De terugweg is wat lastiger, met een zaklamp vinden we onze weg naar beneden.

Een agouti.

 

Ara's

De Kapucijner aap.

 

De volgende dag gaan we al vroeg op weg naar Suriname wat zo´n 200 mijl varen is. Weer staat er geen wind dus motoren we flink door. We hebben de stroom mee en willen gemiddeld 6 knopen lopen om ´s ochtends bij de monding van de Suriname rivier te zijn. Het is een rustige dag en we pikken allemaal de draad weer gauw op. De kinderen doen weer gewoon school en we houden de etens –en wachttijden van de oversteek aan. We hebben een rustige nacht en zien alleen wat vissersbootjes om ons heen.

Betonning op de Suriname Rivier.

Woensdagochtend liggen we om elf uur bij de monding van de Surinamerivier en het begint ineens te waaien. We zetten de genua op maar houden de motor erbij om goede vaart te maken. We volgen de betonning want het riviermonding is vrij ondiep. Voor ons vaart een vissersboot die ook de rivier op gaat zodat we vrij goed kunnen zien hoe de geul loopt. We kolken de rivier op met gemiddeld 7 tot 8 knopen en hebben duidelijk de stroom mee. De Suriname rivier is heel breed en is in het begin heel ondiep. We moeten 30 mijl de rivier afvaren om bij Waterland te komen. We varen langs Paramaribo, onder de hoge Surinamebrug door. Eenmaal voorbij Paramaribo komen we langs de goudkust van Suriname met z´n mooie huizen!! Hoe verder we de rivier opkomen hoe smaller de rivier wordt en hoe mooier de natuur wordt. Tijdens het varen komen er meerdere squalls en regenbuien over. Om vier uur komen we precies in een squall bij Waterland aan en meren de boot aan de steiger. De eigenaar komt de touwen aannemen en vertelt dat de jachthaven nog niet af is. Voor ons is dat geen punt en we blijken de eerste boot te zijn, die in de haven aanlegt!! We worden vriendelijk onthaalt op een kop koffie en het blijkt dat het resort inderdaad nog in aanbouw is alhoewel de huisjes al klaar zijn. Het restaurant is ook al klaar maar nog niet in gebruik, de paden moeten nog begaanbaar gemaakt worden en de beplanting is nog niet klaar. In onze ogen ziet het er allemaal prima uit!! De eigenaar helpt ons om de boot in één van de boxen aan te leggen en neemt ons mee om de omgeving te verkennen. We doen boodschappen bij de lokale supermarkten en nemen eten mee van een warung. In het restaurant gedeelte van het resort zitten we heerlijk de Javaanse gerechten op te eten en voor ons kan het Surinaamse avontuur niet beter begonnen zijn. Morgen komen Paulette en de kinderen aan met het vliegtuig en wordt het alleen maar leuker!!

 

 

Flying Circus at the anchor at Ile de Salut.

Cayenne, French Guyana



Ibis in the mangrove trees.

Saturday morning at eleven o’clock we through the anchor out just on the anchorage spot as indicated at the chart. We are the only yacht which feels a bit strange, because so far we have always been anchored off at a place with other yachts. It could be that the other yachts are anchored off at the other side of Cayenne but we don’t have too much time to think about it because it is already Saturday afternoon and there is no time to loose. We need to provision and get a lot of diesel. We get our dinghy ready and go ashore. We motor into Cayenne via a channel through the mangrove trees. In the trees are a lot of beautiful birds and there is a lot to see. On shore we are quite shocked by the dirt, the smell, the amount of people and cars. Probably we didn’t arrive in the best part of Cayenne. Luckily we see straight away a couple of good supermarkets to get our groceries.  Raoul and Guido have found a fuel station for diesel and have to up and down a couple of times with the dinghy to get all the diesel on board. The town is not really nice to walk around at night and it is hard to leave the dinghy unattended. Therefore we stay on board for the night and have a movie night with the kids in the open air.



Ile de Enfant Perdu

Sunday morning we sail on to Ile du Salut a couple of islands for the French Guyana coast. It is just a short trip of 30 miles so that is not far. On our way we pass by a little island Ile de l’enfant Perdu. When we arrive at Ile de Salut we see three little, tropical islands. We are able to moore the boat of at one of the moorings in the bay. We can’t wait to get ashore and discover the islands. The main island is very beautiful, green with tropical vegetation and a lot of palm trees and all kind of different noises. We discover a museum, because the island used to be a prison, but is just closed. The officers house is now an auberge and we have a drink. Afterwards we walk around the island and see all kind of tropical animals like ara’s, agouti’s, kolibri’s and little monkeys. It is just great to be here!!! At night we are having a bbq to celebrate that we have crossed the ocean. While we are enjoying the bbq we see a  beautiful sunset with dark clouds above the mainland of French Guyana.

Sunset at French Guyana.

 

Luuk at the bbq.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

The next morning we are send away from our mooring, because a boat with provisions for the island needs it. The bay is big enough so there is enough place to stay on the anchor. We go ashore with the dinghy and visit the museum. It is quite interesting to read all the information about the island. The three islands were in the past used as prisons for France and on Devils Island an important political prisoner, Dreyfuss has been kept there for three years. Live on the island as a prisoner was not easy, they had to work and the circumstances were bad. If they died from illness or other reasons they were thrown in the sea because there was no room on the island to bury them. Only the guards got a proper burial. The prison has served until the second world war and the last prisoners left the island in 1954. After all this information it is time to take a dip in the pool of the island, the pool is made out of rocks of the island and the boys can’t get enough of the swimming. At night we are going for a last drink to the auberge. We get a ride from the people who work on the island, which is quite nice so we don’t have to climb up all the way. At the auberge we see a lot of familiar faces, we have met most of the people during the last two days and are feeling at home already. We try a local punch, which looks a bit like the Brazilian moguito and tastes delicious. The walk down to the boat is a bit trickier with only a flashlight.

 

The local swimming pool.

 

We have an early start for our trip to Suriname which is about 200 miles away. There is no wind so we have to put the engine on. We have the current with us and are making about 6 knots which we need to be at the mouth of the Suriname River in the morning. It is a quiet day and we all pick up the rhythm of ocean sailing again. The boys have to do school and we keep the same times for the watches and the meals. We have a calm night and only see some fisher boats around us.

Flag of Suriname.

Wednesday morning at eleven o’clock we arrive at the mouth of the Suriname River and it suddenly starts to blow. We put the genoa up but we also keep the engine running to make good speed. We follow the marks because the entrance is quite shallow. Right in front of us is a fisher boat which also is also going to Paramaribo and is leading us the way. We have to follow the channel and with a speed of 7 to 8 knots we are entering the Suriname River.  The Suriname Rivier is very wide and shallow. We have to sail down the river for 30 miles to get to Waterland. We sail along Paramaribo, go under the very high, Suriname River Bridge. Once past Paramaribo we are sailing along the gold  coast of Paramaribo with its nice houses. How further we get down the river how nicer the nature and how narrower the river gets. During the trip we get a lot of squalls over and a lot of rain. Around four o’clock we moor the boat of at the dock. The owner comes to take the ropes and tells us that the marina is not finished. That’s not a problem and we seem to be the first visiting boat at the marina. We are really welcomed very friendly with a cup of coffee and the resort is indeed not ready although the bungalows are finished as well as the restaurant, but the restaurant is not in use yet. The main thing they need to finalize is the infrastructure of the roads and paths, but to us it looks really nice. The owner helps us to get the boat in one of the boxes and takes us on a trip to discover the area. We do our groceries at the local supermarkets and buy our dinner at a warung, an Indonesian restaurant. We eat our meal at the restaurant area of the resort and enjoy the Indonesian dishes. We couldn’t have a better start of our Surinam adventure. Tomorrow Paulette and the kids will arrive and it will even get better!!