flying circus

Laurierbos van het Garajonay N.P.

Op naar Gomera.

Vrijdagochtend is het grijs en het regent. Toch besluiten we om te gaan varen want als we blijven liggen gaan we toch de hele dag maar een beetje rondhangen. In de stromende regen lopen we naar de Maritieme Politie om een stempel te krijgen dat we ons uitklaren uit Spanje, Santa Cruz is namelijk de laatste haven waar we zo’n stempel kunnen krijgen en de uitklaringspapieren zullen we waarschijnlijk moeten laten zien in Kaap Verdië. We halen alle zeilkleding uit de kast die we al in geen maanden aangehad hebben en vertrekken in de regen. Er staat niet of nauwelijks wind dus we motoren langs het eiland Tenerife en zitten onder de buiskap om niet nat te worden. Toch raar om nu het eiland van zee te bekijken want we hebben hier de afgelopen weken toch aardig wat keren langsgereden met de auto. Halverwege de middag wordt het droog en kunnen we de genua ook bijzetten. Het blijft een grijze dag en als we om half 5 de haven van San Miguel, in het zuiden van Tenerife, aanleggen begint het weer te regenen. Op een gegeven moment begint het enorm te waaien en vliegen de stoelen door de bar van de haven. Daarna begint het weer enorm te regenen en houdt het de hele avond ook niet meer op.

Aankomst in San Sebastian onze laatste haven.

Gelukkig is het de volgende dag mooi weer en genieten we weer heerlijk van het zonnetje. We varen de haven van San Miguel uit en al gauw zien we la Gomera liggen. Als we tussen de eilanden oversteken begint het enorm hard te waaien en zetten we twee reven in het grootzeil. Het kanaal tussen Gomera en Tenerife staat erom bekend dat de wind daar accelereert dus we staan er niet van te kijken. De overtocht gaat dan ook erg snel want het is maar minder dan twintig mijl varen. Eenmaal in de haven krijgen we een plaats aan wat later bijna een Nederlandse steiger wordt. We maken kennis met een nieuwe Nederlandse boot de Ile du Nord met twee kleine kinderen. Ook zien we de Annalena liggen en we hebben via de e-mail gelezen dat de Mero er ook aan komt. De Mero heeft ons op zee al opgeroepen maar onze marifoon blijkt het niet goed te doen en voor onze handheld marifoon zijn ze nog te ver weg. We besluiten om alle Nederlandse boten uit te nodigen voor een borrel bij ons aan boord, zodat we met iedereen kunnen bijkletsen. Het is ontzettend gezellig om iedereen weer te zien en uiteindelijk zitten we met vijf boten te borrelen. Voor de kinderen is het ook erg leuk om weer eens met andere kinderen te spelen dus iedereen is happy! Uiteindelijk blijft de Mero nog gezellig eten maar ja we hebben elkaar ook al sinds Portugal niet meer gezien dus we hebben genoeg te vertellen.

Kerk la Asuncion.

We hebben een heerlijke rustige start op zondag. Raoul en ik verkennen het dorp terwijl de jongens op de boot blijven spelen met Mats de buurjongen van de Mero. San Sebastian de Gomeria is de hoofdstad van het eiland maar eigenlijk is het een dorp. Er wonen maar 22.000 mensen op het eiland waarvan 10.000 in San Sebastian. Het is heerlijk dat we zo de haven uit kunnen lopen en binnen 10 minuten bij een winkel zijn. Wat een luxe want in Santa Cruz deden we er zeker een half uur over! Er heerst in het dorp een gemoedelijke sfeer maar het lijkt er op dat we er wel alles kunnen krijgen. Het grappige is dat we ook hier weer allerlei sporen van Christoffel Columbus zien. Zo staat er een huis waarin hij gelogeerd zou hebben voordat hij de oceaan over stak en een kerk waar hij de mis zou hebben bijgewoond. Zo worden we onze hele reis aan Christoffel Columbus herinnert. ’s Middag borrelen we bij de Mero en blijven gezellig eten.

Het zwembad van de parador.

Maandag start de week weer gewoon en wordt er school gedaan. Raoul doet nog wat klusjes en wordt door de buurman de mast in gehesen omdat hij de verstagingen graag wil controleren en de antenne van de marifoon. De verstaging en de antenne van de marifoon zien er nog goed uit. Voor ons is het voorlopig nog onduidelijk waarom de marifoon het niet goed doet. Het apparaat ontvangt wel van dichtbij maar niet van een lange afstand??? De jongens krijgen een ventilator in hun hut zodat het voortaan iets koeler is. ’s Middags gaan we met de Mero heerlijk zwemmen in een parador. De parador ligt op de rots naast onze haven en we hebben een mooi uitzicht op de haven. De parador is prachtig ingericht en erg luxe. De jongens genieten er enorm van om weer te kunnen zwemmen.

Het landschap van La Gomera.

We hebben vandaag een auto gehuurd dus we doen even kort school. Gomera is maar een klein eiland en zo’n 24 km breed. Als we noordwaarts rijden zitten voor het grootste gedeelte in de wolken en het begint enorm te plenzen. Gelukkig kunnen we het visitors centrum van het nationale park bezoeken zodat we lekker droog zijn. Gomera blijkt een enorme grote vulkaanberg te zijn met verschillende valleien en met middenin het nationale park Garajonay. Het park ligt vaak in de mist en kent een hoge luchtvochtigheid waardoor het park erg groen is met veel bomen. Het Laurierbos van el Cedro schijnt erg mooi te zijn dus daar gaan we naar toe. Er zijn in la Gomera nauwelijks rechte wegen dus ik word bijna wagenziek van alle bochten. Het is een hele mooie tocht door het bos maar bij de uitzichtpunten zien we niets vanwege de mist. Eenmaal bij het laurierbos aangekomen zien we een wandelroute en besluiten, die een deel te lopen. We lopen dwars door het laurierbos en komen uit bij een beekje. Het is er prachtig en het lijkt wel alsof we door de regenwouden lopen. Alle bomen zijn begroeid met mos en het lijkt wel alsof er een soort lianen groeien. Uniek gewoon!! Als we weer terug bij de auto zijn begint langzamerhand de zon weer te schijnen en zien we pas hoe mooi de omgeving is. Bij een uitzichtpunt zie je duidelijk de diepe valleien en hoe de mensen de valleien hebben bewerkt en er allerlei terrassen in gemaakt hebben. We rijden naar de kust naar het badplaatsje Santiago. Het woord badplaats is erg groot want er is nauwelijks een strand alleen maar wat kiezels. Het is een leuk plaatsje aan zee en met een haven maar wel zo ontzettend rustig!! Aan het einde van de dag rijden we terug naar San Sebastian en doen we boodschappen. In de straat van de supermarkt vinden we een kapper dus alle mannen worden goed kort geknipt.

Jarige jet.

Woensdag is de grote dag want dan ben ik jarig. De mannen versieren de kajuit en als cadeau krijg ik een mooi buitenlamp en waterkoker. De verjaardagstaart is heerlijk en komt helemaal uit Tenerife. De jongens vinden dat er vandaag geen school gedaan hoeft te worden want de juf is jarig. Ik kan ze geen ongelijk geven en we maken er een ontspannen dag en de enige opdracht die ik ze geef is om een poster voor de jarige te maken als schooltaak. ’s Middags doen we boodschappen want we hebben bijna alle Nederlandse boten in de haven uitgenodigd om te komen bbq’en dus er moet nog het nodige worden voorbereid. De hele dag straalt de zon maar als de gasten zo rond vijf uur komen begint het hard te regenen. Koen biedt aan om zijn zonnetent te gebruiken als regenscherm zodat we uiteindelijk de hele kuip dicht krijgen en iedereen droog zit. Uiteindelijk hebben we zo’n veertien volwassenen en 8 kinderen aan boord dus Raoul staat volle bak te bbq’en op het voordek en ik manoeuvreer tussen de gasten met de benodigde drankjes en etenswaren. Het is reuze gezellig en ik voel me dan ook echt jarig. Zeker als na de bbq de verjaardagstaart opnieuw wordt aangestoken en er gezongen wordt.

Helemaal jarig!

De volgende dag is het wel even puinruimen aan boord maar we kijken allemaal terug op een onvergetelijk feest. De school begint daardoor vandaag wat later! We bekijken de weersverwachtingen en besluiten de volgende dag te vertrekken. Het wordt waarschijnlijk een sportieve overtocht want er staat redelijk wat wind maar als het goed is moet het wel te doen zijn. We maken de boot van binnen en van buiten goed schoon en doen de laatste boodschappen. ’s Middags gaan we met de jongens nog even naar het want zodat ze nog even heerlijk kunnen spelen. ’s Avonds eten we de laatste resten van de bbq op met de Mero en maken nog kennis met een nieuwe boot met kinderen die vandaag zijn aangekomen. We krijgen nog een mooie Nederlandse vlag van Bertie van de Blues, die ze zelf genaaid heeft als verjaardagscadeau, want onze oude was helemaal gerafeld. Nog snel even een laatste borrel halen bij de Annalena en dan moet het morgen maar gaan gebeuren als er geen onverwacht weersomstandigheden optreden. Morgen bekijken we de laatste keer de weersberichten, kopen nog wat verse groente en fruit en zullen dan rond de middag vertrekken. Het is 800 mijl varen naar Mindelo op de Kaap Verdische eilanden dus als het goed is zouden we er ongeveer volgende week vrijdag kunnen zijn.