Vissersdorp Baia das Gatas.

Kaap Verdië

Vrijdag merken we dat we allebei toch wel redelijk moe zijn van het zeilen en doen rustig aan. Ook is het Guido z’n eerste dag aan boord en die vindt het prima om wat rond te kijken. We lopen vandaag alle officiële instanties af en vinden de maritieme politie waar we de boot moeten inklaren en de immigratie waar helaas niemand is. De meneer van de immigratie zou er later wel zijn dus we proberen het ’s middags nog maar een keer. Helaas is de meneer er ’s middags ook niet dus kunnen we maandag weer terugkomen. Welkom in Afrika!! Mindelo is verder een redelijk grote stad met 76.000 inwoners en bestaat uit uptown en downtown.  Het downtown gedeelte ligt vlak bij de haven en doet redelijk vervallen aan. We hebben echt het gevoel in Afrika beland te zijn en de mensen zijn erg vriendelijk. Op zoek naar winkels kom ik in een aantal supermarkten terecht waar ze alleen maar blikken hebben en niets vers. Uiteindelijk koop ik dan maar wat tomaten bij de mensen die op straat zitten met hun verkoopwaar. Raoul heeft ondertussen in de haven ook niet stilgezeten en heeft een zeilmaker gevonden om de gennaker te maken en een raymarine dealer ontdekt, die naar onze marifoon kan kijken die het al sinds de Canarische eilanden niet meer doet. In de haven liggen wederom een aantal Nederlandse boten die we nog niet kennen.  We blijven ons verbazen over het aantal Nederlandse boten dat op reis is. We nodigen onze Nederlandse buren voor een borrel uit om kennis te maken en horen hoe zij met een gebroken roer een aantal dagen geleden in de haven zijn aangekomen. Bij hun vergeleken stellen al onze ‘kleine’ problemen aan boord niets voor.

Torre de Belem in Mindelo.

De volgende dag voelen we ons allemaal een stuk fitter en worden de grote klussen door Guido en Raoul gezamenlijk te lijf gegaan. De belangrijkste klus is het achterhalen waarom de accuspanning zo gauw naar beneden ging tijdens de reis. Ze testen alle vier de accu’s en het blijkt dat er één slechte bij zit. Hopelijk is dit het probleem en we houden dus nog drie accu’s over voor de energievoorziening, maar dat moet voor de verdere trip geen problemen opleveren. Verder gaan ze ook alvast met de marifoon aan de gang want de meneer van de raymarine dealer belooft elke keer te komen maar is tot op heden nog niet geweest. ’s Avonds hebben we een enorm gezellige avond met de Carpe Diem, een Engelse boot die we voor het laatst in de Rias in Spanje hebben gezien. Het is erg leuk om ze weer terug te zien. We hebben ze uitgenodigd voor een bbq en het zal ook wel de laatste keer zijn dat we ze zien want ze vertrekken zondag naar St. Helena.  Ze hebben een jongetje Josh die ’s middags met de jongens komt spelen. Zij komt uit New Zeeland en hij van Sint Helena een eiland voor Argentinië. Het is erg leuk om hun levensverhaal te horen en te horen hoe het leven op St. Helena is, een eilandje met 5.400  inwoners.

 

Prachtig strand bij Baia das Gatas.

 

Het wordt tijd om iets van het eiland te zien en we besluiten van de zondag een rustdag te maken. Vandaag even geen klusjes of boodschappen. ’s Middag nemen we een taxi naar de andere kant van het eiland naar Baia de Gatas. Als we door het landschap rijden lijkt het eiland groener dan de Canarische eilanden. We komen bij  een fantastisch mooie baai met een wit zandstrand en mooi blauw water. Zo is Kaap Verdië op z’n mooist!!  Ondanks dat het zondag is zijn er weinig mensen op het strand en hebben we het rijk bijna voor ons alleen. Aan het einde van de middag drinken we nog wat op een terras en ziet Sjoerd kans om vriendjes te maken waarmee hij eindelijk weer eens kan voetballen. Om half vijf worden we weer netjes door de taxi chauffeur opgehaald. Eén van de weinigen die we tot nu toe ontmoet hebben die netjes op tijd z’n afspraken nakomt!! ’s Avonds  eten we  in club Nautique waar een Kaap Verdiaanse band optreed. We zijn enorm onder de indruk van de muziek. Er zit een heerlijk ritme in, maar doet toch wel iets melancholisch aan zoals de Portugese muziek. Ze zingen in het Creools, de taal die door alle Kaap Verdianen gesproken wordt. Het Creools is een mengeling van Portugees en een aantal Afrikaanse talen dus voor ons onverstaanbaar, al herkennen we af en toe enkele Portugese woordjes. Verder verstaan de meeste mensen ook Portugees dus komen we er vaak wel uit.

Maandag is het weer de eerste dag van de week dus we beginnen gewoon weer met school. Wat is het heerlijk om school te doen met de kinderen als de boot heerlijk rustig ligt!! Raoul gaat nog een keer naar de immigratie en komt dit keer met stempels in onze paspoorten dus dit keer is het gelukt. Wederom wordt er door de heren geklust en dit keer wordt de ankerlier gemaakt. Bij aankomst merkten we dat het anker wel naar beneden ging maar niet meer omhoog. Uiteindelijk blijkt het een kapotte schakelaar te zijn dus dat is makkelijk te verhelpen. Eindelijk komt de raymarine meneer en neemt onze marifoon mee om door te lichten. Verscheidene mensen hebben me gevraagd of al deze problemen normaal zijn tijdens het reizen. Het korte antwoord is ja want ook tijdens onze vorige reis ging er elke keer iets kapot en hadden we altijd een kluslijst en dat is deze keer niets anders. Door de continue bewegingen op een boot en het zoute water gaat er altijd wel iets stuk.

We hebben via het internet een accommodatie geboekt op San Antoa het eiland naast Sao Vicente. Het schijnt een heel mooi eiland te zijn met mooie groene valleien waar je fantastisch kunt wandelen. Aangezien er geen goede haven is kunnen we er zelf niet heenvaren en nemen we de ferry. De mevrouw van de accommodatie heeft voor ons geregeld dat we met een aluguer, oftewel een gezamenlijke taxi bij de haven worden afgehaald en ons naar de top van een vulkaan brengt van waar we naar beneden wandelen naar de accommodatie die in de vallei ligt. Het is altijd spannend om weer even van boord te gaan dus we hebben er allemaal zin in. Om acht uur vertrekt de ferry en negen uur lopen we op de kade van San Antoa. Het is een drukte van jewelste en iedereen probeert je in z’n taxi te krijgen. Het is prettig dat we worden opgehaald en gaan op zoek naar onze chauffeur. Hij heeft een bordje bij zich en we zien dat er een mooie pick-up klaar staat. De jongens vinden het fantastisch en we gaan met z’n allen buiten in de bak zitten. Er komen nog ander mensen maar buiten is het al bezet!! We rijden met de pick-up door het droge land en hoe verder we omhoog rijden hoe groener het wordt. Na een tijdje zien we wolken rondom het eiland en nog geen vijf minuten later rijden we er middenin. Als we bij de krater worden afgezet zitten we volledig in de mist en zien we weinig van de omgeving. We lopen uren door de mist naar beneden terwijl het miezert. Als we eenmaal uit de wolken zijn zien we dat we in een prachtige groene vallei beland zijn en hebben we een spectaculair uitzicht. In het dal zijn allemaal terrassen, die door de boeren bewerkt worden en we lopen door de velden naar beneden. Overal zien we kippen en hanen loslopen een hier en daar een verdwaalde koe. Het water dat van de berg komt wordt opgevangen en via een irrigatiekanalen naar de akkers gebracht. Als we eenmaal in het dal aankomen lopen we door verschillende kleine dorpjes heen. De huizen zijn over het algemeen heel armoedig maar de mensen zijn super vriendelijk en groeten ons constant. Aangezien we geen kaart bij ons hebben moeten we steeds de weg vragen maar gelukkig kent iedereen ‘Casa das Ilhas’ waar we slapen.



Uitzicht vanaf onze kamer op de vallei.

Een meneer maakt zelfs een tekening met een stokje op een muurtje voor ons. De kinderen vinden ons een bezienswaardigheid en lopen ons achterna. Ook vinden ze het erg leuk om op de foto te komen en vragen steeds ‘foto’? Wat een geweldige beleving en wat een prachtige omgeving. Na vier uur wandelen beginnen we allemaal toch wel aardig moe te worden en elke keer als we de weg vragen horen we dat het nog een klein stukje is. Opeens staan we voor een mooi geel geschilderd huis en blijkt dat Casa das Ilhas te zijn. De accommodatie wordt door een Vlaamse gerund dus we worden in het Nederlands welkom geheten. We hebben een mooi huisje met uitzicht op het dal. ’s Avonds eten alle gasten aan een grote tafel en worden  alle verhalen  uitgewisseld. Het wordt een hele gezellige avond of komt dat door de zelfgestookte rum en pounche??

De prachtige vallei.

Kinderen willen graag op de foto.



Terrassen op de hellingen.

 

De volgende dag is het nog helder en de mevrouw van de accommodatie heeft een mooie route voor ons uitgestippeld. Vandaag gaan we de kust van San Antao bekijken en nog een korte wandeling maken. We lopen naar de weg en vinden een aluguer waar we mee naar Paul kunnen. Paul blijkt een klein dorpje aan de kust te zijn maar stelt niet zoveel voor. We vinden de volgende aluguer naar Ribeira Grande en rijden langs een mooie kustweg. In Ribeira Grande vinden we een aluguer naar Ponto do Sol een mooi plaatsje aan de noordkust van San Antao. Onze aluguer biedt zich aan om als privé taxi ons naar Fontainhas te brengen een klein dorpje in de bergen niet ver van Ponto do Sol. We kunnen dus gewoon blijven zitten en rijden via een spectaculaire, smalle, steile weg de bergen in. Na een half uur rijden zijn we bij Fontainhas en zijn wederom in een erg mooie vallei terecht gekomen waar een klein dorpje tegen de helling is opgebouwd. We wandelen op ons gemak terug naar Ponto do Sol en genieten van de vallei en de mooie kustweg. Eenmaal terug in Ponto do Sol vinden we een super leuk restaurantje waar we goed kunnen eten.  We nemen verschillende aluguers om in Porto Novo te komen waar de ferry om vijf uur terugvaart naar Sao Vicente. We zijn ondertussen aardig goed geworden in het vinden van alugueres en om van de ene bestemming naar de andere te komen op het eiland. Als we terugkomen in de haven lopen we Gerard tegen het lijf van de Annalena. Ze zijn net binnengekomen en we nodigen ze uit voor een borrel. Het is erg leuk om ze weer te zien en zijn blij dat hun problemen met het beslag van de giek zijn verholpen.

Fontainhas in de rotsen.

 

Eigenlijk zouden we vrijdag vertrekken maar er zijn nog redelijk wat klussen te doen en we willen ook nog graag een dag rust voordat we gaan. Als we ’s ochtends het weerbericht bekijken maakt het niet erg uit of we vrijdag of zaterdag gaan dus wordt het uiteindelijk zaterdag. Vandaag moet er hard gewerkt worden om alles in orde te krijgen. De raymarine meneer komt onze marifoon terugbrengen en wordt getest. Als het goed is moet hij het nu doen. We kopen een nieuwe handmarifoon want van de oude heeft de lader het begeven. We klaren uit en krijgen onze scheepspapieren terug. De nodige boodschappen worden gedaan en met name het vinden van lang houdbaar brood is onmogelijk. Gelukkig kan ik bij een bakker 14 broden bestellen voor morgen. De jongens doen gewoon school en de was wordt gedaan. Raoul en Guido leggen de laatste hand aan de watermaker en jawel hij doet het! Al met al een hectische dag.

Vandaag  kopen we nog wat  verse groenten en vlees en willen  vanmiddags nog naar het strand. ’s Avonds nog uit eten bij Club Nautique, waar ze die heerlijke muziek hebben,  samen met  Gerard en Rommy van de Annalena en dan zijn we klaar voor de grote oversteek. We willen zaterdagochtend vertrekken en zullen zo’n 1750 mijl varen naar Frans Guyana waar we een korte stop willen maken. Als het goed is zullen we daar 14 dagen over doen.  Na een aantal dagen willen we dan doorvaren naar Suriname waar Paulette en de kinderen op ons zullen staan te wachten. We zullen dus een tijdje uit de lucht zijn!!

Sjoerd snorkeling in Baia das Gatas.

 

Cape Verde

On Friday we notice that we are both quite tired of the sailing trip and we decide to have a calm day. It is also Guido’s first day on board and he is happy to stroll around. We have to find the different authorities today like the maritime police to show the boat papers and the immigration. At the immigration office there is no one so we have to try it later. If we come around later in the afternoon there is still nobody at the office. We have to give it a try again on Monday. Welcome in Africa! Mindelo is quite a big city with 76.000 inhabitants and it consist out of up town and down town. Down town is close to the harbour and quite run down. We really feel that we have arrived in Africa and the people are very friendly. On my search to a supermarket I end up in a supermarket where they only sell tins and no fresh stuff and I have to buy  tomatoes in the street where people sell their fruits and vegetables.  Raoul has also been very busy and has found a sailmaker to repair our gennaker and he discovered a raymarine dealer, who can have a look at our VHF which hasn’t been working since the Canary Islands. Again we see new Dutch boats which we haven’t met before and we invite our Dutch neighbours for a drink. They arrived a couple of days earlier and in the harbour with a broken helm. Compared to them we have only ‘small’ problems!

Cape Verdian kids in front of their house.

The next day we are feeling already a lot better and Guido and Raoul are in for some big jobs. The biggest job is to find out why our batteries didn’t have enough power on the trip. They test all the four batteries separate and find out that one is very bad. Hopefully this is the problem and we take the bad battery out and will have three batteries left but that shouldn’t be a problem for the rest of the trip. They also make a start with the VHF because the guy of the raymarine dealer didn’t show up yet. At night we have a bbq with an English boat which we have seen for the last time in the Rias in Spain. They have a little boy who comes over to play in the afternoon. It is a really nice family with three kids and he is from St. Helena a little island for the coast of Argentina. She is from New Zeeland and it is nice to hear their stories  and they tell us everything about  St.Helena, an island with 5.400 inhabitants.

Sjoerd is playing football with Cape Verdian kids.

Today it is time to see something of the island and we decide to have a calm day. Today no jobs or shopping. In the afternoon we take a taxi to the other side of the island to Baia de Gatas. A beautiful bay with a nice white sandy beach and clear blue water. Cape Verdes at its best! Although it is Sunday it is very quiet at the beach and we have almost the whole beach for ourselves. At the end of the afternoon we have a drink at a terrace and Sjoerd makes some friends where he can play football with. At half past four we are been picked up by the same driver of the taxi. He is one of the only people we have met so far who has been on time on an appointment! We are having dinner at the Club Nautique where they have a live band. We are really impressed by the music which got an enormous rhythm but also something melancholic like the Portuguese music. They sing in Creool the local language, which is an mixture of Portugues and some African languages. We can’t understand Creool although we can understand some Portuguese words they use. Most of the people also speak Portuguese so the language is not a real problem for us  to get around.

Monday is the first day for a normal week again and we start the week as normal with school. It is so nice to do school with the kids if the boat is not moving all the time! Raoul is going another time to the immigrations and comes back with stamps in our passports, finally successful. The men are doing some more jobs on the boat and fix the anchor winch. On arrival we found out that the anchor would go down but wouldn’t come up again. The reason is a broken switch so easy to fix. Finally the raymarine guy comes around and takes the VHF with him to check it. Some people have asked if all these problems on board are normal and the answer is yes. On the other trip we had also problems that things broke down, because of the continuous movements of the boat and the salt water a lot of things break in the end.

 

Sitting in the pick up almost in the clouds.

We have booked via the internet an accommodation at the island of San Antao the island next to Sao Vicente. It seems to be a beautiful island with nice green valley’s where you can hike different routes. The island doesn’t have a big harbour so we can’t sail there ourselves and we have to take the ferry. The lady of the accommodation has arranged an aluguer, a taxi who will take several people and it will take us up a crater and we will walk down through the valley to the accommodation. It is strange to leave the boat and we are all excited. At eight o’clock the ferry leaves Mindelo and an hour later we walk at the quay of San Antoa. It is quite busy and a lot of taxi drivers are trying to get us in there taxi but it is nice to know that somebody is waiting for us. In the end we find the driver and he has a beautiful pick-up. The boys are really happy and we hop in the back of the pick-up. The other people need to sit inside because the space outside is taken by us and the luggage.  We are driving with the pick up through a dry countryside, but the higher we get the greener it gets. We see some clouds coming up and in five minutes we are driving in the clouds. When the driver drops us at the crater it is totally hazy and we can hardly see anything of the landscape. We walk a couple of hours down in the haze and it is drizzling a bit.



Walking in the haze.

Once we are out of the clouds we are surprised by the astonishing views of the beautiful green valley. The people have built terraces on the steep slopes to grow fruits and vegetables. We walk down through the fields and see a lot of chickens and some cows. They collect the water which comes down the mountains and have developed an irrigation system which brings the water to their fields. We walk through the little villages and you can see that the people our quite poor but very friendly and they greet us always. We don’t have a map and therefore have to ask for the way to the ‘Casas das Ilhas’. Most of the people know our accommodation and a man is drawing a map for us with a little stick on a wall. We are quite a novelty for the kids and they often  walk behind us and ask us to make pictures of them. What a unique experience and a beautiful walk! After four hours we get tired and every time when we ask somebody how for it is he would answer that it isn’t that for anymore. Suddenly we are in front of a yellow painted house and that is our ‘Casas das Ilhas’. The accommodation is run by a Flemish lady and we are welcomed in Dutch. We have a nice little house on the slopes with a beautiful view at the valley. At night we eat with all the guests at a big table and we share our experiences. It is a fun evening  maybe because of the homemade rum and pounche?

 

Beautiful green valley.

 

The next day we follow the programme of the owner of the accommodatioan which she has put together for us. Today we are going to discover the coast of San Antoa and walk along the coast. We walk down to the road and find an aluguer which will bring us to Paul. Paul is a little village at the coast but is not spectacular. We find another aluguer which brings us to Ribeira Grande along a scenic coastal way. In Ribeira Grande we find another aluguer which brings us to Ponto do Sol a nice village in the north of the island. Our aluguer offers us to bring us to Fontainhas a little village in the mountains as a private taxi so we can stay in the same car. We follow the narrow road along the coast and  after an half hour drive we arrive in Fointainhas. Again we find ourselves in a beautiful valley and the village is built on the steep slopes, incredible. We walk the way back to Ponto do Sol and enjoy the lovely scenery and the coast. In Ponto do Sol we take a break and find a nice restaurant to eat. After lunch we take different alugueres back to Porto Novo where the ferry leaves at five to Mindelo. Back in the harbour we meet Gerard of the Annalena who just arrived. We invite them for a drink and are happy to hear their stories about the crossing. It is nice to see them again and to hear that they have solved their problems with the boom.




Coast of Fontainhas.

We have planned to leave on Friday but there are still some jobs to be done and we would also like to have a relaxing day before we leave. When we check the weather forecast it doesn’t matter if we leave on Friday or Saturday so we change our plans and aiming to leave on Saturday. Today we need to do a lot of jobs and need to work hard to get everything done. The raymarine guy comes around and brings back our VHF and tests the VHF from our boat and it is working ok. We buy a new handheld VHF because our battery charger of the VHF broke down. We need to get our ship papers back and go to immigration. The necessary shopping needs to be done and especially bread is a problem on this island. I am able to order 14 rows of bread for tomorrow. The boys do school and the washing is done. Raoul and Guido are finishing the installation of our water maker and it is working!! Quite a hectic day all together.

Today we need to buy the fresh fruits and vegetables and would like to go to the beach in the afternoon to have a nice relaxing afternoon. At night we are planning to have a last dinner with Gerard and Rommy of the Annlena at the Nautique club. We will leave Saturday morning and the crossing to French Guyana is 1750 miles which we plan to do in 14 days. After a couple of days we will sail on to Suriname where Paulette and the kids are waiting for us. We are ready to go!!

Onze positie op de kaar is/ Our position on the map is: 

 http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign=PE3105