Vissersdorp Baia das Gatas.

Kaap Verdië

Vrijdag merken we dat we allebei toch wel redelijk moe zijn van het zeilen en doen rustig aan. Ook is het Guido z’n eerste dag aan boord en die vindt het prima om wat rond te kijken. We lopen vandaag alle officiële instanties af en vinden de maritieme politie waar we de boot moeten inklaren en de immigratie waar helaas niemand is. De meneer van de immigratie zou er later wel zijn dus we proberen het ’s middags nog maar een keer. Helaas is de meneer er ’s middags ook niet dus kunnen we maandag weer terugkomen. Welkom in Afrika!! Mindelo is verder een redelijk grote stad met 76.000 inwoners en bestaat uit uptown en downtown.  Het downtown gedeelte ligt vlak bij de haven en doet redelijk vervallen aan. We hebben echt het gevoel in Afrika beland te zijn en de mensen zijn erg vriendelijk. Op zoek naar winkels kom ik in een aantal supermarkten terecht waar ze alleen maar blikken hebben en niets vers. Uiteindelijk koop ik dan maar wat tomaten bij de mensen die op straat zitten met hun verkoopwaar. Raoul heeft ondertussen in de haven ook niet stilgezeten en heeft een zeilmaker gevonden om de gennaker te maken en een raymarine dealer ontdekt, die naar onze marifoon kan kijken die het al sinds de Canarische eilanden niet meer doet. In de haven liggen wederom een aantal Nederlandse boten die we nog niet kennen.  We blijven ons verbazen over het aantal Nederlandse boten dat op reis is. We nodigen onze Nederlandse buren voor een borrel uit om kennis te maken en horen hoe zij met een gebroken roer een aantal dagen geleden in de haven zijn aangekomen. Bij hun vergeleken stellen al onze ‘kleine’ problemen aan boord niets voor.

Torre de Belem in Mindelo.

De volgende dag voelen we ons allemaal een stuk fitter en worden de grote klussen door Guido en Raoul gezamenlijk te lijf gegaan. De belangrijkste klus is het achterhalen waarom de accuspanning zo gauw naar beneden ging tijdens de reis. Ze testen alle vier de accu’s en het blijkt dat er één slechte bij zit. Hopelijk is dit het probleem en we houden dus nog drie accu’s over voor de energievoorziening, maar dat moet voor de verdere trip geen problemen opleveren. Verder gaan ze ook alvast met de marifoon aan de gang want de meneer van de raymarine dealer belooft elke keer te komen maar is tot op heden nog niet geweest. ’s Avonds hebben we een enorm gezellige avond met de Carpe Diem, een Engelse boot die we voor het laatst in de Rias in Spanje hebben gezien. Het is erg leuk om ze weer terug te zien. We hebben ze uitgenodigd voor een bbq en het zal ook wel de laatste keer zijn dat we ze zien want ze vertrekken zondag naar St. Helena.  Ze hebben een jongetje Josh die ’s middags met de jongens komt spelen. Zij komt uit New Zeeland en hij van Sint Helena een eiland voor Argentinië. Het is erg leuk om hun levensverhaal te horen en te horen hoe het leven op St. Helena is, een eilandje met 5.400  inwoners.

 

Prachtig strand bij Baia das Gatas.

 

Het wordt tijd om iets van het eiland te zien en we besluiten van de zondag een rustdag te maken. Vandaag even geen klusjes of boodschappen. ’s Middag nemen we een taxi naar de andere kant van het eiland naar Baia de Gatas. Als we door het landschap rijden lijkt het eiland groener dan de Canarische eilanden. We komen bij  een fantastisch mooie baai met een wit zandstrand en mooi blauw water. Zo is Kaap Verdië op z’n mooist!!  Ondanks dat het zondag is zijn er weinig mensen op het strand en hebben we het rijk bijna voor ons alleen. Aan het einde van de middag drinken we nog wat op een terras en ziet Sjoerd kans om vriendjes te maken waarmee hij eindelijk weer eens kan voetballen. Om half vijf worden we weer netjes door de taxi chauffeur opgehaald. Eén van de weinigen die we tot nu toe ontmoet hebben die netjes op tijd z’n afspraken nakomt!! ’s Avonds  eten we  in club Nautique waar een Kaap Verdiaanse band optreed. We zijn enorm onder de indruk van de muziek. Er zit een heerlijk ritme in, maar doet toch wel iets melancholisch aan zoals de Portugese muziek. Ze zingen in het Creools, de taal die door alle Kaap Verdianen gesproken wordt. Het Creools is een mengeling van Portugees en een aantal Afrikaanse talen dus voor ons onverstaanbaar, al herkennen we af en toe enkele Portugese woordjes. Verder verstaan de meeste mensen ook Portugees dus komen we er vaak wel uit.

Maandag is het weer de eerste dag van de week dus we beginnen gewoon weer met school. Wat is het heerlijk om school te doen met de kinderen als de boot heerlijk rustig ligt!! Raoul gaat nog een keer naar de immigratie en komt dit keer met stempels in onze paspoorten dus dit keer is het gelukt. Wederom wordt er door de heren geklust en dit keer wordt de ankerlier gemaakt. Bij aankomst merkten we dat het anker wel naar beneden ging maar niet meer omhoog. Uiteindelijk blijkt het een kapotte schakelaar te zijn dus dat is makkelijk te verhelpen. Eindelijk komt de raymarine meneer en neemt onze marifoon mee om door te lichten. Verscheidene mensen hebben me gevraagd of al deze problemen normaal zijn tijdens het reizen. Het korte antwoord is ja want ook tijdens onze vorige reis ging er elke keer iets kapot en hadden we altijd een kluslijst en dat is deze keer niets anders. Door de continue bewegingen op een boot en het zoute water gaat er altijd wel iets stuk.

We hebben via het internet een accommodatie geboekt op San Antoa het eiland naast Sao Vicente. Het schijnt een heel mooi eiland te zijn met mooie groene valleien waar je fantastisch kunt wandelen. Aangezien er geen goede haven is kunnen we er zelf niet heenvaren en nemen we de ferry. De mevrouw van de accommodatie heeft voor ons geregeld dat we met een aluguer, oftewel een gezamenlijke taxi bij de haven worden afgehaald en ons naar de top van een vulkaan brengt van waar we naar beneden wandelen naar de accommodatie die in de vallei ligt. Het is altijd spannend om weer even van boord te gaan dus we hebben er allemaal zin in. Om acht uur vertrekt de ferry en negen uur lopen we op de kade van San Antoa. Het is een drukte van jewelste en iedereen probeert je in z’n taxi te krijgen. Het is prettig dat we worden opgehaald en gaan op zoek naar onze chauffeur. Hij heeft een bordje bij zich en we zien dat er een mooie pick-up klaar staat. De jongens vinden het fantastisch en we gaan met z’n allen buiten in de bak zitten. Er komen nog ander mensen maar buiten is het al bezet!! We rijden met de pick-up door het droge land en hoe verder we omhoog rijden hoe groener het wordt. Na een tijdje zien we wolken rondom het eiland en nog geen vijf minuten later rijden we er middenin. Als we bij de krater worden afgezet zitten we volledig in de mist en zien we weinig van de omgeving. We lopen uren door de mist naar beneden terwijl het miezert. Als we eenmaal uit de wolken zijn zien we dat we in een prachtige groene vallei beland zijn en hebben we een spectaculair uitzicht. In het dal zijn allemaal terrassen, die door de boeren bewerkt worden en we lopen door de velden naar beneden. Overal zien we kippen en hanen loslopen een hier en daar een verdwaalde koe. Het water dat van de berg komt wordt opgevangen en via een irrigatiekanalen naar de akkers gebracht. Als we eenmaal in het dal aankomen lopen we door verschillende kleine dorpjes heen. De huizen zijn over het algemeen heel armoedig maar de mensen zijn super vriendelijk en groeten ons constant. Aangezien we geen kaart bij ons hebben moeten we steeds de weg vragen maar gelukkig kent iedereen ‘Casa das Ilhas’ waar we slapen.



Uitzicht vanaf onze kamer op de vallei.

Een meneer maakt zelfs een tekening met een stokje op een muurtje voor ons. De kinderen vinden ons een bezienswaardigheid en lopen ons achterna. Ook vinden ze het erg leuk om op de foto te komen en vragen steeds ‘foto’? Wat een geweldige beleving en wat een prachtige omgeving. Na vier uur wandelen beginnen we allemaal toch wel aardig moe te worden en elke keer als we de weg vragen horen we dat het nog een klein stukje is. Opeens staan we voor een mooi geel geschilderd huis en blijkt dat Casa das Ilhas te zijn. De accommodatie wordt door een Vlaamse gerund dus we worden in het Nederlands welkom geheten. We hebben een mooi huisje met uitzicht op het dal. ’s Avonds eten alle gasten aan een grote tafel en worden  alle verhalen  uitgewisseld. Het wordt een hele gezellige avond of komt dat door de zelfgestookte rum en pounche??

De prachtige vallei.

Kinderen willen graag op de foto.



Terrassen op de hellingen.

 

De volgende dag is het nog helder en de mevrouw van de accommodatie heeft een mooie route voor ons uitgestippeld. Vandaag gaan we de kust van San Antao bekijken en nog een korte wandeling maken. We lopen naar de weg en vinden een aluguer waar we mee naar Paul kunnen. Paul blijkt een klein dorpje aan de kust te zijn maar stelt niet zoveel voor. We vinden de volgende aluguer naar Ribeira Grande en rijden langs een mooie kustweg. In Ribeira Grande vinden we een aluguer naar Ponto do Sol een mooi plaatsje aan de noordkust van San Antao. Onze aluguer biedt zich aan om als privé taxi ons naar Fontainhas te brengen een klein dorpje in de bergen niet ver van Ponto do Sol. We kunnen dus gewoon blijven zitten en rijden via een spectaculaire, smalle, steile weg de bergen in. Na een half uur rijden zijn we bij Fontainhas en zijn wederom in een erg mooie vallei terecht gekomen waar een klein dorpje tegen de helling is opgebouwd. We wandelen op ons gemak terug naar Ponto do Sol en genieten van de vallei en de mooie kustweg. Eenmaal terug in Ponto do Sol vinden we een super leuk restaurantje waar we goed kunnen eten.  We nemen verschillende aluguers om in Porto Novo te komen waar de ferry om vijf uur terugvaart naar Sao Vicente. We zijn ondertussen aardig goed geworden in het vinden van alugueres en om van de ene bestemming naar de andere te komen op het eiland. Als we terugkomen in de haven lopen we Gerard tegen het lijf van de Annalena. Ze zijn net binnengekomen en we nodigen ze uit voor een borrel. Het is erg leuk om ze weer te zien en zijn blij dat hun problemen met het beslag van de giek zijn verholpen.

Fontainhas in de rotsen.

 

Eigenlijk zouden we vrijdag vertrekken maar er zijn nog redelijk wat klussen te doen en we willen ook nog graag een dag rust voordat we gaan. Als we ’s ochtends het weerbericht bekijken maakt het niet erg uit of we vrijdag of zaterdag gaan dus wordt het uiteindelijk zaterdag. Vandaag moet er hard gewerkt worden om alles in orde te krijgen. De raymarine meneer komt onze marifoon terugbrengen en wordt getest. Als het goed is moet hij het nu doen. We kopen een nieuwe handmarifoon want van de oude heeft de lader het begeven. We klaren uit en krijgen onze scheepspapieren terug. De nodige boodschappen worden gedaan en met name het vinden van lang houdbaar brood is onmogelijk. Gelukkig kan ik bij een bakker 14 broden bestellen voor morgen. De jongens doen gewoon school en de was wordt gedaan. Raoul en Guido leggen de laatste hand aan de watermaker en jawel hij doet het! Al met al een hectische dag.

Vandaag  kopen we nog wat  verse groenten en vlees en willen  vanmiddags nog naar het strand. ’s Avonds nog uit eten bij Club Nautique, waar ze die heerlijke muziek hebben,  samen met  Gerard en Rommy van de Annalena en dan zijn we klaar voor de grote oversteek. We willen zaterdagochtend vertrekken en zullen zo’n 1750 mijl varen naar Frans Guyana waar we een korte stop willen maken. Als het goed is zullen we daar 14 dagen over doen.  Na een aantal dagen willen we dan doorvaren naar Suriname waar Paulette en de kinderen op ons zullen staan te wachten. We zullen dus een tijdje uit de lucht zijn!!

Sjoerd snorkeling in Baia das Gatas.

 

Cape Verde

On Friday we notice that we are both quite tired of the sailing trip and we decide to have a calm day. It is also Guido’s first day on board and he is happy to stroll around. We have to find the different authorities today like the maritime police to show the boat papers and the immigration. At the immigration office there is no one so we have to try it later. If we come around later in the afternoon there is still nobody at the office. We have to give it a try again on Monday. Welcome in Africa! Mindelo is quite a big city with 76.000 inhabitants and it consist out of up town and down town. Down town is close to the harbour and quite run down. We really feel that we have arrived in Africa and the people are very friendly. On my search to a supermarket I end up in a supermarket where they only sell tins and no fresh stuff and I have to buy  tomatoes in the street where people sell their fruits and vegetables.  Raoul has also been very busy and has found a sailmaker to repair our gennaker and he discovered a raymarine dealer, who can have a look at our VHF which hasn’t been working since the Canary Islands. Again we see new Dutch boats which we haven’t met before and we invite our Dutch neighbours for a drink. They arrived a couple of days earlier and in the harbour with a broken helm. Compared to them we have only ‘small’ problems!

Cape Verdian kids in front of their house.

The next day we are feeling already a lot better and Guido and Raoul are in for some big jobs. The biggest job is to find out why our batteries didn’t have enough power on the trip. They test all the four batteries separate and find out that one is very bad. Hopefully this is the problem and we take the bad battery out and will have three batteries left but that shouldn’t be a problem for the rest of the trip. They also make a start with the VHF because the guy of the raymarine dealer didn’t show up yet. At night we have a bbq with an English boat which we have seen for the last time in the Rias in Spain. They have a little boy who comes over to play in the afternoon. It is a really nice family with three kids and he is from St. Helena a little island for the coast of Argentina. She is from New Zeeland and it is nice to hear their stories  and they tell us everything about  St.Helena, an island with 5.400 inhabitants.

Sjoerd is playing football with Cape Verdian kids.

Today it is time to see something of the island and we decide to have a calm day. Today no jobs or shopping. In the afternoon we take a taxi to the other side of the island to Baia de Gatas. A beautiful bay with a nice white sandy beach and clear blue water. Cape Verdes at its best! Although it is Sunday it is very quiet at the beach and we have almost the whole beach for ourselves. At the end of the afternoon we have a drink at a terrace and Sjoerd makes some friends where he can play football with. At half past four we are been picked up by the same driver of the taxi. He is one of the only people we have met so far who has been on time on an appointment! We are having dinner at the Club Nautique where they have a live band. We are really impressed by the music which got an enormous rhythm but also something melancholic like the Portuguese music. They sing in Creool the local language, which is an mixture of Portugues and some African languages. We can’t understand Creool although we can understand some Portuguese words they use. Most of the people also speak Portuguese so the language is not a real problem for us  to get around.

Monday is the first day for a normal week again and we start the week as normal with school. It is so nice to do school with the kids if the boat is not moving all the time! Raoul is going another time to the immigrations and comes back with stamps in our passports, finally successful. The men are doing some more jobs on the boat and fix the anchor winch. On arrival we found out that the anchor would go down but wouldn’t come up again. The reason is a broken switch so easy to fix. Finally the raymarine guy comes around and takes the VHF with him to check it. Some people have asked if all these problems on board are normal and the answer is yes. On the other trip we had also problems that things broke down, because of the continuous movements of the boat and the salt water a lot of things break in the end.

 

Sitting in the pick up almost in the clouds.

We have booked via the internet an accommodation at the island of San Antao the island next to Sao Vicente. It seems to be a beautiful island with nice green valley’s where you can hike different routes. The island doesn’t have a big harbour so we can’t sail there ourselves and we have to take the ferry. The lady of the accommodation has arranged an aluguer, a taxi who will take several people and it will take us up a crater and we will walk down through the valley to the accommodation. It is strange to leave the boat and we are all excited. At eight o’clock the ferry leaves Mindelo and an hour later we walk at the quay of San Antoa. It is quite busy and a lot of taxi drivers are trying to get us in there taxi but it is nice to know that somebody is waiting for us. In the end we find the driver and he has a beautiful pick-up. The boys are really happy and we hop in the back of the pick-up. The other people need to sit inside because the space outside is taken by us and the luggage.  We are driving with the pick up through a dry countryside, but the higher we get the greener it gets. We see some clouds coming up and in five minutes we are driving in the clouds. When the driver drops us at the crater it is totally hazy and we can hardly see anything of the landscape. We walk a couple of hours down in the haze and it is drizzling a bit.



Walking in the haze.

Once we are out of the clouds we are surprised by the astonishing views of the beautiful green valley. The people have built terraces on the steep slopes to grow fruits and vegetables. We walk down through the fields and see a lot of chickens and some cows. They collect the water which comes down the mountains and have developed an irrigation system which brings the water to their fields. We walk through the little villages and you can see that the people our quite poor but very friendly and they greet us always. We don’t have a map and therefore have to ask for the way to the ‘Casas das Ilhas’. Most of the people know our accommodation and a man is drawing a map for us with a little stick on a wall. We are quite a novelty for the kids and they often  walk behind us and ask us to make pictures of them. What a unique experience and a beautiful walk! After four hours we get tired and every time when we ask somebody how for it is he would answer that it isn’t that for anymore. Suddenly we are in front of a yellow painted house and that is our ‘Casas das Ilhas’. The accommodation is run by a Flemish lady and we are welcomed in Dutch. We have a nice little house on the slopes with a beautiful view at the valley. At night we eat with all the guests at a big table and we share our experiences. It is a fun evening  maybe because of the homemade rum and pounche?

 

Beautiful green valley.

 

The next day we follow the programme of the owner of the accommodatioan which she has put together for us. Today we are going to discover the coast of San Antoa and walk along the coast. We walk down to the road and find an aluguer which will bring us to Paul. Paul is a little village at the coast but is not spectacular. We find another aluguer which brings us to Ribeira Grande along a scenic coastal way. In Ribeira Grande we find another aluguer which brings us to Ponto do Sol a nice village in the north of the island. Our aluguer offers us to bring us to Fontainhas a little village in the mountains as a private taxi so we can stay in the same car. We follow the narrow road along the coast and  after an half hour drive we arrive in Fointainhas. Again we find ourselves in a beautiful valley and the village is built on the steep slopes, incredible. We walk the way back to Ponto do Sol and enjoy the lovely scenery and the coast. In Ponto do Sol we take a break and find a nice restaurant to eat. After lunch we take different alugueres back to Porto Novo where the ferry leaves at five to Mindelo. Back in the harbour we meet Gerard of the Annalena who just arrived. We invite them for a drink and are happy to hear their stories about the crossing. It is nice to see them again and to hear that they have solved their problems with the boom.




Coast of Fontainhas.

We have planned to leave on Friday but there are still some jobs to be done and we would also like to have a relaxing day before we leave. When we check the weather forecast it doesn’t matter if we leave on Friday or Saturday so we change our plans and aiming to leave on Saturday. Today we need to do a lot of jobs and need to work hard to get everything done. The raymarine guy comes around and brings back our VHF and tests the VHF from our boat and it is working ok. We buy a new handheld VHF because our battery charger of the VHF broke down. We need to get our ship papers back and go to immigration. The necessary shopping needs to be done and especially bread is a problem on this island. I am able to order 14 rows of bread for tomorrow. The boys do school and the washing is done. Raoul and Guido are finishing the installation of our water maker and it is working!! Quite a hectic day all together.

Today we need to buy the fresh fruits and vegetables and would like to go to the beach in the afternoon to have a nice relaxing afternoon. At night we are planning to have a last dinner with Gerard and Rommy of the Annlena at the Nautique club. We will leave Saturday morning and the crossing to French Guyana is 1750 miles which we plan to do in 14 days. After a couple of days we will sail on to Suriname where Paulette and the kids are waiting for us. We are ready to go!!

Onze positie op de kaar is/ Our position on the map is: 

 http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign=PE3105

Laatste blik op Gomera met de El Teide van Tenerife op de achtergrond.

Oversteek van La Gomera naar de Kaap Verden.

Als we vrijdagochtend (9-11) wakker worden kijken we als eerste naar het weerbericht. De storm voor de kust van Afrika ligt er nog steeds maar de wind is wel minder geworden. Als we vandaag gaan vertrekken dan zouden we er nog een staartje van mee kunnen krijgen en als we morgen vertrekken dan weten we zeker dat we er geen last van hebben. De keuze is dan ook snel gemaakt want risico’s op zee zoeken we niet op. We maken er een rustige dag van en rommelen wat aan. We kijken ’s avonds een film met de kinderen en gaan vroeg naar bed.

Gat in de genaker.

Zaterdag staan we op tijd op, we hebben er zin in en kleden ons met de crew shirts. We nemen afscheid van de Nederlandse boten op de steiger want de meesten gaan naar Sal op de Kaap Verden en wij naar Mindelo. De meesten zullen we in Suriname weer terugzien aangezien iedereen Kerst wil vieren in Suriname. Vandaag zullen er zo’n 7 boten richting de Kaap Verden vertrekken dus het wordt een hele uittocht. Als we om half 10 vertrekken worden we uitgezwaaid door de Nederlanders. Eenmaal buiten de haven staat er veel wind en we zetten alleen de genua op. Langs Gomera zullen we zeker last krijgen van de acceleratie winden dus we besluiten dicht onder het eiland te blijven. Ondanks dat we niet midden in de acceleratie zone zitten krijgen we toch wind tot 30 knopen over het dek dus we zijn blij dat we alleen op de genua varen. Zodra we denken dat we de zone voorbij  zijn zetten we het grootzeil bij en zetten we koers naar Mindelo. Er staan vervelende golven en het zeil klappert dus na een tijdje halen we het grootzeil er weer af. We besluiten de genaker te zetten en we lopen een tijdje mooi totdat er plotseling ineens 25 knopen wind staat en de boot totaal uit z’n roer loopt. Zijn we nu toch weer in de acceleratie zone beland?? We krijgen met moeite de genaker naar beneden en zien dat hij gescheurd is. We rollen de genua uit en bekijken de schade aan de genaker. Er zit een hele scheur in maar gelukkig langs de naad en plakken de genaker met duck tape. We hopen zo het probleem voorlopig te hebben opgelost.

Plakken van de genaker.

Ondertussen blijft het flink waaien, een goede windkracht 5, dus we blijven alleen op de genua doorvaren want de boot blijft mooi doorlopen en we hebben een gemiddelde van 6,5 knoop. Harder hoeven we ook niet want het is aan boord al weer aardig rock’n roll dus het is wel even goed zo. De eerste uren van de tocht is er redelijk wat marifoon verkeer tussen de boten die vertrokken zijn en we horen dat de Annalena in problemen is gekomen omdat de giek van de mast is gekomen. Ze zijn op de motor teruggegaan naar Gomera. Wat waardeloos voor hun! Als Raoul gaat slapen hoort hij de waterpomp steeds aanslaan. Na wat onderzoek blijkt er water te lekken uit de slang, die van de boiler vandaan komt. We zetten de waterpomp uit want we willen niet te veel water uit de tanks verliezen. We proberen het gat zoveel mogelijk te dichten met tape maar dat lukt niet zo erg want het blijft door lekken. We gaan de nacht in en Raoul en ik lopen om de drie uur wacht. ’s Nachts moeten we meerdere keren gijpen omdat we plat voor de wind varen en de wind de ene keer net uit de ene richting komt en de andere keer uit de andere richting. Al met al een onrustige nacht. ’s Nachts blijkt dat de accu niet genoeg spanning geeft en we moeten de motor aanzetten om de accu’s op te laden want anders doet onze stuurautomaat het niet. Toch vreemd want de accu’s zouden veel meer moeten kunnen hebben.



Heerlijk luisteren naar de luistercd's .
 

Het weerbeeld van de volgende dag is precies hetzelfde. Het blijft hard waaien windkracht 4 tot 5 met vlagen windkracht 6. We veranderen niets aan de zeilvoering dus wat dat betreft is het een rustige dag en we kunnen de hele dag over dezelfde boeg blijven varen. ’s Ochtends zien we een hele groep dolfijnen die een half uur bij de boot blijft zwemmen. Het blijft een spektakel om deze dieren te zien en we genieten er volop van. Voor de kinderen is het een wel pittige dag want de boot beweegt behoorlijk en Luuk is er zeeziek van geworden. Ze kunnen niets anders doen dan luistercd’s luisteren en spelen wat nintendo. ’s Ochtends repareert Raoul de slang van de boiler door er een stuk af te snijden. Dat klusje is dus gelukt, alleen we begrijpen niets van de accu’s. We moeten elke dag een aantal uren de motor aan zetten om de accu’s te laden om voldoende spanning te hebben. We hebben geen idee hoe dit komt! Gelukkig voelt Luuk zich in de loop van de dag wat beter. ’s Avonds luisteren we om 8 uur voor het eerst via de SSB radio naar het Nederlandse Maritiem Net en horen we waar de andere boten zijn en hoe het met hun is. Het is erg leuk om op deze manier contact met elkaar te hebben al kunnen wij voorlopig nog alleen uitluisteren en zelf niet zenden omdat we de aardplaat onder de boot weggehaald hebben in Lanzarote. Ook gebruiken we vandaag voor het eerst de satelliet telefoon om weersberichten binnen te halen en zien dat het morgen wederom tot 20 knopen gaat waaien. ’s Avonds lopen Raoul en ik om de beurt wacht en hebben het aardig rustig.



School aan boord.

We beginnen al aardig in geslingerd te raken en aangezien het vandaag maandag is gaan we gewoon school doen ondanks dat de boot aardig slingert. De jongens zitten allebei aan de lage kant met alleen het boek waaruit ze werken voor zich en de rest van de spullen op de bank want alles vliegt elke keer van tafel. Het is nog een wonder dag ze zich kunnen concentreren maar ze doen goed hun best. ’s Middags lijkt de wind iets rustiger te worden en zetten we het grootzeil erbij met twee reven. De boot ligt nu iets stabieler en we kunnen zelfs met de kinderen een spelletje uno spelen in de kuip. Voor het eten halen we het grootzeil eraf en bomen de genua uit. Zo zeilen we iets rustiger en zijn we klaar voor de nacht. Als we ’s avonds het weersbericht binnenhalen zien we dat het morgenochtend nog tot 20 knopen blijft waaien maar daarna zou het rustiger moeten worden en de wind neemt af naar 15 knopen. Dat klinkt ons als muziek in de oren!

Oversteek cadeau.

Als we op dinsdag wakker worden beseffen we dat we over de helft zijn!! We hebben meer dan 400 mijl gevaren dus we kunnen aftellen!! Na school mogen de kinderen hun cadeau, voor het halverwege zijn van de oversteek, openen. Ze krijgen een pakket waarmee ze met origami zeedieren kunnen maken en zijn er erg blij mee. Wie weet komt er een rustig moment waarop we ze kunnen gaan maken. De weersvoorspelling kloppen precies want ’s ochtends waait het inderdaad aardig maar het neemt inderdaad in de middag af maar de golven blijven voorlopig nog wel hoog. We hijsen het grootzeil weer en varen met twee riffen erin. Tot nu toe hebben we nog geen mooie zonsondergang of opgang gezien want het is elke dag bewolkt en ’s nacht is er geen maan waardoor we vaak slecht zicht hebben. Vanavond kleurt de hemel echter mooi rood en het is een prachtig gezicht.

De volgende dag hijsen we de genaker om wat meer vaart te maken maar doordat de golven nog vrij hoog zijn slingeren we aardig heen en weer en zijn het na een paar uur ook alweer zat. Zeker als tijdens de schooluren de boot ligt te rollen ben ik er wel klaar mee. We varen verder op het grootzeil met twee reven en de genua uitgeboomd. De boot ligt naar verhouding redelijk stil en we vissen deze dag aardig wat af en hebben vijf keer beet. Tot drie keer toe vinden we de vis te klein en tot twee keer springen de vissen van de haak. ’s Avonds eten we dus maar pannenkoeken i.p.v. vis. Overdag hadden we al scholen vliegende vissen gezien en ’s nachts krijgen we twee vliegende vissen aan boord.



Maximum speed met de genaker op.

Waarschijnlijk kunnen we vandaag aankomen want we hebben vannacht erg hard gevaren alleen niet helemaal de goede koers. We zetten dus vandaag het gas erop want onze opstapper Guido zou vanmiddag aankomen in Mindelo en zou het niet mooi zijn als we het toch zouden halen om op tijd in de haven van Mindelo aan te komen. Net als we de genaker willen hijsen hebben we beet en zit er een dorado aan de lijn. Raoul kan hem met de hengel niet binnenhalen dus de lijn wordt om de lier gelegd en met z’n vieren proberen we de vis binnen te halen. Helaas ziet de vis kans om 10 meter voor de boot zich van de haak los te maken, we zijn dan ook erg teleurgesteld. Nu begrijp ik waarom ze het gamefishing noemen en we hebben dit keer duidelijk verloren. We gaan verder met het hijsen van de genaker en het wordt een sportieve zeilochtend. We doen vandaag geen school omdat het de laatste vaardag is wat we ook een beetje willen vieren.  ’s Middags wordt de wind iets minder waardoor het aan boord wat rustiger wordt en uiteindelijk halen we ook nog een dorado binnen voor het avondeten. Wat wil je nog meer!  Aan het einde van de middag hebben we nog contact met Guido via de satelliet telefoon en hij blijkt vertraging te hebben. Wij hebben ondertussen de eilanden van de Kaap Verden al in het zicht en blijven goed doorvaren. Tijdens borreltijd wisselen we de gastenvlag en hijsen de vlag van Kaap Verdie. Uiteindelijk varen we in het donker langs het eiland van Sao Vincente en leggen om half elf in de haven aan en op dat zelfde moment staat Guido voor de poort van de haven. Ongelooflijk hoe we dit zo hebben kunnen uitkienen!! Al met al hebben we een snelle trip gehad en in 5 ½ dag zo’n 800 mijl afgelegd. We gaan nu dubbel genieten van de Kaap Verden!

Harbour of Mindo on the Cape Verdes.

 

Crossing from La Gomera to the Cape Verdes.

Friday morning, when we wake up the first thing we do is looking at the weather forecast. There is still a storm for the coast of Africa but the winds are getting lighter. If we leave today we still might get some trouble because of the storm and if we would leave tomorrow there wouldn’t be any problem. It is an easy decision because we are not looking for risks at sea. We have a quiet and relaxing day and watch a movie with the kids at night. We all go early to bed to be prepared for the trip.



Taping the genaker.

Saturday morning we wake up early in the morning and get ourselves and the boat ready. We are all looking forward to the trip and are wearing our crew shirts. We say goodbye to the other Dutch boats because most of the boats are leaving today for Sal and we want to go to Mindelo (800 miles). We will see most of the boats in Surinam because everybody wants to celebrate Christmas in Surinam. Today 7 boats will leave the harbour so it is going to be a real exodus. We leave in the end at half past nine and most of the Dutch people are on the pontoon to wave us goodbye. It is really blowing outside the harbour and we only put up the genoa. We knew that there is a big acceleration zone around the coast of Gomera and decide to stay close to the island but we are still getting at least 30 knots. As soon as we think that we are out of the acceleration zone we set course to Mindelo and raise the mainsail as well. The waves are quite big and the mainsail is flapping around. We decide to take the main sail down again and to put the genaker up. Out of the blew it is blowing really hard around 25 knots and the boat is sheering and we have problems in getting the genaker down. Are we back in the acceleration zone? It is quite hard to get the genaker down in these gusts of wind and once it is down we see that the genaker is torn. We put the genoa up and take the time to look at the damage of the genaker and we tape it with duct tape. Hopefully this will be a temporarily solution.  It keeps on blowing wind force 5, so we keep on sailing with only the genoa on and still have an average speed of 6,5 knots. We don’t need to get faster because it is already quite rock’n roll on board. The first hours of the trip there is quite some communication between the boats and we learn that the Annalena had problems with the boom which came of the mast and had to return to Gomera. What a nightmare for them!! When Raoul is going to sleep he hears the water pump all the time. After some investigation it seems that the hose from the warm water boiler is leaking. We turn of the water pump because we don’t want to lose too much water out of the tanks. We try to tape the hole but it is still leaking a bit. We are getting into the night and Raoul and I take watches of 3 hours each. At night we have to jibe several times because we are sailing dead down wind and the wind is coming from one side and suddenly from the other side. It is quite a restless night. At night the alarm is going off from the automatic steering wheel and we need to put on the engine to generate more power. Quite strange because our batteries should be able to have more power.
 

Sjoerd the little captain.

The next day the weather is the same. It keeps on blowing quite hard wind force 4 to 5 with gusts of wind force 6. There is no need to change the sail plan so it is quite a calm day. In the morning we see a group of dolphins close to the boat and we are all enjoying it. For the kids it is a challenging day because the boat is rolling a lot and Luuk is feeling sea sick. The only thing they can do inside is listening to stories on CD’s and playing Nintendo. In the morning Raoul is able to fix the hose of the boiler and there is no water leaking anymore. At least one of the problems is solved but the batteries are still a mystery to us. The only solution we have for the moment is to run the engine for at least a couple of hours per day to generate energy. Luckily  Luuk is feeling a bit better in the afternoon. At night at 8 o ‘clock we are listening to the SSB radio to the Maritime Dutch Net. The Dutch which are able to transmit are telling where they are and how everything is on board. It is a nice way to keep in contact with each other on the ocean. Unfortunately we can only listen and not transmit because we have taken the earthing away from the hull in Lanzarote. Today is also the first day we use the satellite telephone to receive weather forecasts. We see that tomorrow it is also going to blow up to 20 knots so nothing new. At nigh Raoul and I take turns in sailing the boat and it is a nice and relaxed night.



Raoul during his watch.

We are all getting used to the life on board and because it is Monday we decide to go on with school although it is quite rolly on board. The boys are sitting both at the low side of the boat with only their books in front of them they need because everything is falling from the table all the time. In the afternoon it looks like the wind is calming down a bit and we decide to raise the main sail with two reefs. The boat is more stable and we are even able to do a game uno with the kids in the cockpit. Before dinner we take the main sail down to be already prepared for the night. When we look at the weather forecast for the next days it seems that tomorrow morning it will still blow up to 20 knots but in the afternoon it will calm down to 15 knots. That sounds like music to us!!

When we wake up on Tuesday morning we realise that we are half way. We have sailed more than 400 miles and we can start counting down. After school the kids getting a present because we are half way. They are getting a package with sea animal which they can make with origami and they are quite happy with it. Hopefully one day we can make these animals if the boat is not rolling all the time. The weather forecast was correct and the wind is calming down in the afternoon but the waves are still high. We raise the main sail again and put two reeves in it. Until now we haven’t seen a beautiful sunset because it is clouded all day but today the sky is totally red and it is a beautiful sight.

Beautiful sky.

 

The next day we raise the genaker to make some more speed but the waves are still high and we are rolling a lot. During school hours the boat is also rolling and it doesn’t take long before we get enough of it and take the genaker down again. We raise the main sail and roll the genoa out and secure it with a boom. The boat is quite stable and we are fishing a lot today. We catch five fishes but three of them are too small and two get off the hook. We have pancakes for dinner instead of fish!! During the day we see a lot of flying fishes and at night we get two on board!

Wheel the fish in!!

The next morning when we look at the chart plotter it looks like we are able to arrive today. That would be good because Guido our extra crew is arriving today in Mindelo. Probably we have been sailing quite hard last night but we were not able to keep the right course. We decide to sail to the max today and put up the genaker again. Before we are can raise the genaker we have to wheel in a big fish. Raoul is not able to wheel it in all the way in and we are putting the line on the winches and winching it in. The fish is fighting for his live and is able to escape 10 meters before the boat. We are all quite disappointed! Now I know way they say it is big game fishing. We lost the game this time!! It is quite a sporty day sailing and there is no school because it is our last sailing day and we should enjoy it. In the afternoon the wind is calming down a bit and we are able to wheel in a dorado for dinner!! At the end of the afternoon we have contact with Guido via the satellite telephone and he is having a delay. In the mean time we have spotted the some islands of the Cap Verdes and keep on sailing hard. Before dinner we raise the Cape Verdian guest flag. It is quite dark when we sail around the island of Sao Vincente and we arrive in the harbour at half past ten. At the same time Guido is at the gate of the harbour. Incredibly how it worked out this way!! It has been a fast crossing of 5 ½ days and covered 800 miles. We are going to enjoy the Cape Verdes for the rest of the week!!

Sunrise at the ocean.

 
Onze positie op de kaart is/ Our position at the map is: http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign=PE3105



Laurierbos van het Garajonay N.P.

Op naar Gomera.

Vrijdagochtend is het grijs en het regent. Toch besluiten we om te gaan varen want als we blijven liggen gaan we toch de hele dag maar een beetje rondhangen. In de stromende regen lopen we naar de Maritieme Politie om een stempel te krijgen dat we ons uitklaren uit Spanje, Santa Cruz is namelijk de laatste haven waar we zo’n stempel kunnen krijgen en de uitklaringspapieren zullen we waarschijnlijk moeten laten zien in Kaap Verdië. We halen alle zeilkleding uit de kast die we al in geen maanden aangehad hebben en vertrekken in de regen. Er staat niet of nauwelijks wind dus we motoren langs het eiland Tenerife en zitten onder de buiskap om niet nat te worden. Toch raar om nu het eiland van zee te bekijken want we hebben hier de afgelopen weken toch aardig wat keren langsgereden met de auto. Halverwege de middag wordt het droog en kunnen we de genua ook bijzetten. Het blijft een grijze dag en als we om half 5 de haven van San Miguel,  in het zuiden van Tenerife, aanleggen begint het weer te regenen.  Op een gegeven moment begint het enorm te waaien en vliegen de stoelen door de bar van de haven.  Daarna begint het weer enorm te regenen en houdt het de hele avond ook niet meer op.



Aankomst in San Sebastian onze laatste haven.

Gelukkig is het de volgende dag mooi weer en genieten we weer heerlijk van het zonnetje. We varen de haven van San Miguel uit en al gauw zien we la Gomera liggen. Als we tussen de eilanden oversteken begint het enorm hard te waaien en zetten we twee reven in het grootzeil. Het kanaal tussen Gomera en Tenerife staat erom bekend dat de wind daar accelereert dus we staan er niet van te kijken. De overtocht gaat dan ook erg snel want het is maar minder dan twintig mijl varen. Eenmaal in de haven krijgen we een plaats aan wat later bijna een Nederlandse steiger wordt. We maken kennis met een nieuwe Nederlandse boot de Ile du Nord met twee kleine kinderen. Ook zien we de Annalena liggen en we hebben via de e-mail gelezen dat de Mero er ook aan komt. De Mero heeft ons op zee al opgeroepen maar onze marifoon blijkt het niet goed te doen en voor onze handheld marifoon zijn ze nog te ver weg. We besluiten om alle Nederlandse boten uit te nodigen voor een borrel bij ons aan boord, zodat we met iedereen kunnen bijkletsen. Het is ontzettend gezellig om iedereen weer te zien en uiteindelijk zitten we met vijf boten te borrelen. Voor de kinderen is het ook erg leuk om weer eens met andere kinderen te spelen dus iedereen is happy! Uiteindelijk blijft de Mero nog gezellig eten maar ja we hebben elkaar ook al sinds Portugal niet meer gezien dus we hebben genoeg te vertellen.

Kerk la Asuncion.

We hebben een heerlijke rustige start op zondag. Raoul en ik verkennen het  dorp terwijl de jongens op de boot blijven spelen met Mats de buurjongen van de Mero.  San Sebastian de Gomeria is de hoofdstad van het eiland maar eigenlijk is het een dorp. Er wonen maar 22.000 mensen op het eiland waarvan 10.000 in San Sebastian. Het is heerlijk dat we zo de haven uit  kunnen lopen en binnen 10 minuten bij een winkel zijn. Wat een luxe want in Santa Cruz deden we er zeker een half uur over! Er heerst in het dorp een gemoedelijke sfeer maar het lijkt er op dat we er wel alles kunnen krijgen.  Het grappige is dat we ook hier weer allerlei sporen van  Christoffel Columbus zien. Zo staat er een huis waarin hij gelogeerd zou hebben voordat hij de oceaan over stak en een kerk waar hij de mis zou hebben bijgewoond. Zo worden we onze hele reis aan Christoffel Columbus herinnert. ’s Middag borrelen we bij de Mero en blijven gezellig eten.

Het zwembad van de parador.

Maandag start de week weer gewoon en wordt er school gedaan. Raoul doet nog wat klusjes en wordt door de buurman de mast in gehesen omdat hij de verstagingen graag wil controleren en de antenne van de marifoon. De verstaging en de antenne van de marifoon zien er nog goed uit. Voor ons is het voorlopig nog onduidelijk waarom de marifoon het niet goed doet. Het apparaat ontvangt wel van dichtbij maar niet van een lange afstand??? De jongens krijgen een ventilator in hun hut zodat het voortaan iets koeler is. ’s Middags gaan we met de Mero heerlijk zwemmen in een parador. De parador ligt op de rots naast onze haven en we hebben een mooi uitzicht op de haven. De parador is prachtig ingericht en erg luxe.  De jongens genieten er enorm van om weer te kunnen zwemmen.

 

Het landschap van La Gomera.

 

We hebben vandaag een auto gehuurd dus we doen even kort school. Gomera is maar een klein eiland en zo’n 24 km breed. Als we noordwaarts rijden zitten voor het grootste gedeelte in de wolken en het begint enorm te plenzen. Gelukkig kunnen we het visitors centrum van het nationale park bezoeken zodat we lekker droog zijn. Gomera blijkt een enorme grote vulkaanberg te zijn met verschillende valleien en met middenin het nationale park Garajonay. Het park ligt vaak in de mist en kent een hoge luchtvochtigheid waardoor het park erg groen is met veel bomen. Het Laurierbos van el Cedro schijnt erg mooi te zijn dus daar gaan we naar toe. Er zijn in la Gomera nauwelijks rechte wegen dus ik word bijna wagenziek van alle bochten. Het is een hele mooie tocht door het bos maar bij de uitzichtpunten zien we niets vanwege de mist. Eenmaal bij het laurierbos aangekomen zien we een wandelroute en besluiten, die een deel te lopen. We lopen dwars door het laurierbos en komen uit bij een beekje. Het is er prachtig en het lijkt wel alsof we door de regenwouden lopen. Alle bomen zijn begroeid met mos en het lijkt wel alsof er een soort lianen groeien. Uniek gewoon!! Als we weer terug bij de auto zijn begint langzamerhand de zon weer te schijnen en zien we pas hoe mooi de omgeving is. Bij een uitzichtpunt zie je duidelijk de diepe valleien en hoe de mensen de valleien hebben bewerkt en er allerlei terrassen in gemaakt hebben. We rijden naar de kust naar het badplaatsje Santiago. Het woord badplaats is erg groot want er is nauwelijks een strand alleen maar wat kiezels. Het is een leuk plaatsje aan zee en met een haven maar wel zo ontzettend rustig!! Aan het einde van de dag rijden we terug naar San Sebastian en doen we boodschappen. In de straat van de supermarkt vinden we een kapper dus alle mannen worden goed kort geknipt.

Jarige jet.

Woensdag is de grote dag want dan ben ik jarig. De mannen versieren de kajuit en als cadeau krijg ik een mooi buitenlamp en waterkoker. De verjaardagstaart is heerlijk en komt helemaal uit Tenerife.  De jongens vinden dat er vandaag geen school gedaan hoeft te worden want de juf is jarig. Ik kan ze geen ongelijk geven en we maken er een ontspannen dag en de enige opdracht die ik ze geef is om een poster voor de jarige te maken als schooltaak. ’s Middags  doen we boodschappen want we hebben bijna alle Nederlandse boten in de haven uitgenodigd om te komen bbq’en dus er moet nog het nodige worden voorbereid. De hele dag straalt de zon maar als de gasten zo rond vijf uur komen begint het hard te regenen. Koen biedt aan om zijn zonnetent te gebruiken als regenscherm zodat we uiteindelijk de hele kuip dicht krijgen en iedereen droog zit. Uiteindelijk hebben we zo’n veertien volwassenen en 8 kinderen aan boord dus Raoul staat volle bak te bbq’en op het voordek en ik manoeuvreer  tussen de gasten met de benodigde drankjes en etenswaren. Het is reuze gezellig en ik voel me dan ook echt jarig. Zeker als na de bbq de verjaardagstaart opnieuw wordt aangestoken en er gezongen wordt.

Helemaal jarig!

De volgende dag is het wel even puinruimen aan boord maar we kijken allemaal terug op een onvergetelijk feest. De school begint daardoor vandaag wat later! We bekijken de weersverwachtingen en besluiten de volgende dag te vertrekken. Het wordt waarschijnlijk een sportieve overtocht want er staat redelijk wat wind maar als het goed is moet het wel te doen zijn. We maken de boot van binnen en van buiten goed schoon en doen de laatste boodschappen. ’s Middags gaan we met de jongens nog even naar het want zodat ze nog even heerlijk kunnen spelen. ’s Avonds eten we de laatste resten van de bbq op met de Mero en maken nog kennis met een nieuwe boot met kinderen die vandaag zijn aangekomen. We krijgen nog een mooie Nederlandse vlag van Bertie van de Blues, die ze zelf genaaid heeft als verjaardagscadeau, want onze oude was helemaal gerafeld. Nog snel even een laatste borrel halen bij de Annalena en dan moet het morgen maar gaan gebeuren als er geen onverwacht weersomstandigheden optreden. Morgen bekijken we de laatste keer de weersberichten, kopen nog wat verse groente en fruit en zullen dan rond de middag vertrekken.  Het is 800 mijl varen naar Mindelo op de Kaap Verdische eilanden dus als het goed is zouden we er ongeveer volgende week vrijdag kunnen zijn.

Colourful San Sebastian de la Gomera.

On our way to Gomera

On Friday it’s raining and it is a grey morning. We still decide to leave because otherwise we will do nothing on such a rainy day neither. While it is pouring down we walk to the Maritime Police to get a stamp of our departure from Spain. We need such a stamp when we arrive in the Cape Verde. We get our sailing clothes out of our ward robes which we didn’t use in the last couple of months. There is hardly any wind outside the harbour so we motor along the coast and in the rain! During the day it stops raining and we are able to put the genoa up. At half past four we enter San Miguel at the southern coast of the Tenerife. It starts raining again and ten minutes later it is blowing 40 knots and we are happy to be in the harbour!

Harbour of San Sebastian de la Gomera.

The next day is again a nice sunny day and if we leave the harbour of San Miguel we can already see Gomera. It is really blowing hard between the islands and we have to put up two reefs in the main sail. We are not really surprised because the channel between Tenerife and Gomera is known to be one of the acceleration zones. The crossing is really quick because it is just 20 miles. In the harbour we get a nice spot on almost a Dutch pontoon. We meet a new Dutch boot the Ille du Nord with two little kids. Also the Annalena is on our pontoon and we know the Mero is coming because we had e-mail contact and they tried to contact us on the VHF, but we are having problems with our VHF and they are too far away for our handheld VHF. We decide to arrange a Dutch drink on our boat, so we can meet up with everybody. In the end we end up with five boats on board and the kids are happy to play with other kids again. The Mero is staying for dinner because we haven’t seen each other since Portugal!!

Little cobbled street.

We have a nice and relaxing start on Sunday. Raoul and I discover the village while the boys stay on board to play with Mats the neighbour of the Mero. San Sebastian de Gomera is the capital of the island but it is actually a village. There are 22.000 inhabitants on the island and 10.000 of them live in San Sebastian. There is a nice and friendly atmosphere in the village. It is funny but again we see a lot of traces of Columbus , the house where he slept before his voyage and the church where he went to mass. During our trip we are all the time reminded of Columbus!! In the afternoon we are invited on board of the Mero and they stay over for dinner.

Monday morning, another start of the week and time for school again. Raoul is doing some jobs and is being pulled up in the mast by our neighbour because Raoul would like to check the stays and the antenna of the VHF. The stays and the antenna looks good so it is unclear why the VHF is not working properly. We are able to receive from a small distance but not from far away?? The boys are getting a little ventilator in their cabin so they can cool their cabin a bit more.  In the afternoon we walk up to a parador where we are can swim in the swimming pool. The parador is located on a rock next to our harbour and we have a nice view of the harbour. The parador is beautiful decorated and very luxurious. The boys are enjoying the swim a lot.

 

Beautiful drive through the Laurel forrest.
 

Stream in the Laurel Forrest.

We have hired a car for today so just a short session of school. Gomera is a small island and is 24 kilometres wide. When we drive north we are most of the times in the clouds and it starts to rain. Luckily we can visit a visitors centre about the island so we are warm and dry. Gomera seems to be an enormous volcanic mountain with deep ravines and a national park in the middle, the Garajonay National park. The park is often in the clouds and is very humid, therefore the park is very green and with a lot of trees. The Laurel wood of El Cedro seems to be beautiful so that is where we are going. It is a beautiful drive through the woods but at the viewpoints we don’t see anything because of the clouds. In the laurel woods we find a nice trail and we decide to walk that trail. We walk through the laurel woods and end up at a stream. It is beautiful and it looks like we are walking through a rainforest. All trees are covered with green moss and it looks like lianen are growing over here. Unique!! When we are back at our car the sun has come out and we finely see how beautiful the area is. From a viewpoint we see the deep ravines and how humans made terraces to cultivate the land. We drive to the coast to the sea-side resort of Santiago. It is not really a seaside resort to us because there is hardly a beach and only a pebble beach. It is a nice village though with a harbour but so quiet!! At the end of the day we drive back to San Sebastian to do some groceries. In the street of the supermarket we find a hairdresser so all the men get a proper haircut!




The kids are having their own party.

Wednesday is the big day because it is my birthday. The men decorated the cabin and I get a nice out door lamp. The birthday cake is very yummy and is been delivered from Tenerife!  The boys argue that they shouldn’t have school today because it is the teacher’s birthday and they are totally right! The only school assignment they get is to make a poster for the teacher and they are happy to do so. It is a nice and relaxing day although we have invited almost all Dutch boats in the harbour for a bbq so there are some preparations to be made. The sun is shining all day but at five o’clock when most guest are arriving it starts to rain. Luckily our neighbour have a sun tent which we could use to totally protect the outer sitting area so everybody  is having a dry spot. In the end we have about 14 adults and 8 kids on board so Raoul is bbq’ing away on the front deck. It is really nice to have all these people on board and I feel  really a  birthday girl, especially when they start to sing when we lit the birthday candles of the cake!!

The next day there is quite some clean-up to be done but we are looking back at a great party. Today we just start a bit later with school. We have a look at the weather forecast and there is quite some wind on the way to the Cape Verdes so it will be a sporty trip this time but we should be able to handle this and decide to leave tomorrow. Therefore we  clean the boat from the outside and inside and do the last grocery shopping. In the afternoon we go with the kids to the beach so they can enjoy one more time the beach and the waves. We are having dinner with our neighbours and finishing the left-overs from the bbq. We also meet a new Dutch boat on board of our neighbours. They have arrived today from Tenerife and are sailing around with three kids. Unbelievable how many Dutch people we are meeting on our trip! We quickly have a last drink with Gerard and Rommy of the Annalena and we are getting a new Dutch Flag from Bertie of the Blues which she has sewed herself, because our old one was half gone.

Tomorrow we will check the weather forecast one more time and if it looks ok we will leave in the beginning of the afternoon. It is a trip of 800 miles to Mindelo on the Cape Verdes so we should arrive there next week Friday.

Onze positie op de kaart is/ Our position on the map is:

http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign=PE3105