Flying Circus bemanning voor de oversteek van de Azoren naar Engeland.

Oversteek van de Azoren naar Engeland

Zaterdagochtend doen we nog de laatste verse boodschappen en hebben een heerlijke Italiaanse lunch bij het restaurant van de haven. Nu hoeven we vanavond niet meer te koken aan boord! We varen naar het tankstation van de haven waar we de dieseltanks vullen, zodat we voldoende hebben voor de oversteek zo’n 1165 mijl naar Falmouth. Uiteindelijk varen we om drie uur de haven uit, nagezwaaid door Sabien en Pieter van de Ostrea. Buiten waait het aardig zo’n windkracht 4 tot 5 en we rollen voorlopig nog maar alleen de genua uit, omdat de winden rondom het eiland nogal eens onvoorspelbaar kunnen zijn. Als we eenmaal het eiland voorbij zijn, is het eiland grotendeels omgeven door mist en snel uit het zicht. We hebben ondertussen het grootzeil erbij gehesen en varen met derde rif de nacht in. Het is een redelijk rustige nacht, de wind komt van achteren en de golven zijn niet hoog dus het is rustig inslingeren.

Dick vindt het allemaal een groot spektakel!

De volgende ochtend word ik rond half tien wakker van klapperende zeilen, de wind is toegenomen en veranderd van richting. Raoul staat aan het roer en Dick is ook wakker geworden, we rollen de genua in en trimmen de zeilen. De windkracht blijkt niet zozeer te zijn toegenomen maar de wind komt nu van voren, zodat het harder lijkt en we er tegenin moeten. Het wordt aan boord vrij onaangenaam en het lijkt het meest op bergbeklimmen als we door de boot lopen. We doen dan de hele dag niets anders dan slapen, lezen en filmpjes kijken. Als we ’s middags de weerberichten bekijken dan blijkt dat dit nog wel even doorgaat. Tijdens de dag bouwen de golven op en begint de boot aardig te stuiteren. ’s Avonds hebben we voor het eerst contact met andere Nederlandse oceaanzeilers via het Nederlandse Maritieme Net via de SSB Radio. Het is leuk om de anderen te horen en er zijn een aantal bekende boten bij. Wij geven onze positie door en onze condities en zullen vanaf vandaag elke avond om 9 uur aan het netje deelnemen.  ’s Avonds gaan we door de 1000 mijl heen dus dat is een goed gevoel. Bij het begin van mijn wacht van 10 uur schrik ik me rot van een blaasgeluid naast de boot. Het blijkt een enorme potvis te zijn en ik roep gauw de anderen. Zo staan we enorm te genieten als deze potvis nog een paar keer naast de boot opduikt en rondspuit.

Raoul tijdens het Nederlandse Maritieme Net.
 

De volgende ochtend schijnt al vroeg het zonnetje en de barometer is ondertussen ook al omhoog opgelopen tot 1024, dus het hogedrukgebied is vlakbij aan het komen. De windhoek wordt iets gunstiger waardoor we halve wind kunnen gaan varen en het comfortabeler wordt aan boord, maar we liggen nog steeds een beetje op z’n kant. We doen vandaag dan ook geen school ondanks dat het maandag is, maar we proberen het gewone leven wel weer een beetje op te starten want we hebben gisteren nauwelijks gegeten. De mannen hebben een goed start van de dag met vissen en halen een mooie tonijn, albacore binnen van zo’n 65 cm. Het is fantastisch weer en we brengen de grootste deel van de dag buiten door, waar het goed toeven is met een boek. ’s Middags zien we nog een school dolfijnen springen langs de boot maar onze jongens komen al niet meer kijken, zo gewoon is het ondertussen geworden. Vandaag borrelen we voor het eerst weer met heerlijke sushi van verse tonijn. Dick werpt zich op als kok van de dag en bindt zich aan het fornuis om te koken. Hij maakt een smakelijke pasta met tonijn, toch leuk als een ander kookt want dan eet je ook weer eens wat anders. We maken goede vorderingen want we lopen gemiddeld 7 knopen. Ons routingprogramma op de computer geeft aan dat we zondag aan zouden kunnen komen, maar ja het is te vroeg om daar al op te rekenen. ’s Avonds geef ik onze positie op het radio netje door en hoor dat de Ostrea ons uitdaagt voor een wedstrijd, wie het eerst in Falmouth is. Zij zijn vandaag vertrokken en gaan proberen voor ons aan te komen, de boot is een Hallberg Rassi 46 dus ze zijn wel sneller als wij. We nemen de uitdaging graag aan!

Hotdogs voor lunch.

’s Nachts is het aardig mistig en dat blijft de rest van de ochtend ook zo. Dick had zich het weer toch wel anders voorgesteld want hij heeft minstens drie korte broeken bij zich, voorlopig lopen we allemaal in zeilpakken en truien! De enige die korte broeken aan hebben zijn de kinderen want die zitten het grootste gedeelte van de dag op hun kamer te spelen. Jammer genoeg draait de wind in de loop van de ochtend verder naar het noorden, waardoor we weer aan de wind moeten varen. Wederom wordt het bergbeklimmen aan boord en hangen we wat in het rond. De zon brandt uiteindelijk de bewolking weg, waardoor het lekker wordt om buiten te zitten. Als we de weersberichten ophalen zien we dat er zaterdag veel wind (30+) komt bij de ingang van het Kanaal en dan zouden wij daar juist zijn. We gaan het weer de komende dagen goed volgen en als het zo blijft zal Brest een reële optie worden om naar uit te wijken. Wel hebben we vandaag weer wat te vieren, want we zijn op één derde van de trip en zijn door de 800 mijlen heen en vieren het met hotdogs voor de lunch. Het Maritieme Netje is naar de middaguren verschoven en we horen dat Pieter van de Ostrea de eerste dag 140 mijlen heeft afgelegd. Als hij ons wil inhalen zal hij toch echt harder moeten gaan varen!!

Zonsopgang op de oceaan.

Woensdagochtend neemt de wind af en ligt de boot voor het eerst recht. We zijn allemaal reuze blij, want na vier dagen waren we het aardig zat om door een boot te lopen waar je overal aan vast moet houden.  Het valt niet mee te leven op een boot, die 24 uur schuin ligt en het gewone leven door moet gaan, zelfs het bezoek aan het toilet is dan een opgave! Dick ontwikkelt zich vandaag tot meester kok en serveert een uitgebreid ontbijt met eieren en spek, daarna een verse groentesaus met pasta voor de lunch en voor het avondeten de ‘onvermijdelijke’ tonijn. We eten voor het eerst met z’n allen om de tafel in de kajuit en zitten gezellig binnen. Als we de weersberichten ophalen zien we dat het laag dat eraan komt alleen maar verder is uitgebreid en harder is dan verwacht (35+). Ook de extra weersinformatie van Frank, die kapitein op de grote vaart is en ons op elke oversteek met weersinformatie voorziet,  geeft aan dat er een laag voorbij met windkracht 8 tot 9. Hij geeft de suggestie om de boot af te remmen, zodat we aan de onderkant van het laag blijven. We voelen allemaal wel wat voor dit idee en hebben daardoor gelijk een lekkere rustdag! We zetten drie reven in het zeil en varen met een puntje genua, waardoor we gemiddeld zo’n 4,5 knoop varen. Tijdens het radio netje horen we dat Ostrea ook aan het uitwijken is, dus inhalen gaat lastig worden en we horen later dat ze het opgeven. We nemen allemaal een douche, doen weer school en spelletjes met de kinderen. Wat een heerlijke dag, nu maar kijken wat er de komende dagen gaat gebeuren! ’s Nachts houden we wacht vanuit de kajuit, omdat het buiten erg koud aan het worden is en kijken elk kwartier of er boten in de buurt zijn en alles in orde is.

Meester kok Dick.

Vandaag zijn we over de helft dus dat vieren we met het maken van cake. De jongens vinden het altijd leuk om te bakken en het is nog net te doen aan boord, al beginnen we wel steeds meer te rollen. Als we de weersberichten binnenhalen blijkt dat het laag toch iets minder hard doorkomt en we kunnen mooi aan de onderkant van het weerssysteem blijven als we de boot blijven remmen. Overdag neemt de wind toe naar windkracht 5 en 6 in vlagen, waardoor het lastig wordt om de boot te remmen en we toch gemiddeld zo’n 6,5 knoop varen. Het wordt steeds oncomfortabeler aan boord, omdat de golven steeds hoger worden en de boot daardoor ligt te rollen. Toch gaat het leven nog redelijk door aan boord wat op onze oude boot de Flying Chaos nooit gekund had! Voor de borrel trekken we de champagne open om te vieren dat we halverwege zijn. Dick laat nog eens zijn kookkunsten zien door heerlijke Spaanse gehaktballetjes te maken. Wel wordt dit waarschijnlijk onze laatste goede maaltijd als we de laatste weersberichten moeten geloven dus we genieten er nog maar eens extra van! Onverwachts neemt ’s nachts de wind meer af dan verwacht waardoor we een rustige nacht hebben.

We maken ons klaar voor de harde wind en halen het grootzeil eraf.
 

Vrijdagochtend liggen we nog heerlijk rustig op de golven en Dick neemt gelijk de kans waar om pannenkoeken te bakken voor ontbijt, wat een goede start van de dag is. We hebben ook de verwarming maar eens aangezet op deze eerste zomerdag 21 juni, want de temperatuur aan boord was ’s nachts gedaald tot 14 graden. Als we de weersberichten bekijken blijken de voorspellingen uit te komen, wat inhoud dat we vandaag windkracht 6 krijgen en morgen 7 met vlagen 8, waarbij de golven tot 4 meter zullen toenemen. De hele dag staat dan ook in het kader van de boot en onszelf klaarmaken voor zwaar weer. We halen het grootzeil naar beneden en varen verder op de genua, die we uitbomen met de spinnaker boom want we varen plat voor de wind. In de kajuit wordt alles opgeruimd en vast gezet, we eten nog een goede maaltijd, het slingerzeiltje komt voor de bank en kan nu als bed gebruikt worden. Gedurende de dag neemt het slingeren van de boot toe maar de stuurautomaat blijft het goed houden. Natuurlijk slaan we de borrel niet over maar, die houden we vandaag gezellig binnen! De wind begint gedurende de nacht al aardig aan te wakkeren en we rollen de genua ’s nachts nog wat verder in.

We slapen toch nog goed ondanks de harde wind.

’s Ochtends is het inderdaad windkracht 7 met vlagen 8. Als we om twee uur het Nederlandse Radio Netje uitluisteren zijn we niet de enigen die zo veel wind hebben, de meeste boten ook ver ten zuiden van ons hebben zeker 30+ knopen. Het positieve is wel dat we erg snel gaan, gemiddeld 7 knopen en als het goed is kunnen we inderdaad morgenavond in Falmouth aankomen. Gedurende de dag bouwen de golven steeds meer op tot zo’n 6 meter en op het einde van de middag staan er brekers. In de harde vlagen van windkracht 8 (storm) waait het schuim zelfs van de golven. Het is allemaal een indrukwekkend schouwspel aan het worden, het zijn hele lange golven waar we soms mooi  vanaf surfen en één keer zie ik 13,30 knopen op de teller. Soms worden we gepakt door een breker en knalt de breker tegen de boot aan, wat een ongelooflijk lawaai geeft en liters water over de boot. Het is ongelooflijk  hoe goed de boot en de stuurautomaat het houden, want we worden aardig heen en weer geslingerd op de woelige baren. Wel merken we dat er langzamerhand water binnendruppelt op verschillende plekken, maar ja het zijn dan nu ook wel extreme omstandigheden. Ondertussen vermaken wij ons binnen bij de kachel met een boek en houden om de beurt de wacht. Raoul heeft een kookverbod afgegeven omdat het te gevaarlijk is met de schuivers, die we met de boot maken dus we gaan over op droog brood. Aan het einde van de dag zijn we allemaal aardig moe aan het worden van het geweld en kijken uit naar het moment dat de wind wat minder wordt. Volgens de voorspellingen zou de wind gedurende de nacht af moeten nemen dus dat hopen we maar!

Sjoerd stuurt de baai van Falmouth in.

’s Morgens neemt de wind inderdaad af naar 25 knopen, wat nog steeds een goede windkracht zes is en maken we nog aardige schuivers. Gedurende de dag bouwen de golven af en wordt het steeds rustiger. Ondertussen is het heel druk om ons heen geworden met scheepvaart. We zien op de kaarten plotter veel schepen om ons heen, maar als we dan buiten gaan kijken is het lastig om ze te zien, vanwege de hoge golven en de witte kopjes op de golven. Vlak voor de kust bij Engeland zien we een containerschip dat recht op ons afkoerst. Als ik hem via de marifoon oproep blijkt dat hij ons niet op de radar ziet en geef hem onze positie door, de Rio Madeiro passeert ons 5 minuten later op een mijl afstand. Rond 6 uur ’s avonds zien we dan toch eindelijk land in zicht en gaat het daarna erg snel. Als we de kaap gerond hebben mag Dick de pannen weer op het vuur zetten en eten we nog één keer Spaanse gehaktballen. Als de maan om tien uur ’s avond op komt varen we de baai van Falmouth binnen en lukt het ons om nog net met licht in de haven aan te komen. Zodra de boot vastligt kleden we ons om en gaan onmiddellijk richting Chain Locker, een Engelse pub aan de haven om onze aankomst te vieren. Het was een Spartaanse tocht en we zijn blij dat we er zijn!!

Als alles goed gaat komen we zaterdag 13 juli om 15.00 uur aan in Stad aan't Haringvliet. Wil je erbij zijn dan ben je van harte welkom om een welkomstborrel met ons te drinken.


Arrival with full moon in Falmouth Bay.

Crossing from the Azores to England.

Saturday morning we buy the last groceries and have a nice Italian lunch at the restaurant at the harbour. At least we don’t have to cook tonight on board! Before we leave the harbour we motor over to the fuel station, to fill the diesel tanks for the crossing of 1165 miles to Falmouth. We leave the harbour at three o’clock, where Sabien and Pieter of the Ostrea are waving us goodbye. There is quite some wind outside wind force 4 to 5 and for the moment we only unroll the genoa, because you never know with the winds around the island. When we sail away from the island we see the island covered in clouds and it is soon out of our sight. In the mean time we have raised the main sail until the third reef and this way we sail through the night. It is a reasonable calm night, the wind is coming from behind and the waves aren’t too big.

We do eat inside a lot specially later on in the trip.

The next morning I wake up around half past nine because of the sails, which are flapping around and Raoul is behind the wheel. The wind has increased and has changed from direction. Dick also woke up and with the three of us we trim the trim the sails and roll the genoa half in. The wind force didn’t increase a lot but the wind is coming now from the front so we have to sail up wind. Soon it is quite uncomfortable on board and it looks like mountain climbing if we have to walk through the boat. The whole day we hang around, sleep and watch movies. When we have a look at the weather forecast in the afternoon it seems that it will go on for a while! During the day the waves are building up and the boat starts to slam on the waves, which makes a terrible noise. For the first time we have contact with the other Dutch Ocean sailors via the Dutch Maritime Net at the SSB Radio. It is nice to listen to the other boats and a couple of boats are familiar to us. We give our position and our conditions and from tonight onwards we will participate in the Dutch Net. At night we reach the 1000 miles and that’s a good feeling. During my evening watch I hear a blowing noise next to the boat which scares me, but it seems to be a huge sperm whale. I can see her clearly and quickly call the others. We are all enjoying the sight of the sperm whale and watching her swimming away.

We caught a big Albacore.

The next morning the sun is out early and the barometer pressure is rising to 1024, so the high pressure system should be nearby. The wind angle is a bit better so we can start sailing on a reaching course, which makes live more comfortable on board. Although it is Monday we don’t do school today because the boat is still at an angle but we try to get the normal live going again, because yesterday we didn’t eat a lot. The men have a good start of the day with fishing because they got a big tuna, albacore of 65 cm. The weather is really nice and it nice to sit outside with a book. During the afternoon we see a big group dolphins jumping around the boat but the boys don’t come out to see the dolphins because they are so used to it by now. Today we have again nice fresh sushi of tuna with our drinks. Dick wants to cook today and ties himself to the gas cooker. He makes a beautiful pasta with vegetable sauce and tuna, it is nice if somebody else is cooking! We are sailing with a good speed of 7 knots and our routing programme is telling us that we will arrive on Sunday. Well we still have to see, a lot of things can still happen. At night I give our position to the Dutch Net and I hear that the Ostrea is challenging us for a race. They have left today and they will try to arrive first!! The boat is a Hallberg Rassy, 46 foot and because of her size she is faster. We definitely will take the challenge!

Another grey day.

At night it is quite hazy and it stays like this for the rest of the day. Dick has imagined that the trip should be warmer and has brought three shorts, but for the moment we are walking around in sailing gear and sweaters. The only ones who are wearing shorts are the boys, because they play all the time inside in their room. Unfortunately the wind is turning during the morning to the north, which means that we have to sail up wind again. The boat is getting uncomfortable and we all hang around. The sun finally burns away the clouds and we can sit outside again. When we look at the weather forecast we see that a low pressure is moving towards the English Channel by Saturday and there will be a lot of wind (30 + knots). We are going to follow the weather closely and Brest might be an option to go to. We do have something to celebrate today because we have passed the 800 miles and we celebrate this with a hot dog lunch. The Maritime Net has moved to the afternoon and we hear that Pieter of the Ostrea has sailed 140 miles during the first day. If he wants to catch up with us he really needs to sail harder!!

Dick is enjoying the weather and the Cuban cigars.

Wednesday morning the wind dies down and the boat is nice horizontally. We are really happy with this, because after four days we were really getting tired of walking through a boat where you have to hold yourself  all the time. It is not easy to live on a boat which is for 24 hours in an angle and live has to go on even to go to the toilet is already a challenge. Dick takes his chances to cook for us today and he shows to be a master cook, he makes us a lovely breakfast with eggs and bacon, lunch with wonderful pasta and vegetable sauce and for dinner tuna. We eat for the first time inside in the main saloon and it is nice and cosy. When we pick up the weather forecast later on, we see that a low which is approaching is getting deeper with more wind (35+). Also the weather information of Frank, who is captain on a container boat and supplies us every crossing with extra weather information, tells us that the low has a wind force op 8 to 9. He gives the suggestion to slow down the boat so we will be at the bottom of the depression. We all agree on this idea and it will give us a relaxing day. We put three reefs in the main and a bit of genoa out, this gives us a speed of 4,5 knots. During the radio net we hear that the Ostrea altered course to avoid the low so this is more or less the end of the race, later on we hear that they gave up! It is a nice and relaxing day and we all take showers, do school and we have time to play games with the kids. At night we do our watches out of the main saloon because outside it is really getting cold. We go outside every fifteen minutes to if everything is all right and if we can see other boats around us.

Sjoerd loves the batter of the cake.

Today we have sailed more than half of the crossing so we celebrate this with making a cake. The boys love to bake cake and we are still able to do it, although the boat starts to roll more and more. When we have a look at the weather forecast later on we see that the low is less deep than yesterday and we are still on track to be on the low side of the depression if we keep the boat speed under control. Which is hard today because the wind is increasing to wind force 5 and 6, with the same set up as yesterday we are sailing now with 6,5 knots. It is also getting more uncomfortable on board, because the waves are building up and the boat starts to roll. We have champagne as a drink and toast on the half way passage. Dick again is showing his cooking capacities and makes lovely Spanish meatballs for dinner. This will be probably our last proper meal if we have to believe the weather forecast, so we definitely enjoy this meal!! Unpredictably the wind dies down at night and we have a calm night.






We make sea beds out of our couches.

It is still calm on Friday morning and Dick makes us a nice breakfast with pancakes, a good start of the day. In the meantime we have turned on the heater for the first time at this first summer day 21^st of June, because the temperature on board was less than 14 degrees. We are all anxious to see the weather forecast and the forecast for tomorrow didn’t change, today wind force 6 and tomorrow 7 to 8 in gusts and the waves will increase to at least 4 meters. We are getting ourselves and the boat ready for the strong winds. We lower the main sail and put a boom on the genoa because we are going dead down wind. Inside we stow everything away, make sea beds out of our couches and have a good meal. During the day the boat starts to roll more and more but the automatic pilot is doing very well. Off course we don’t want to miss our drink in the afternoon, but today we have our drink in the main saloon inside. The wind is increasing during the night and we roll in half our genoa.

The boys watch movies and play nintendo with wind force 7 to 8.

The next morning the wind increases to force 7 with 8 in gusts as predicted. When we listen to the Dutch Radio Net we notice that we are not the only ones having these winds. Even the boats which are further south are getting these winds. The good thing is that we are sailing very fast with an average of 7 knots and if we are lucky we might arrive tomorrow night! During the day the waves built up to 6 meters and at the end of the afternoon we can see the waves breaking. In the gusts of wind force 8 (gale) we see that the wind blows the white crest of the waves. It is quite a spectacle to see, because the waves are very long and high like houses. We sometimes make a nice surf ride of the waves and I have seen 13,30 knots on the meter, but sometimes we are thrown aside and a breaker hits the boat, which causes a huge sound on board and we get a lot of water over the boat. It is incredible how well the automatic pilot is doing his work and never let us down!! In the mean time we read a book with the heater on, sleep and do our watches. We are not able to cook anymore because it is getting too dangerous so we start eating dry food like muesli bars etc. At the end of the afternoon we are all quite tired and we are looking forward to the moment that the wind is decreasing!

Raising the British Flag.

During the morning the wind decreases to 25 knots, which is still wind force 6 but the waves are very high and we are still thrown of the waves. During the day the waves calm down and it getting more comfortable on board. We start seeing a lot of ships on our chart plotter but if we go outside we hardly see them because of the high waves and the white crest on the waves. When we are close to the English Coast we see a container ship right in front of us, when I contact him via the VHF he doesn’t seem to see us on the radar and I give him our position. Five minutes later, the Rio Madeiro is passing us at a mile distance!  Around six o’clock we finally see land and we have another 20 miles to go to get to Falmouth. It is nice to sail along the south coast of England and the wind calms down. We finally arrive at ten o’clock in the bay of Falmouth and with the last minutes of daylight we are able to more the boat in the harbour. As soon as we have tighten the boat we get ourselves changed and ready for the Chain Locker, a famous pub at the harbour to celebrate our arrival. It has been a challenging crossing and we are happy that we have arrived!!



Landfall England, Lands End.

 
Onze positie op de kaart is/ Our position at the map is: http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign

 

Bekijk ook de film van onze overtocht van Bermuda naar de Azoren! 





Velas op Sao Jorge, met op de achtergrond het eiland Pico.

Sao Jorge en Terceira, onze laatste eilanden van de Azoren.

Na alle bekenden gedag gezegd te hebben in de haven van Horta, varen we vrijdag rond de middag naar Sao Jorge dat maar zo’n 20 mijl verderop ligt. Er staat niet veel wind, maar met alle zeilen op lopen we toch nog zo’n 6 knopen, omdat er nauwelijks golven staan. Het is een heerlijke zeilmiddag en we genieten van de tocht. We varen vlak langs Pico en komen aan het einde van de middag in de haven van Velas aan, waar we vriendelijk worden opgewacht door de havenmeester. De haven van Velas is klein en er liggen weinig buitenlandse boten, na Horta voelt deze haven aan als een oase van rust. Het stadje zelf is ook niet groot maar heeft een mooi oud centrum met een prachtige kerk en 18^e eeuwse stadspoort. Ook Velas straalt enorm veel rust uit dat ’s avonds ruw verstoord wordt door de pijlstormvogels, die hun nesten hebben op de rotswanden en urenlang boven de haven vliegen met de roep ‘ah-kee-kee-kee’!

De oude stadspoort van Velas.

De volgende morgen huren we een auto om het eiland te bekijken. Sao Jorge heeft de vorm van een sigaar, het is 54 km lang en 7 km breed, de kusten bestaan uit steile vulkanische rotswanden met hier en daar vruchtbare vulkanische lavagrond, die in zee uitloopt en fajas heten. Als eerste rijden we door de groene hoogvlakte, in het midden van het eiland, waar vooral koeien lopen te grazen. Het is dan ook niet gek dat Sao Jorge de beste kazen maakt van de Azoren en we stoppen bij één van de kaasfabrieken om kaas te kopen. We rijden door naar de noordkant van het eiland, waar we stoppen bij een uitzichtpunt en een prachtig uitzicht hebben op Faja do Ouvidor. Het eiland is echt een wandeleiland en je kunt vele wandelingen maken. Wij hebben een wandeling uitgezocht naar de krater van Santo Cristo, dat nu een lagune is en willen dan weer terug lopen. We laten de auto op de hoogvlakte achter en wandelen een mooie groene vallei in.  

We passeren meerdere keren een wildhek.

Het wandelpad is redelijk steil en jammer genoeg staan de heggen van hortensia’s nog niet in bloei, maar desondanks is het een fantastische tocht met prachtige uitzichten over de vallei, de kust en de zee. Het is heel erg helder vandaag en we kunnen zelfs het eiland Graciosa in de verte zien liggen. Als we in het lagere gedeelte van de vallei zijn komen we in een bos uit en lunchen, brood met kaas op een brug bij een riviertje. Na de lunch kunnen we er weer tegen en zien onderweg verschillende watervallen, voordat we uiteindelijk de ‘Caldeira de Santo Cristo’ zien liggen. Ondertussen zijn we al meer dan twee en een half uur aan het wandelen en zien het niet zitten om dezelfde weg terug omhoog af te moeten leggen, dus we besluiten de wandelroute af te lopen naar Faja dos Cubres. We lopen langs de huizen en velden van het dorp Faja Santo Cristo, dat erg afgelegen ligt van de bewoonde wereld en de bewoners kunnen alleen via een ‘quad’ pad naar het volgende dorp, waar een weg is. We zien dan ook bij de paar huizen dat het dorp rijk is dat de quad voor de deur geparkeerd staat. Wij wandelen over dit ‘quad’ pad, langs de kliffen met prachtig uitzicht over de zee naar het dorp Faja dos Cubres. Aan het einde van de middag komen we hier aan en zijn blij als we bij een café kunnen uitrusten en de eigenaar voor ons een taxi wil bellen. Uiteindelijk zijn we uren aan het wandelen geweest, maar het was zeker de moeite waard! De taxi brengt ons netjes terug naar de auto en we zijn te moe om nog verder het eiland te ontdekken en rijden terug naar de haven.
 



Een prachtige wandeling door de vallei naar Santo Cristo.

Zondagochtend vertrekken we om zeven uur naar Terceira voor een tocht is van 52 mijl. Het zonnetje schijnt als we vertrekken en er staat een mooi windje. We hijsen alle zeilen maar moeten helaas na een uur alle zeilen er weer eraf halen, omdat we precies tussen de twee eilanden Sao Jorge en Pico varen en daardoor helaas geen wind meer hebben. Het grootste deel van de dag varen we langs het eiland Sao Jorge en de wind neemt pas weer toe als we bij het oost puntje van het eiland zijn. We rollen de genua uit en lopen gemiddeld zo’n 7 knopen. Ondertussen is het erg bewolkt geworden en grijs. We kunnen niet wachten totdat we in Terceira aankomen, want het is ook nog eens onaangenaam koud geworden en we trekken de zeilpakken aan. We sms’en Marlies en André, die op Terceira zijn, onze aankomsttijd in Angra do Heroismo door, waar ze ons zullen opwachten. Het is erg leuk om binnengehaald te worden op Angra door hun en we vinden gelukkig snel een plekje in de Marina. We kletsen bij en gaan ’s avonds met André en Marlies uit eten in een pizzeria, waar we de enige klant zijn maar desondanks toch nog een uur op ons eten moeten wachten!

 



Een mistroostige aankomst op Angra do Heroismo.

Sjoerd zwaait vrolijk naar Marlies en André.

De haven van Angra do Heroismo.

Gelukkig schijnt de volgende dag de zon weer en ziet de wereld er weer een beetje vrolijker uit. ’s Ochtends doe ik eerst school met de jongens  en daarna bekijken we de stad. Angra do Heroismo is een prachtige oude stad en is onderdeel van UNESCO. De haven ligt pal aan de kade van de stad waar vroeger de scheepswerven waren. We lopen een stadroute en bekijken de vele prachtige kleurrijke huizen, kastelen en kerken. Het is een genot om in de stad rond te lopen en de bloemen van het stadspark, waaronder ook hortensia’s, staan prachtig in bloei. Door het stadspark heen lopen we naar een fort dat op een heuvel staat en vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de stad. Na al deze indrukken gaan we terug naar de haven waar de huurauto al klaarstaat, die Raoul ’s ochtends gehuurd heeft. We hebben namelijk van Pieter van de Ostrea gehoord dat er deze avond in het volgende dorp een ‘tourada’, een straat stierengevecht,  gehouden wordt waar we graag naar toe willen. Nu we toch een auto hebben doen we alvast de meeste boodschappen voor de volgende oversteek, zodat dat ook weer gebeurd is.

De stier kijkt kwaad om zich heen.

Gelukkig kunnen we Marlies en André nog net op tijd bereiken en zij hebben ook wel zin om mee te gaan. We rijden op goed geluk naar Boa Horas waar de ‘tourada’ gehouden worden en als we  veel mensen langs de weg zien lopen zetten we de auto op een parkeerplaats neer. Naarmate we dichter bij het centrum van het dorp komen zien we steeds meer poorten, ramen en deuren afgetimmerd met hout en mensen op de omheinde muren zitten. Tijdens de tourada laten ze namelijk een stier op straat los en vrijwilligers mogen die uitdagen. Wij zoeken ook een veilig plekje op een muur, maar Raoul lijkt het wel leuk om mee te doen en staat in de voorste rijen. Als we vuurwerk horen wordt de eerste stier losgelaten, maar hij blijkt aan een touw te zitten en door mannen in kledendracht te worden vastgehouden. Het valt dus allemaal wel mee maar toch ziet de stier er gevaarlijk uit en als hij uitgedaagd wordt zetten alle mannen het op een lopen!  In totaal kan er met vier stieren gevochten worden maar wij houden het na de tweede stier voor gezien. Toch leuk om eens zo’n volksfeest van dichtbij te hebben meegemaakt!

De stier wordt uitgedaagd met o.a. een paraplu.

Dinsdag gaan we met de huurauto en André en Marlies op pad om het eiland te bekijken. Jammer genoeg is het vandaag grijs en grauw en rijden we totaal in de mist op de hoogvlakte van het eiland. Volgens de reisgids rijden we langs een prachtige route met heggen vol hortensia’s, maar helaas zien we daar niets van. Raoul moet vol op de rem als we onverwachts middenin een kudde koeien belanden, op weg naar de melkstal. Als we eenmaal aan de noordkant van het eiland zijn klaart het plotseling op en schijnt de zon. In Biscoitos drinken we koffie bij de natuurlijke zwembaden, waar zelfs mensen aan het zwemmen zijn en liggen te zonnebaden. Na de Carieb vinden wij dit toch echt te koud! De golven van de zee bonken tegen de lava stenen op wat een spectaculair gezicht is en we hebben een prachtig uitzicht op de kust. We rijden verder via de noordkant naar Praia da Vitoria, het enige goudgele strand van de Azoren. Aangezien we hier later in de week naar toe willen varen checken we of er plaats is in de haven, maar helaas de haven is vol en er komt de komende dagen ook geen plek vrij.

We belanden in een kudde koeien.

We blijven dan maar in Angra do Heroismo liggen wat zeker geen straf is. We lunchen heerlijk in het zonnetje op de boulevard van Praia de Vitoria. ’s Middags rijden we weer naar het centrum van het eiland, omdat we de grot ‘Algar do Carvao’ willen bezoeken en wederom zitten we volop in de mist. De grot is echt de moeite waard want het is één van de weinige lege vulkanen in de wereld, die je kunt bezoeken. Zo’n tweeduizend jaar geleden heeft er een uitbarsting plaatsgevonden, maar die kon niet door de dikke basalt laag heen breken. De lava is daarna weer in de aarde teruggestroomd en heeft lege kamers achtergelaten in de aarde. Bij de tweede uitbarsting een aantal jaar later, is het wel gelukt om een opening in de aardkorst te maken en is er een soort pijp ontstaan. Indrukwekkend om te zien en er zijn zelfs stalactieten gevormd door het regenwater.  Toch zijn we blij als we weer buitenstaan want het was aardig koud in de grot. We rijden terug naar Angra waar we van de andere boten horen dat het de hele dag mistig is gebleven in de stad dus we zijn blij dat wij in ieder geval wat zon gezien hebben. ’s Avonds gaan we met Pieter en Sabine van de Ostrea en Gijs en Willem van de Flying Swan uit eten en hebben een gezellige avond. Marlies en André nemen Luuk en Sjoerd mee uit eten en spelen met hun Yahtzee op de boot, zodat ook zij een reuze gezellige avond hebben!

De golven bij Biscoitos.

 

Als we woensdag de weerberichten bekijken lijkt het er ineens voor het weekend aardig uit te zien om te vertrekken. We volgen al dagen het weersbericht,  maar tot nu toe trekt de ene na de andere depressie over en hadden we het gevoel dat we hier nog wel een tijd zouden moeten blijven. Het lijkt nu of het Azoren hoog langzamerhand weer boven de Azoren komt te liggen, waardoor de depressies wat noordelijker langs gaan en het weer op de Atlantische Oceaan wat rustiger wordt . Onze opstapper Dick komt vrijdag aan en vindt het geen probleem om dan gelijk te vertrekken. Ik doe school met de kinderen terwijl Raoul nog de nodige klussen aan de boot doet. Later hijs ik Raoul de mast in om de verstagingen na te kijken, wat we altijd doen voor een grote oversteek. Ondertussen is het heerlijk warm weer geworden en ga ik met de kinderen naar het strand dat naast de haven ligt. Voor het eerst sinds Bermuda lig ik weer eens heerlijk, met een goed boek te zonnen en de jongens vermaken zich ook goed op het strand met een balspel. Later op de middag komen André en Marlies nog een laatste keer gezellig borrelen want morgen vliegen ze terug naar Nederland. Ze weten nog een leuk restaurant waar we gaan eten en een erg leuke avond hebben. Het is erg leuk en vooral ook gezellig om hun hier in de Azoren gezien te hebben!
 

Borrelen met Marlies en André

De volgende morgen zwaaien we ze vroeg uit en maken ons klaar voor de dag. We doen ’s ochtends eerst school en beginnen aan de voorbereidingen voor de oversteek. We wassen al het beddengoed, de hut van Dick wordt klaargemaakt, het weblog wordt geschreven en Raoul doet nog wat bootklussen. Terwijl wij bezig zijn met het klussen vermaken de jongens zich prima met hun skeelers, want naast de haven ligt een prachtig mooi terrein daarvoor. Zo zijn we de hele dag bezig met van alles en nog wat en halen ’s middags nog een borrel bij de Ellinor, een Nederlandse boot die we al eerder in Horta hebben gezien.  

De coole waveboarders van Angra do Heroismo!

Vrijdagochtend is het grijs en miezert het. We bekijken het weersbericht en het ziet er nog steeds goed uit dus we gaan er voorlopig nog even vanuit dat we morgen rond de lunch gaan vertrekken. We wassen de rest van de kleding, doen school en skypen nog eens met de moeders. In het café bij de haven komen we Maurice en Carmen weer tegen van de Sterre en Pieter van de Ostrea. Het blijft nog steeds erg gezellig in de Azoren , we spreken een borrel met Pieter af en een late eetafspraak met Maurice en Carmen. Tussendoor moeten we dan nog de laatste boodschappen en Dick van het vliegveld halen. Zo wordt het nog een hectische dag! We zijn bijna klaar voor de oversteek van zo’n 1200 mijl naar Falmouth in Engeland waar we hopelijk zo’n 9 of 10 dagen over denken te doen.

 

Angra do Heroismo

Sao Jorge and Terceira at the Azores

Friday we leave the harbour of Horta around noon and sail to Sao Jorge, which lies is about 20 miles away. There is not a lot of wind, but with all our sails up we are able to sail 6 knots, because there are not a lot of waves. It is a very nice sail and we enjoy the trip. We sail close to the coast of Pico and we arrive at the end of the afternoon in the harbour of Velas, where a very friendly harbour master takes our lines. The harbour of Velas is small with not a lot of foreign boats, but after social Horta this is a relieve and we enjoy the piece and quietness of the harbour. The city itself is also very small but has a nice old city centre with a beautiful church and 18^th century old gate. Velas is a charming quiet town but after the sunset the shearwater birds disturb the quietness and circle around with a loud call ‘ah-kee-kee-kee’,  before they settle down at their nests at the cliff!
 



Beautiful square in front of the church.

 

 

 

The next morning we hire a car to see the island. Sao Jorge has the shape of a cigar, it is 54 km long by  7 km wide and all the cast consists of steep volcanic cliffs, with low tongues of lava (fajas). First we drive through the centre of the island, where you have the fertile, green plateau with a lot of cows grazing. It is not surprising that the best cheeses of the Azores are made in Sao Jorge and we stop at one of the cheese factories to buy cheese. We drive to the north side of the island, where we stop at a view point and have a beautiful view of Faja do Ouvidor. The island is a real hikers paradise and we have picked out a walk to the crater of Santo Cristo, which is a lagoon now and back. We leave the car at the plateau and walk through a beautiful valley. The walking trial is quite steep and unfortunately the hedges of hydrangeas aren’t blossoming yet, but it is a beautiful walk with fantastic views over the valley, the coast and see. At the lower part of the valley we end up in a wood where we have a lunch with bread and cheese at a bridge along a stream. 

Nice cheeses of Sao Jorge.

After a good lunch we are ready again for the walk and we see some waterfalls on our way, before we can see the ‘Caldeira de Santo Cristo’ in the distance. In the mean time we have been walking more than two and a half hours and we don’t feel like taking the same trail back up the valley, therefore we decide to walk the rest of the trail which ends in Faja dos Cubres. We walk along the houses and fields of the village Faja Santo Cristo, which is quite isolated and the inhabitants have to take a quad path to get to the next village Faja dos Cubres, where you have a proper road. The couple of houses we pass by have the quad bikes parked in their gardens. We walk along the quad path along the cliffs, with beautiful views at the ocean and steep coast to Faja dos Cubres. We are happy when we arrive at the end of the afternoon at a café in Faja do Cubres where we can have a drink and the owner is willing to call a taxi for us. In the end we have been walking for hours but it has been worth it!! The taxi driver brings us back to our car and we are too tired to see more of the island and drive back to the harbour.



The crater of Santo Cristo which turned into a lagoon.



Sunday morning we leave for Terceira which is a trip of 52 miles. The sun is shining and we have a nice breeze, so we put up all our sails. Unfortunately within an hour we have to take the sails down because we sail between the islands of Sao Jorge and Pico and therefore have no wind. We sail most of the day along the island of Sao Jorge and finally, at the eastern tip of the island the wind is picking up again. We roll out the genoa and have a fast sail with an average of 7 knots. In the meantime the weather has changed and it is clouded and grey. We can’t wait until we get to Terceira because it is also cold and we have to put on our sailing gear. We send a message by telephone to André and Marlies, who are at Terceira and tell them our time of arrival in Angra do Heroismo. They are sitting at the quay when we arrive and it is good to see them again. We quickly find a place in the marina and catch up with them. At night we go out for dinner to a pizzeria with André and Marlies, where we are the only customers but still we have to wait an hour for our dinner!

The next day the sun is shining again and the world looks differently. In the morning I do school with the boys and after school we visit the city. Angra do Heroismo is a beautiful old city and part of UNESCO world heritage. We wander through the city and love the colourful, old buildings, castles and churches. In the city centre there is a beautiful city park full of flowers and even the hydrangeas blossom.  We walk up to the fort on a hill where we have a beautiful view over the city. After all these impressions we walk back to the marina where we get into a rented car. We hired a car because Pieter of the Ostrea has told us about a ‘tourada’, a street bull fight in a neighbouring village what we would like to see. Since we have a car we better use it and do our big shopping for the next crossing. Luckily we can reach André and Marlies in time and they like to join us to the ‘tourada’. We drive to the village of Boas Horas, where the bull fight is held and it is easy to find the way, because we see a lot of people walking along the road. We park the park and follow the crowd. We get into the centre of the village, where most of the gates and windows are protected by wood and people are sitting on fences. During the ‘tourada’, the bull will walk through the streets and volunteers may fight with the bull. We find a save spot on one of the fences, but Raoul likes to join the party and is at the first row! When we hear the fireworks, we know that the bull has been released but a couple of men are holding the bull at a long rope. It doesn’t look so spectacular but the bull does look dangerous, when people are challenging him and all men quickly run away. You can fight with four bulls this evening but after the second bull we go home, but it has nice to have seen this popular Azorean event.

 

The boys at a save spot.

Raoul waiting for the bull with the other men.



On Tuesday we drive around the island with André and Marlies, but unfortunately it is hazy at the central plateau of the island. Following the travel guide we should drive along a beautiful road full of hydrangeas but we can’t see a thing and Raoul has to break suddenly, because we run in a herd of cows! At the north side of the islands the sun suddenly starts to shine! We have coffee at the natural pools of Biscoitos, where people swim and sunbathe. After the Caribbean we still find the water too cold to swim! The waves pounder against the lava rocks which is a spectacular sight. We drive along the north cost to Praia da Vitoria, the only golden sandy beach of the Azores. We would like to sail here the next couple of days and I check out the availability. Unfortunately there is no space so we have to stay in Angra which is not a punishment!

Stalactites at the cave.

We have a lovely lunch at the sunny boulevard of Praia da Vitoria. In the afternoon we drive back to the plateau where we would like to visit the cave ‘Algar do Carvao’ and again we end up in the thick mist. The cave is worth a visit because it is one of the only empty volcano you can visit in the world. Two thousand years ago a volcanic explosion tried to get through the thick layer of basalt. It didn’t succeed and the lava flowed back in the earth and has left empty chambers. During the second explosion a couple of years later it was able to find a weak spot in the earth’s crust and a tube was formed. It is quite impressive to see the chambers, where stalactites are formed by the dripping of the rain-water. We are happy when we are outside again because the temperature in the cave was quite low. We drive back to Angra where it is still grey and clouded! At night we have dinner with Pieter and Sabine of the Ostrea and Willem and Gijs of the Wild Swan and have a lovely dinner. André and Marlies take our kids out for dinner and play Yathzee with them at the boat, so our boys also had a great time!



With André and Marlies at the Natural Swimming Pools, the rough and the calm pools.

 

                                      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

When we have a look at the weather forecast on Tuesday it suddenly looks good to leave this weekend. We have been following the weather forecast for days and the weather at the Atlantic Ocean has been quite stormy, one depression after the after passed by and we thought that we would still be stuck for a while on Terceira, but suddenly it looks like the Azorean high is slowly coming back to the Azores, so the depressions pass by more northerly and the weather at the ocean becomes more stable. Our new crew member Dick will arrive on Friday and he doesn’t mind if we leave the next day. I do school with the kids and Raoul starts to finish of the jobs on board. Later on in the afternoon Raoul goes up in the mast to check our stays for the trip what we always do before leaving on a big passage. In the meantime the sun came out and it is nice and warm. This is the first time since Bermuda and we go to the beach for some sunbathing, while the boys are having fun playing a ball game. Later on in the afternoon André and Marlies come around for a last drink because they are leaving tomorrow. They know a nice restaurant where we have dinner together and have a lovely meal.

Kids playing at the beach of Angra.

The next day they leave really early and we go over to the hotel to say goodbye. We have had a great time together on Terceira! The rest of the morning we do school and all kind of jobs in preparation of the crossing like washing the bed linen, writing the blog and Raoul finish some other boat jobs. While we are doing the jobs, the boys are having fun with their wave boards next to the harbour, where they have found a good spot. In the end of the afternoon we have a drink at another Dutch boat , the Ellinor which we have met recently in Horta.
 

 

We spend a lot of time in the bar of the marina.

Friday morning it is grey and hazy! We have another look at the weather forecast and it still looks good to leave tomorrow around lunch time. We was the rest of our clothes, do school and skype with the mom’s. In the café at the harbour we meet up again with Maurice and Carme of the Sterre and Pieter of the Ostrea. We still enjoy the social live here in the Azores, make an appointment with Pieter about a drink and with the Sterre crew for a late dinner. In the mean time we still have to do our last shopping and get Dick our crew member from the airport, so it quite a hectic day!! We are almost ready for the crossing of about 1200 miles to Falmouth which we hope to sail in 9 or 10 days.

Dick our new crew member!

 

Ton heeft een prachtig filmpje gemaakt van de overtocht van Bermuda naar de Azoren. Hopelijk hebben we dit keer naar Engeland net zo'n overtocht! Ton has made a beautiful movie from our crossing to the Azores. Hopefully we have again a nice passage!

 
Onze positie op de kaart is/ Our position at the map is: http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign