Bekijk ook de film van onze overtocht van Bermuda naar de Azoren! 





Velas op Sao Jorge, met op de achtergrond het eiland Pico.

Sao Jorge en Terceira, onze laatste eilanden van de Azoren.

Na alle bekenden gedag gezegd te hebben in de haven van Horta, varen we vrijdag rond de middag naar Sao Jorge dat maar zo’n 20 mijl verderop ligt. Er staat niet veel wind, maar met alle zeilen op lopen we toch nog zo’n 6 knopen, omdat er nauwelijks golven staan. Het is een heerlijke zeilmiddag en we genieten van de tocht. We varen vlak langs Pico en komen aan het einde van de middag in de haven van Velas aan, waar we vriendelijk worden opgewacht door de havenmeester. De haven van Velas is klein en er liggen weinig buitenlandse boten, na Horta voelt deze haven aan als een oase van rust. Het stadje zelf is ook niet groot maar heeft een mooi oud centrum met een prachtige kerk en 18^e eeuwse stadspoort. Ook Velas straalt enorm veel rust uit dat ’s avonds ruw verstoord wordt door de pijlstormvogels, die hun nesten hebben op de rotswanden en urenlang boven de haven vliegen met de roep ‘ah-kee-kee-kee’!

De oude stadspoort van Velas.

De volgende morgen huren we een auto om het eiland te bekijken. Sao Jorge heeft de vorm van een sigaar, het is 54 km lang en 7 km breed, de kusten bestaan uit steile vulkanische rotswanden met hier en daar vruchtbare vulkanische lavagrond, die in zee uitloopt en fajas heten. Als eerste rijden we door de groene hoogvlakte, in het midden van het eiland, waar vooral koeien lopen te grazen. Het is dan ook niet gek dat Sao Jorge de beste kazen maakt van de Azoren en we stoppen bij één van de kaasfabrieken om kaas te kopen. We rijden door naar de noordkant van het eiland, waar we stoppen bij een uitzichtpunt en een prachtig uitzicht hebben op Faja do Ouvidor. Het eiland is echt een wandeleiland en je kunt vele wandelingen maken. Wij hebben een wandeling uitgezocht naar de krater van Santo Cristo, dat nu een lagune is en willen dan weer terug lopen. We laten de auto op de hoogvlakte achter en wandelen een mooie groene vallei in.  

We passeren meerdere keren een wildhek.

Het wandelpad is redelijk steil en jammer genoeg staan de heggen van hortensia’s nog niet in bloei, maar desondanks is het een fantastische tocht met prachtige uitzichten over de vallei, de kust en de zee. Het is heel erg helder vandaag en we kunnen zelfs het eiland Graciosa in de verte zien liggen. Als we in het lagere gedeelte van de vallei zijn komen we in een bos uit en lunchen, brood met kaas op een brug bij een riviertje. Na de lunch kunnen we er weer tegen en zien onderweg verschillende watervallen, voordat we uiteindelijk de ‘Caldeira de Santo Cristo’ zien liggen. Ondertussen zijn we al meer dan twee en een half uur aan het wandelen en zien het niet zitten om dezelfde weg terug omhoog af te moeten leggen, dus we besluiten de wandelroute af te lopen naar Faja dos Cubres. We lopen langs de huizen en velden van het dorp Faja Santo Cristo, dat erg afgelegen ligt van de bewoonde wereld en de bewoners kunnen alleen via een ‘quad’ pad naar het volgende dorp, waar een weg is. We zien dan ook bij de paar huizen dat het dorp rijk is dat de quad voor de deur geparkeerd staat. Wij wandelen over dit ‘quad’ pad, langs de kliffen met prachtig uitzicht over de zee naar het dorp Faja dos Cubres. Aan het einde van de middag komen we hier aan en zijn blij als we bij een café kunnen uitrusten en de eigenaar voor ons een taxi wil bellen. Uiteindelijk zijn we uren aan het wandelen geweest, maar het was zeker de moeite waard! De taxi brengt ons netjes terug naar de auto en we zijn te moe om nog verder het eiland te ontdekken en rijden terug naar de haven.
 



Een prachtige wandeling door de vallei naar Santo Cristo.

Zondagochtend vertrekken we om zeven uur naar Terceira voor een tocht is van 52 mijl. Het zonnetje schijnt als we vertrekken en er staat een mooi windje. We hijsen alle zeilen maar moeten helaas na een uur alle zeilen er weer eraf halen, omdat we precies tussen de twee eilanden Sao Jorge en Pico varen en daardoor helaas geen wind meer hebben. Het grootste deel van de dag varen we langs het eiland Sao Jorge en de wind neemt pas weer toe als we bij het oost puntje van het eiland zijn. We rollen de genua uit en lopen gemiddeld zo’n 7 knopen. Ondertussen is het erg bewolkt geworden en grijs. We kunnen niet wachten totdat we in Terceira aankomen, want het is ook nog eens onaangenaam koud geworden en we trekken de zeilpakken aan. We sms’en Marlies en André, die op Terceira zijn, onze aankomsttijd in Angra do Heroismo door, waar ze ons zullen opwachten. Het is erg leuk om binnengehaald te worden op Angra door hun en we vinden gelukkig snel een plekje in de Marina. We kletsen bij en gaan ’s avonds met André en Marlies uit eten in een pizzeria, waar we de enige klant zijn maar desondanks toch nog een uur op ons eten moeten wachten!

 



Een mistroostige aankomst op Angra do Heroismo.

Sjoerd zwaait vrolijk naar Marlies en André.

De haven van Angra do Heroismo.

Gelukkig schijnt de volgende dag de zon weer en ziet de wereld er weer een beetje vrolijker uit. ’s Ochtends doe ik eerst school met de jongens  en daarna bekijken we de stad. Angra do Heroismo is een prachtige oude stad en is onderdeel van UNESCO. De haven ligt pal aan de kade van de stad waar vroeger de scheepswerven waren. We lopen een stadroute en bekijken de vele prachtige kleurrijke huizen, kastelen en kerken. Het is een genot om in de stad rond te lopen en de bloemen van het stadspark, waaronder ook hortensia’s, staan prachtig in bloei. Door het stadspark heen lopen we naar een fort dat op een heuvel staat en vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de stad. Na al deze indrukken gaan we terug naar de haven waar de huurauto al klaarstaat, die Raoul ’s ochtends gehuurd heeft. We hebben namelijk van Pieter van de Ostrea gehoord dat er deze avond in het volgende dorp een ‘tourada’, een straat stierengevecht,  gehouden wordt waar we graag naar toe willen. Nu we toch een auto hebben doen we alvast de meeste boodschappen voor de volgende oversteek, zodat dat ook weer gebeurd is.

De stier kijkt kwaad om zich heen.

Gelukkig kunnen we Marlies en André nog net op tijd bereiken en zij hebben ook wel zin om mee te gaan. We rijden op goed geluk naar Boa Horas waar de ‘tourada’ gehouden worden en als we  veel mensen langs de weg zien lopen zetten we de auto op een parkeerplaats neer. Naarmate we dichter bij het centrum van het dorp komen zien we steeds meer poorten, ramen en deuren afgetimmerd met hout en mensen op de omheinde muren zitten. Tijdens de tourada laten ze namelijk een stier op straat los en vrijwilligers mogen die uitdagen. Wij zoeken ook een veilig plekje op een muur, maar Raoul lijkt het wel leuk om mee te doen en staat in de voorste rijen. Als we vuurwerk horen wordt de eerste stier losgelaten, maar hij blijkt aan een touw te zitten en door mannen in kledendracht te worden vastgehouden. Het valt dus allemaal wel mee maar toch ziet de stier er gevaarlijk uit en als hij uitgedaagd wordt zetten alle mannen het op een lopen!  In totaal kan er met vier stieren gevochten worden maar wij houden het na de tweede stier voor gezien. Toch leuk om eens zo’n volksfeest van dichtbij te hebben meegemaakt!

De stier wordt uitgedaagd met o.a. een paraplu.

Dinsdag gaan we met de huurauto en André en Marlies op pad om het eiland te bekijken. Jammer genoeg is het vandaag grijs en grauw en rijden we totaal in de mist op de hoogvlakte van het eiland. Volgens de reisgids rijden we langs een prachtige route met heggen vol hortensia’s, maar helaas zien we daar niets van. Raoul moet vol op de rem als we onverwachts middenin een kudde koeien belanden, op weg naar de melkstal. Als we eenmaal aan de noordkant van het eiland zijn klaart het plotseling op en schijnt de zon. In Biscoitos drinken we koffie bij de natuurlijke zwembaden, waar zelfs mensen aan het zwemmen zijn en liggen te zonnebaden. Na de Carieb vinden wij dit toch echt te koud! De golven van de zee bonken tegen de lava stenen op wat een spectaculair gezicht is en we hebben een prachtig uitzicht op de kust. We rijden verder via de noordkant naar Praia da Vitoria, het enige goudgele strand van de Azoren. Aangezien we hier later in de week naar toe willen varen checken we of er plaats is in de haven, maar helaas de haven is vol en er komt de komende dagen ook geen plek vrij.

We belanden in een kudde koeien.

We blijven dan maar in Angra do Heroismo liggen wat zeker geen straf is. We lunchen heerlijk in het zonnetje op de boulevard van Praia de Vitoria. ’s Middags rijden we weer naar het centrum van het eiland, omdat we de grot ‘Algar do Carvao’ willen bezoeken en wederom zitten we volop in de mist. De grot is echt de moeite waard want het is één van de weinige lege vulkanen in de wereld, die je kunt bezoeken. Zo’n tweeduizend jaar geleden heeft er een uitbarsting plaatsgevonden, maar die kon niet door de dikke basalt laag heen breken. De lava is daarna weer in de aarde teruggestroomd en heeft lege kamers achtergelaten in de aarde. Bij de tweede uitbarsting een aantal jaar later, is het wel gelukt om een opening in de aardkorst te maken en is er een soort pijp ontstaan. Indrukwekkend om te zien en er zijn zelfs stalactieten gevormd door het regenwater.  Toch zijn we blij als we weer buitenstaan want het was aardig koud in de grot. We rijden terug naar Angra waar we van de andere boten horen dat het de hele dag mistig is gebleven in de stad dus we zijn blij dat wij in ieder geval wat zon gezien hebben. ’s Avonds gaan we met Pieter en Sabine van de Ostrea en Gijs en Willem van de Flying Swan uit eten en hebben een gezellige avond. Marlies en André nemen Luuk en Sjoerd mee uit eten en spelen met hun Yahtzee op de boot, zodat ook zij een reuze gezellige avond hebben!

De golven bij Biscoitos.

 

Als we woensdag de weerberichten bekijken lijkt het er ineens voor het weekend aardig uit te zien om te vertrekken. We volgen al dagen het weersbericht,  maar tot nu toe trekt de ene na de andere depressie over en hadden we het gevoel dat we hier nog wel een tijd zouden moeten blijven. Het lijkt nu of het Azoren hoog langzamerhand weer boven de Azoren komt te liggen, waardoor de depressies wat noordelijker langs gaan en het weer op de Atlantische Oceaan wat rustiger wordt . Onze opstapper Dick komt vrijdag aan en vindt het geen probleem om dan gelijk te vertrekken. Ik doe school met de kinderen terwijl Raoul nog de nodige klussen aan de boot doet. Later hijs ik Raoul de mast in om de verstagingen na te kijken, wat we altijd doen voor een grote oversteek. Ondertussen is het heerlijk warm weer geworden en ga ik met de kinderen naar het strand dat naast de haven ligt. Voor het eerst sinds Bermuda lig ik weer eens heerlijk, met een goed boek te zonnen en de jongens vermaken zich ook goed op het strand met een balspel. Later op de middag komen André en Marlies nog een laatste keer gezellig borrelen want morgen vliegen ze terug naar Nederland. Ze weten nog een leuk restaurant waar we gaan eten en een erg leuke avond hebben. Het is erg leuk en vooral ook gezellig om hun hier in de Azoren gezien te hebben!
 

Borrelen met Marlies en André

De volgende morgen zwaaien we ze vroeg uit en maken ons klaar voor de dag. We doen ’s ochtends eerst school en beginnen aan de voorbereidingen voor de oversteek. We wassen al het beddengoed, de hut van Dick wordt klaargemaakt, het weblog wordt geschreven en Raoul doet nog wat bootklussen. Terwijl wij bezig zijn met het klussen vermaken de jongens zich prima met hun skeelers, want naast de haven ligt een prachtig mooi terrein daarvoor. Zo zijn we de hele dag bezig met van alles en nog wat en halen ’s middags nog een borrel bij de Ellinor, een Nederlandse boot die we al eerder in Horta hebben gezien.  

De coole waveboarders van Angra do Heroismo!

Vrijdagochtend is het grijs en miezert het. We bekijken het weersbericht en het ziet er nog steeds goed uit dus we gaan er voorlopig nog even vanuit dat we morgen rond de lunch gaan vertrekken. We wassen de rest van de kleding, doen school en skypen nog eens met de moeders. In het café bij de haven komen we Maurice en Carmen weer tegen van de Sterre en Pieter van de Ostrea. Het blijft nog steeds erg gezellig in de Azoren , we spreken een borrel met Pieter af en een late eetafspraak met Maurice en Carmen. Tussendoor moeten we dan nog de laatste boodschappen en Dick van het vliegveld halen. Zo wordt het nog een hectische dag! We zijn bijna klaar voor de oversteek van zo’n 1200 mijl naar Falmouth in Engeland waar we hopelijk zo’n 9 of 10 dagen over denken te doen.

 

Angra do Heroismo

Sao Jorge and Terceira at the Azores

Friday we leave the harbour of Horta around noon and sail to Sao Jorge, which lies is about 20 miles away. There is not a lot of wind, but with all our sails up we are able to sail 6 knots, because there are not a lot of waves. It is a very nice sail and we enjoy the trip. We sail close to the coast of Pico and we arrive at the end of the afternoon in the harbour of Velas, where a very friendly harbour master takes our lines. The harbour of Velas is small with not a lot of foreign boats, but after social Horta this is a relieve and we enjoy the piece and quietness of the harbour. The city itself is also very small but has a nice old city centre with a beautiful church and 18^th century old gate. Velas is a charming quiet town but after the sunset the shearwater birds disturb the quietness and circle around with a loud call ‘ah-kee-kee-kee’,  before they settle down at their nests at the cliff!
 



Beautiful square in front of the church.

 

 

 

The next morning we hire a car to see the island. Sao Jorge has the shape of a cigar, it is 54 km long by  7 km wide and all the cast consists of steep volcanic cliffs, with low tongues of lava (fajas). First we drive through the centre of the island, where you have the fertile, green plateau with a lot of cows grazing. It is not surprising that the best cheeses of the Azores are made in Sao Jorge and we stop at one of the cheese factories to buy cheese. We drive to the north side of the island, where we stop at a view point and have a beautiful view of Faja do Ouvidor. The island is a real hikers paradise and we have picked out a walk to the crater of Santo Cristo, which is a lagoon now and back. We leave the car at the plateau and walk through a beautiful valley. The walking trial is quite steep and unfortunately the hedges of hydrangeas aren’t blossoming yet, but it is a beautiful walk with fantastic views over the valley, the coast and see. At the lower part of the valley we end up in a wood where we have a lunch with bread and cheese at a bridge along a stream. 

Nice cheeses of Sao Jorge.

After a good lunch we are ready again for the walk and we see some waterfalls on our way, before we can see the ‘Caldeira de Santo Cristo’ in the distance. In the mean time we have been walking more than two and a half hours and we don’t feel like taking the same trail back up the valley, therefore we decide to walk the rest of the trail which ends in Faja dos Cubres. We walk along the houses and fields of the village Faja Santo Cristo, which is quite isolated and the inhabitants have to take a quad path to get to the next village Faja dos Cubres, where you have a proper road. The couple of houses we pass by have the quad bikes parked in their gardens. We walk along the quad path along the cliffs, with beautiful views at the ocean and steep coast to Faja dos Cubres. We are happy when we arrive at the end of the afternoon at a café in Faja do Cubres where we can have a drink and the owner is willing to call a taxi for us. In the end we have been walking for hours but it has been worth it!! The taxi driver brings us back to our car and we are too tired to see more of the island and drive back to the harbour.



The crater of Santo Cristo which turned into a lagoon.



Sunday morning we leave for Terceira which is a trip of 52 miles. The sun is shining and we have a nice breeze, so we put up all our sails. Unfortunately within an hour we have to take the sails down because we sail between the islands of Sao Jorge and Pico and therefore have no wind. We sail most of the day along the island of Sao Jorge and finally, at the eastern tip of the island the wind is picking up again. We roll out the genoa and have a fast sail with an average of 7 knots. In the meantime the weather has changed and it is clouded and grey. We can’t wait until we get to Terceira because it is also cold and we have to put on our sailing gear. We send a message by telephone to André and Marlies, who are at Terceira and tell them our time of arrival in Angra do Heroismo. They are sitting at the quay when we arrive and it is good to see them again. We quickly find a place in the marina and catch up with them. At night we go out for dinner to a pizzeria with André and Marlies, where we are the only customers but still we have to wait an hour for our dinner!

The next day the sun is shining again and the world looks differently. In the morning I do school with the boys and after school we visit the city. Angra do Heroismo is a beautiful old city and part of UNESCO world heritage. We wander through the city and love the colourful, old buildings, castles and churches. In the city centre there is a beautiful city park full of flowers and even the hydrangeas blossom.  We walk up to the fort on a hill where we have a beautiful view over the city. After all these impressions we walk back to the marina where we get into a rented car. We hired a car because Pieter of the Ostrea has told us about a ‘tourada’, a street bull fight in a neighbouring village what we would like to see. Since we have a car we better use it and do our big shopping for the next crossing. Luckily we can reach André and Marlies in time and they like to join us to the ‘tourada’. We drive to the village of Boas Horas, where the bull fight is held and it is easy to find the way, because we see a lot of people walking along the road. We park the park and follow the crowd. We get into the centre of the village, where most of the gates and windows are protected by wood and people are sitting on fences. During the ‘tourada’, the bull will walk through the streets and volunteers may fight with the bull. We find a save spot on one of the fences, but Raoul likes to join the party and is at the first row! When we hear the fireworks, we know that the bull has been released but a couple of men are holding the bull at a long rope. It doesn’t look so spectacular but the bull does look dangerous, when people are challenging him and all men quickly run away. You can fight with four bulls this evening but after the second bull we go home, but it has nice to have seen this popular Azorean event.

 

The boys at a save spot.

Raoul waiting for the bull with the other men.



On Tuesday we drive around the island with André and Marlies, but unfortunately it is hazy at the central plateau of the island. Following the travel guide we should drive along a beautiful road full of hydrangeas but we can’t see a thing and Raoul has to break suddenly, because we run in a herd of cows! At the north side of the islands the sun suddenly starts to shine! We have coffee at the natural pools of Biscoitos, where people swim and sunbathe. After the Caribbean we still find the water too cold to swim! The waves pounder against the lava rocks which is a spectacular sight. We drive along the north cost to Praia da Vitoria, the only golden sandy beach of the Azores. We would like to sail here the next couple of days and I check out the availability. Unfortunately there is no space so we have to stay in Angra which is not a punishment!

Stalactites at the cave.

We have a lovely lunch at the sunny boulevard of Praia da Vitoria. In the afternoon we drive back to the plateau where we would like to visit the cave ‘Algar do Carvao’ and again we end up in the thick mist. The cave is worth a visit because it is one of the only empty volcano you can visit in the world. Two thousand years ago a volcanic explosion tried to get through the thick layer of basalt. It didn’t succeed and the lava flowed back in the earth and has left empty chambers. During the second explosion a couple of years later it was able to find a weak spot in the earth’s crust and a tube was formed. It is quite impressive to see the chambers, where stalactites are formed by the dripping of the rain-water. We are happy when we are outside again because the temperature in the cave was quite low. We drive back to Angra where it is still grey and clouded! At night we have dinner with Pieter and Sabine of the Ostrea and Willem and Gijs of the Wild Swan and have a lovely dinner. André and Marlies take our kids out for dinner and play Yathzee with them at the boat, so our boys also had a great time!



With André and Marlies at the Natural Swimming Pools, the rough and the calm pools.

 

                                      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

When we have a look at the weather forecast on Tuesday it suddenly looks good to leave this weekend. We have been following the weather forecast for days and the weather at the Atlantic Ocean has been quite stormy, one depression after the after passed by and we thought that we would still be stuck for a while on Terceira, but suddenly it looks like the Azorean high is slowly coming back to the Azores, so the depressions pass by more northerly and the weather at the ocean becomes more stable. Our new crew member Dick will arrive on Friday and he doesn’t mind if we leave the next day. I do school with the kids and Raoul starts to finish of the jobs on board. Later on in the afternoon Raoul goes up in the mast to check our stays for the trip what we always do before leaving on a big passage. In the meantime the sun came out and it is nice and warm. This is the first time since Bermuda and we go to the beach for some sunbathing, while the boys are having fun playing a ball game. Later on in the afternoon André and Marlies come around for a last drink because they are leaving tomorrow. They know a nice restaurant where we have dinner together and have a lovely meal.

Kids playing at the beach of Angra.

The next day they leave really early and we go over to the hotel to say goodbye. We have had a great time together on Terceira! The rest of the morning we do school and all kind of jobs in preparation of the crossing like washing the bed linen, writing the blog and Raoul finish some other boat jobs. While we are doing the jobs, the boys are having fun with their wave boards next to the harbour, where they have found a good spot. In the end of the afternoon we have a drink at another Dutch boat , the Ellinor which we have met recently in Horta.
 

 

We spend a lot of time in the bar of the marina.

Friday morning it is grey and hazy! We have another look at the weather forecast and it still looks good to leave tomorrow around lunch time. We was the rest of our clothes, do school and skype with the mom’s. In the café at the harbour we meet up again with Maurice and Carme of the Sterre and Pieter of the Ostrea. We still enjoy the social live here in the Azores, make an appointment with Pieter about a drink and with the Sterre crew for a late dinner. In the mean time we still have to do our last shopping and get Dick our crew member from the airport, so it quite a hectic day!! We are almost ready for the crossing of about 1200 miles to Falmouth which we hope to sail in 9 or 10 days.

Dick our new crew member!

 

Ton heeft een prachtig filmpje gemaakt van de overtocht van Bermuda naar de Azoren. Hopelijk hebben we dit keer naar Engeland net zo'n overtocht! Ton has made a beautiful movie from our crossing to the Azores. Hopefully we have again a nice passage!

 
Onze positie op de kaart is/ Our position at the map is: http://www.winlink.org/dotnet/maps/PositionreportsDetail.aspx?callsign