flying circus

De Flying Circus crew.

Oversteek naar de Azoren.

Dinsdag 14 mei starten we om één uur de motor om de haven van St. George uit te varen voor een oversteek van 1668 mijl naar Flores in de Azoren. Het weer is gelukkig ondertussen behoorlijk gekalmeerd want vannacht is er een zware depressie overgetrokken, waar we nu achteraan gaan varen. De wind is net naar het noordwesten gedraaid dus die hebben we mooi in de rug waardoor we de eerste dagen in oostelijke richting zullen varen. We doen nog snel even een fotosessie met de crew, voordat we de oceaan op gaan. Buiten staat er behoorlijk veel wind, zo’n windkracht 5 met vlagen 6. We zetten het grootzeil met het derde rif en rollen na een tijd de genua tot de helft in. De golven zijn erg warrig want er staan twee deiningen tegen elkaar in, een zuidelijke en een noordelijke die nu opbouwt, waardoor de boot aardig ligt te rollen. Tegen de tijd dat het etenstijd is wordt er weer zoals gewoonlijk bamisoep gegeten, want het is geen feest in de kombuis. We zijn allemaal redelijk zeeziek aan het worden en Raoul is de enige die nergens last van heeft. Het is nog wel even een heftig nachtje met veel wind.

We verlaten de baai bij St. George om de oceaan op te gaan.

De volgende dag draait de wind verder naar het noorden en varen we halve wind. Wel is de wind wat minder zodat het iets comfortabeler wordt aan boord, ook helpt het dat de golven langzamerhand uit één richting komen. Toch zijn we nog niet in geslingerd en voelen we ons niet top. We brengen grotendeels van de dag dan ook liggend, op bed of op de bank door. De jongens kijken vooral veel film op bed. Ook vandaag dus geen culinaire hoogstandjes en wordt er kantenklare pasta met water aangelengd. Een tegenvaller is dat we geen weerkaarten kunnen binnenhalen omdat de software van de satelliet telefoon op de computer niet meer te vinden is?? Gelukkig is Ton it specialist dus als hij morgen zeeziekte vrij is hoopt hij het te kunnen oplossen. De nacht verloopt redelijk rustig en de wind neemt nog verder af maar draait langzaam naar het noordoosten, zodat we nu aan de wind moeten varen, waardoor de boot toch redelijk schuin komt te liggen.

We hebben beet!

We worden ’s ochtends wakker van de vislijnen, want Ton is tijdens zijn vroege wacht aan het vissen geslagen en heeft beet. Bij het naar binnenhalen verspelen Raoul en Ton de vis, dus dat is wel even jammer. Nog geen vijf minuten nadat ze de vislijnen er weer in hebben liggen, hebben ze weer beet en dit keer lukt het wél om hem binnen te krijgen. Het is een enorme dikke tonijn van zo’n 8 kilo en 70 cm lang, Ton is enorm blij met zijn eerste vangst. Gelukkig voelt Ton zich vandaag veel beter en krijgt de software van de satelliet telefoon weer aan de praat. We zijn reuze blij dat we weer kunnen mailen en een weerkaartjes kunnen binnenhalen. Op de weerkaart zien we dat het hogedrukgebied ons inhaalt en dat er de volgende dagen erg weinig wind staat. De wind zit meer naar het noorden dus gaan we overstag en varen noordwaarts om voor de komende dagen wind te zoeken. Iedereen voelt zich vandaag weer wat beter dus het gewone leven begint weer een beetje op gang te komen aan boord. Voor de borrel eten we heerlijke verse tonijn als sushi en het smaakt super! De wind wordt steeds minder en we moeten uiteindelijk zelfs de motor bijzetten. Op zich niet zo heel erg want nu heb ik weer puf om te koken en ligt de verse vis ’s avonds heerlijk in de pan te sputteren. Als de zon onder is zien we een hele groep dolfijnen rond de boot zwemmen en volop springen. Het is een heel spektakel en een fantastisch gezicht, wat een ontzettend snelle en elegante dieren zijn het toch! De nacht verloopt erg rustig en we moeten op een gegeven moment het zeil zelfs naar beneden halen omdat er te weinig wind staat en door de deining de zeilen gaan klapperen.

Dolfijnen overal naast de boot.

Er staat ’s morgens nog steeds weinig wind maar het is daardoor wel heerlijk rustig aan boord, waardoor we voor het eerst sinds drie dagen weer uitgebreid ontbijten en er wordt zelfs weer school gedaan. Na schooltijd leert Ton de jongens hoe ze de weerkaarten met de satelliettelefoon moeten binnen halen en vol trots laat Luuk ons de nieuwe weerkaarten zien, waaruit blijkt dat in de loop van de dag de wind moet gaan toenemen. De voorspellingen kloppen prima want na de lunch kan de gennaker erop, al moet de motor eerst nog wel even bij blijven staan. Wederom hebben we weer een heerlijke borrel met sushi waar we geen genoeg van kunnen krijgen! Na het eten is er genoeg wind om alleen op de gennaker verder te varen en kan de motor uit. We kunnen nu ook eindelijk voor het eerst richting ons doel gaan varen en we hebben ook redelijk wat stroom mee. Zo zouden we nog wel dagen door willen varen! Het wordt een heerlijke rustige nacht en Luuk houdt voor het eerst samen met mij wacht van 10 tot 12 uur ’s nachts.

Zonsopgang op de oceaan.

Tijdens de ochtendwacht van vier tot zes uur zie ik een fantastische zonsopgang. De zon komt als een ronde oranje bal uit het water op, wat een fantastisch gezicht is. Als ik het log invul blijkt dat we een kwart van de afstand hebben afgelegd en is het nog 1248 mijl naar Flores, dat is wel een feestje waard! De jongens kiezen ervoor om een pannenkoekenfeestje te houden, dus na de school gaan we uitgebreid pannenkoeken bakken en voor de liefhebbers is er ook spek en kaas. We eten op ons gemak in de kajuit en de middag glijdt aan ons voorbij. Helaas is de tonijn bijna op en eten we voor de laatste keer sushi de borrel en ’s avonds bakken we de laatste moten vis op. Als we na het eten de e-mails bekijken blijkt dat een boot, die net na ons vertrokken is, nog een stuk zuidelijker zit en geen wind heeft. We hebben het er dus goed aan gedaan om naar het noorden te varen, want we varen de hele dag al op de gennaker en maken mooie voortgang. Op de één of andere manier hebben we vandaag ook één tot anderhalve knoop stroom mee, de brand zit er dus goed in! Als we de nieuwe weersberichten bekijken zien we dat er over vier dagen een zware depressie overkomt. Om ons daar goed voor te positioneren gaan we vanaf vannacht oostelijk varen om aan de onderkant van de depressie te zitten met minder wind. In de loop van de nacht verandert het weer en is het zeer bewolkt en begint het te regenen. In een bui halen we de gennaker naar beneden en gaan op de genua en motor verder.

Luuk aan het componeren.

De volgende morgen is het enorm grijs en dat is wel even wennen, want we hebben tot nu toe elke dag zon en een fantastische heldere blauwe hemel gehad. We varen ondertussen halve wind in oostelijke richting en hijsen het grootzeil tot het tweede rif. Ton probeert weer een vis binnen te halen maar helaas vangt hij geen vis maar een meeuw, die in de vislijnen verstrikt is geraakt. We zijn niet de enige die trek hebben in vis! Gelukkig komt de meeuw zonder schade vrij. De hele dag blijft het grijs, regenachtig en buiig. We brengen dan ook grotendeels van de dag binnen lezend en film kijkend door, met buiten één man op wacht. Luuk is weer helemaal aan het blokfluiten en begint steeds meer liedjes te spelen, zelf te bedenken en op te schrijven, erg knap!! Sjoerd heeft z’n gitaar weer tevoorschijn gehaald en is ook druk aan het oefenen. We schrikken op als de stuurautomaat het plotseling niet meer doet als er een regenbui overkomt maar gelukkig zit ik dicht bij het roer, zodat ik snel het roer kan pakken. Ton roept om de handleiding van de stuurautomaat maar Raoul gaat gelijk op onderzoek uit en het blijkt dat de stuurstang is losgekomen van de stuurautomaat. Gelukkig kan hij de stuurstang er opnieuw inzetten. We halen allemaal opgelucht adem want om de rest van de reis zelf te moeten gaan sturen is een hele opgave! Voor de lunch maakt Ton een heerlijke tonijnsalade met de laatste visresten. Het wordt tijd dat we weer een nieuwe vis vangen! Als we de weersvoorspellingen bekijken blijkt de depressie over drie dagen langzamer door te komen en achter ons te blijven. Niets is zo veranderlijk als het weer!! We proberen nu zoveel mogelijk de directe lijn naar Flores te volgen, maar de vaart is er vandaag behoorlijk uit omdat we nu zo’n knoop stroom tegen hebben. Om de dag sneller te laten gaan zetten we de klok één uur vooruit want tot Flores moeten we drie uur tijdsverschil overbruggen.

Overheerlijke tonijnsalade op brood.

’s Ochtends vroeg is het erg buiig en moeten we het zeil verder reven tot het derde rif. Het is dus weer rock’n roll tijd aan boord! De jongens hebben dan ook haarfijn door dat we onder deze omstandigheden geen school kunnen doen! Wel lijkt het vissen te lukken want Ton heeft tot twee keer toe beet, maar de vissen weten te ontsnappen. Jammer want psychologisch lagen de vissen al in de pan! Maar ja zo blijft het in ieder geval een sport! Later op de dag is het weer in ieder geval een stuk opgeklaard en het zonnetje schijnt weer. Wel is het een stuk kouder als in het begin van de week en zit er nog wel veel wind onder de wolken, die voorbijkomen. We hebben ondertussen de stroom weer mee en we maken aardige voortgang. In de loop van de dag wordt het allemaal wat rustiger en kunnen alle reven er weer uit. Bij het binnenhalen van de weerkaarten blijkt dat we tot morgenochtend wind hebben en daarna zal het de komende dagen niet veel meer zijn. De routing op de computer geeft vandaag voor het eerst de route helemaal tot Flores aan en we zouden eventueel volgende week dinsdag met deze wind in Flores kunnen aankomen! Maar ja we zien wel, tot nu toe zijn de weersvoorspellingen langer dan drie dagen erg onbetrouwbaar gebleken, maar met het oog op lichter weer persen we er vandaag dan ook alles uit en blijven actief zeilen. Tijdens de borrel met guacamole en tortilla chips komen er weer dolfijnen langszij, het blijft mooi om naar de beesten te kijken! Bij gebrek aan verse vis eten we vandaag maar nasi! Helaas is de wind gedurende de avond al op en we zetten de motor bij en proberen te motorzeilen. Het grootzeil klappert alle kanten op omdat er nog hoge golven staan valt een leuver, waarmee het grootzeil aan de mast vastzit op het dek. Snel maakt Raoul me wakker en halen we het grootzeil naar beneden zodat we nog niet meer leuvers kwijtraken. De rest van de nacht varen we op de motor verder.

Dolfijnen blijven mooi om naar te kijken.

Dinsdagochtend vroeg zijn we op de helft van de trip en moeten we nog 842 mijl naar Flores. Helaas is er nog steeds weinig wind en varen we nog op de motor, wel kunnen we daardoor de hele ochtend de watermaker laten draaien zodat we allemaal een lekkere douche kunnen nemen en toppen de tanks goed vol. Raoul naait de leuver weer in het grootzeil zodat dat probleem ook weer is opgelost. De boot ligt ook lekker recht en we maken daar goed gebruik van, want de boot krijgt weer eens een goede poetsbeurt en de jongens maken samen cake om te vieren dat we halverwege zijn. Als schoolopdracht maken ze een mooie tekening over de oversteek met een rijmpje erbij en we hebben een feestelijke lunch met hotdogs.

Het gedicht over de oceaan.

Zo staat de hele dag in het kader van het feit dat we over de helft van de oversteek zijn. De stemming wordt nog beter als blijkt dat we gedurende de middag genoeg wind hebben om de gennaker te hijsen en de motor uit kan. Wel moeten we erg actief sturen om de gennaker vol te houden maar met een zonnetje op je bol is dat geen straf. Ton heeft contact met zijn gezin en zij informeren het verdere thuisfront van ons doen en laten. Zo is iedereen weer een beetje op de hoogte. Bij de borrel eten we de zelfgebakken cake en steken sterretjes aan om de cake nog feestelijker te maken. Als we de weersvoorspellingen bekijken zouden we vannacht genoeg wind voor de gennaker ’s moeten hebben dus laten we hem op staan om zoveel mogelijk vaart te maken.

Een prachtig versierde cake!

Als Ton ’s ochtends mijn wacht om zes uur overneemt gaat het steeds harder waaien en maakt hij een paar mooie schuivers met de boot, tijd dus om de gennaker eraf te halen en te vervangen voor een grootzeil met tweede reef en de genua. We zien het front, met donkere wolken achter ons aankomen dat voor meer wind zorgt en de hele dag varen we vlak voor het weerssysteem uit. Het leuke is dat we daardoor een mooie windkracht 4 van achteren hebben, maar niet de bijbehorende golven omdat de wind nog niet de kans heeft gekregen om de golven op te bouwen. We varen als de brandweer met een gemiddelde van 7 tot 8 knopen terwijl het toch redelijk comfortabel blijft aan boord. Tot nu toe is dit de mooiste vaardag van deze trip en hopen we in 24 uur zo’n 170 mijl af te leggen wat voor ons echt een record is. Bij het ophalen van de weersberichten blijkt dat in de loop van de nacht de wind minder zal worden, we genieten er dus nog maar goed van en het zorgt voor een goede stemming aan boord. De routing op basis van de nieuwe weersinformatie geeft weer aan dat we nog steeds op dinsdag aan gaan komen dus nog een kleine vijf dagen te gaan. Wel is het jammer dat het vissen niet meer lukt, we hadden vanochtend wel even beet maar de vis heeft zelfs de staaldraad kapot kunnen krijgen en zwemt nu ergens met de haak rond? Om vissen aan te trekken gooien we een grote lokvis uit maar ook dat levert niets op. We eten uiteindelijk de laatste kip uit de koelkast op en we beginnen aardig door onze verse voorraad heen te raken dus over een paar dagen gaan we op blikvoer over! Onverwachts blijft het de hele nacht redelijk doorwaaien en schieten we mooi op.

We zetten de grootste lokvis in.

’s Ochtends zit er helaas de klad in en moeten we het grootzeil en genua eraf halen. Wel lukt het om met de gennaker op te blijven varen en gemiddeld zes knopen te blijven lopen. De mannen zijn er helemaal klaar mee dat ze de laatste dagen geen vis hebben gevangen en alle materialen worden nog eens nagelopen. Ze maken nu zelfs aan de lokvis een haak! Nu moet het volgens hen gaan gebeuren! Gedurende de dag neemt de wind steeds verder af en varen we op de motor verder. Het is een relaxte dag, met een heerlijk zonnetje en met een goed boek komen we de dag door. Voor etenstijd komen er wederom een hele groep dolfijnen rond de boot zwemmen. Ongelooflijk hoeveel dolfijnen we tijdens deze trip gezien hebben. Toch blijft het elke keer leuk. We eten op ons gemak binnen in de kajuit en vergeten bijna dat we op de oceaan zitten zo heerlijk zitten we na te tafelen. Na het eten blijkt dat de wind doorgedraaid is en vult langzaam in van de andere kant, we hijsen de zeilen en gaan motor zeilend de nacht in.

Relaxte dag in het zonnetje.

De volgende ochtend komt er steeds meer wind en kunnen we de motor uit doen. Naast ons zien we een zeiljacht, de Nyctea en Ton roept hem op via de marifoon. Het blijkt een zeilboot te zijn die meedoet aan de ARC Rally en richting Horta vaart, het is leuk om even contact te hebben en we wisselen wat gegevens en weersinformatie uit. Rond de middag hebben we nog maar 420 mijl, één vierde te gaan, we vieren dat met heerlijke wentelteefjes voor de lunch en een cadeautje voor de jongens. Ze hebben dit echt verdiend want tot nu toe hebben de jongens zich prima zelf vermaakt en er wordt niet of nauwelijks gezeurd of ruzie gemaakt, helemaal top! Zo zijn nu helemaal in de ban van het zwaard vechten en van de stokken aan boord worden zwaarden gemaakt. Ze zijn uren aan het snijden en de kuip ligt vol houtkrullen! Natuurlijk gaat het tijdens één van de gevechten mis en is dat het einde van het zwaard vechten. Helaas houdt de wind er in de loop van de middag opeens weer mee op, de motor gaat aan en aan het einde van de dag blijkt dat we helaas weinig voortgang hebben geboekt. Het helpt natuurlijk ook niet dat we vandaag de klok nog een keer een uur vooruitgezet hebben. ’s Nachts zetten we de motor goed bij om toch wat meer mijlen te maken. Tijdens mijn wacht van tien tot twaalf passeert een zeilboot ons vanachter. Het blijkt de Mad Fish te zijn, die we voor het laatst in Guadeloupe gezien hebben, een Engels gezin met ook twee jongens in de leeftijd van Luuk en Sjoerd. Ik roep hun op via de marifoon en we kletsen even bij, hopelijk zien we elkaar nog in Horta.

De grootste visvangst tot nu toe!

De volgende dag is er nog steeds geen wind en we hebben de hele dag de motor aan. De dagen beginnen zich steeds meer aaneen te rijgen en we zitten helemaal in het ritme van wachtlopen, vishengels uitzetten, ontbijten, weerskaarten trekken, bijslapen of school, lunch, borrel, avondeten en wachtlopen. Tussendoor lezen we een boek of zitten in de kuip te kletsen. Het leven aan boord is heel simpel en overzichtelijk! Gelukkig lukt het vissen vandaag een stuk beter en de mannen vangen ’s ochtends een albacore. Als we bijna aan de borrel willen gaat de hengel nog een keer af en dit keer hebben we een hele grote vis aan de haak. Ton gaat helemaal uit zijn dak en is bijna een half uur bezig om de vis voorzichtig binnen te halen. Uiteindelijk is het een gigantische tonijn, een albacore van 77 cm lang en wel 10 kilo! Het schoonmaken van de vis is een hele slachtpartij en de kuip zit vol met bloed. We hebben dus vandaag weer verse sushi bij de borrel en de vis gaat ’s avonds onmiddellijk in de pan, versere vis kun je niet krijgen en het smaakt heerlijk! We hebben zoveel moten en files van de vis kunnen snijden dat we waarschijnlijk nog vele dagen vis zullen eten! ’s Nachts komt de wind invallen en kunnen we de motor uitzetten.

Een enorm bloedbad in de kuip.

Zondagochtend blijft het aardig waaien en we varen ondertussen met het tweede reef in het grootzeil. Als we de weerkaarten via de satelliettelefoon binnenhalen en we de routing uitzetten naar Flores, dan zien we dat we daar morgen midden in de nacht aankomen. Aangezien we liever niet ’s nachts een haven binnenlopen zijn we daar niet zo blij mee. Als we ook nog eens zien dat wanneer we op vrijdag van Flores naar Horta zouden willen varen de wind tegen zouden krijgen dan is de keus snel gemaakt om nu door te varen naar Horta. De wind tot Horta is goed en we zouden er dinsdag in het begin van de avond kunnen zijn. We zetten nu dus als einddoel Horta in de kaartenplotter en moeten daardoor zo’n 100 mijl extra afleggen. De hele dag blijft de boot goed doorlopen wat erg goed is voor de mijlen en de stemming aan boord, maar het wordt daardoor wel een enorm hangdagje. We kijken allemaal erg uit naar het einde van de reis dat nu toch wel dichterbij aan het komen is! Voor de lunch, borrel en avondeten staat er natuurlijk tonijn op het menu!

De laatste dagen maken we goede voortgang.

We varen nog steeds halve wind met een windkracht 3 tot 4 met windvlagen 5 en lopen als een tierelier met een gemiddelde van 6 tot 7 knopen. ’s Ochtends zien we een zeilboot aan stuurboord en we nemen contact met hem op via de marifoon. Het blijkt een Nederlandse boot, de Cula te zijn met een solozeiler aan boord. Via hem horen we welke Nederlandse boten er allemaal aan het oversteken zijn want er schijnt weer een Nederlands Maritiem Radionet te zijn om 9.00 uur ’s avonds via de SSB Radio. We nodigen hem alvast voor een borrel uit in Horta! De hele dag blijven onze ogen op de teller gericht waarop de nog te varen mijlen staan aangegeven en het einddoel komt met steeds dichterbij, we zijn duidelijk aan het aftellen. In de middag passeren we Flores op grote afstand en zien vaag de contouren van het eiland. ’s Avonds eten we voor de laatste keer bamisoep want het is redelijk rock’n roll aan boord. Om 9 uur luisteren we het Nederlandse Netje uit en het blijkt dat er een hele groep bekende boten voor ons aan het oversteken zijn en op weg zijn naar de Azoren. De meesten hebben nog heel wat mijlen te gaan dus we zijn daardoor des te blijer dat wij er bijna zijn!

Het eiland Faial met Pico op de achtergrond.

Dinsdagochtend blijft het nog steeds goed doorwaaien. We zijn allemaal klaar om aan te komen en kijken vol verlangen uit naar de contouren van het eiland Faial, met het eiland Pico erachter. Raoul is de eerste die land in zicht ziet. Langzamerhand komt het eiland dichterbij en zien Ton en ik het ook. Aan de westkant van het eiland is in 1957 een vulkaan uitgebarsten waardoor er 2 vierkante kilometer land erbij gekomen is, van zee kunnen we de krater goed zien. Het eiland Faial is erg groen en ziet er netjes aangeharkt uit vanaf de zee. Het heeft enorm steile wanden en veel lava rotspartijen. De kinderen trekken ook de zeilkleren aan en varen de rest van de dag actief mee. Langs het eiland zijn er versnellingszones met wind zodat we een actieve zeilmiddag hebben. We komen rond half vier aan in de haven van Horta en leggen de boot aan de kade aan. Uiteindelijk hebben we 14 dagen gedaan over zo’n 1800 mijl dus daar zijn we heel tevreden mee. We hebben een goede oversteek gehad met niet al te veel gekkigheid. We zijn super blij dat we er zijn en gaan de komende dagen heerlijk genieten van Horta en de Azoren!