flying circus

Hilde, Sjoerd, Luuk en Hilde houden van Suriname.

Suriname

Donderdagochtend staan we vroeg op want we willen vandaag Paramaribo in om alle administratieve zaken in orde te maken. Het resort heeft voor ons een taxi geregeld en we worden netjes naar de vreemdelingendienst in Paramaribo gereden, alhoewel het even zoeken is want ze zijn verhuisd. We worden snel geholpen maar blijken eerst nog een visum te moeten kopen bij het consulaat, voordat we een definitieve stempel in ons paspoort krijgen, dus op naar het consulaat in het centrum. Als we het visum hebben doorkruisen we weer de stad terug naar de vreemdelingendienst. We komen netjes voor sluitingstijd aan en krijgen een stempel in ons paspoort. De ambtenaar is verbaasd dat we het gehaald hebben, want de meesten komen de volgende dag pas weer terug. We zijn ondertussen behoorlijk klaar met het heen en weer rijden en besluiten de boot een andere keer in te klaren. De taxichauffeur brengt ons naar een autoverhuurbedrijf waar we een Foxy huren, een 8 seater met airco. Het is wel even wennen met het autorijden want in Suriname rijden de auto’s links en de infrastructuur is ook niet geweldig. De taxichauffeur brengt ons naar de rand van de stad waar we de highway kunnen pakken naar Waterland. Op Waterland krijgt Guido de sleutels van het huis waar Paulette en hij de komende dagen zullen verblijven. Het is een super de luxe onderkomen met alle faciliteiten zoals keuken, ruime woonkamer, groot terras, televisie met BVN en niet onbelangrijk een wasmachine. Wat een heerlijke luxe waar we zeker de komende tijd van zullen meegenieten! Paulette komt ’s avonds aan met de kinderen en het is super leuk om haar en de kinderen weer te zien. We eten met z’n allen want Guido en Raoul hebben eten meegebracht van onze favoriete warung!

Flying Cirus aan de steiger bij Waterland.

De volgende dag beginnen we met een ontbijt geserveerd in het restaurant van het resort. Vandaag is de keuken voor het eerst open en wij zijn proefkonijn. Het is een heerlijk ontbijt met verse broodjes, eitjes en verse jus. Hier konden we op de oceaan alleen maar van dromen! De rest van de dag doen we het rustig aan en hangen wat rond op het resort. Raoul en Guido gaan met de kinderen kanoën, maar dat blijkt toch wel een vermoeiende activiteit in deze hitte. ’s Avonds eten we in het restaurant van het resort, want de kok wil graag z’n diner uitproberen. Het wordt een super gezellige avond, want ook de tweede boot die ondertussen is aangemeerd komt eten en het is altijd leuk om hun verhalen weer te horen. De wijn vloeit ondertussen ook rijkelijk!

Het restaurant van het resort.

Diner in het restaurant.

Zaterdag gaan we Paramaribo in om de stad te bekijken. Paramaribo is een hele uitgestrekte stad en er wonen zo’n 250.000 mensen. Het is elke keer een toer om de stad in te komen want er staat altijd file! Eenmaal in de stad is het goed te doen maar bij iedere kruising is het dringen en van voorrang verlenen hebben ze hier nog nooit gehoord. Ondanks dat het nu de tweede keer is dat we in de stad zijn hebben we al het gevoel dat we een aantal straten herkennen. We parkeren de auto en lopen door de stad. De binnenstad van Paramaribo bestaat veelal uit oude houten huizen. Sommige huizen zijn mooi opgeknapt maar anderen zijn weer totaal verwaarloosd. Aan de waterkant staan de mooiste huizen met bekende Nederlandse benamingen, zoals bijvoorbeeld de rekenkamer. Aan de waterkant staat ook het bekende fort Zeelandia met het standbeeld van koningin Wilhelmina. Helaas is het fort dicht dus kunnen we er alleen maar omheen lopen. Aan het onafhankelijkheidsplein staat het presidentiële paleis, een prachtige palmentuin als achtertuin dat tegenwoordig geopend is voor het publiek. Ondertussen hebben we behoorlijke honger gekregen en vinden een pannenkoeken –en poffertjes restaurant, Hollandser kan het niet! Als we eenmaal weer op weg gaan willen we nog winkelen in de dominee straat maar helaas gaan de winkels al om vier uur dicht op zaterdag. We zijn ondertussen behoorlijk moe dus zijn we blij als we de auto weer terugvinden en terug naar huis rijden. Ook vandaag laten we ons nog een keer verwennen door de kok van het restaurant!

De glijbaan zorgt voor uren speelplezier.

Voor de zondag willen we een relaxt uitstapje. In één van de reisboeken hebben we een leuke tip gevonden voor de kinderen, namelijk de kinderboerderij bij de colakreek. De kreek is een zijarm van de Suriname rivier, maar is afgesloten met een dam en schijnt een waar kinderparadijs met glijbanen te zijn. Er zwemmen geen piranha’s en er staat geen stroming, zoals bij het resort, dus het lijkt ons een perfect uitje. We rijden zuidwaarts en voorbij het vliegveld, Zanderij vinden we de kreek in een prachtige bosrijke omgeving. Het laatste stuk is onverhard maar goed te doen voor onze auto. Bij de ingang van het park worden we vriendelijk verwelkomt en kunnen we een kampement op een eilandje huren. Het blijkt dat er in de kreek een paar eilandjes staan met hutten. Op ons eilandje hebben we een privé glijbaan en een touw waar de kinderen mee kunnen slingeren. Het water heeft de kleur van cola en is lauw tot zelfs warm op bepaalde plekken. De kinderen hebben de grootste lol en veel zwemplezier. Wij zitten en hangen wat rond de hut en brengen de middag lezend door. Wat een genot!

De Cola kreek een kinderparadijs.

Op maandag gaan we al vroeg de stad in om een aantal zaken te regelen. Zo moeten we de boot nog bij de MAS inklaren (Maritieme Autoriteiten Suriname), we hebben nieuwe accubedrading nodig, we moeten langs de zeilmaker, de autohuur willen we verlengen, Raoul wil bij DHL langs en we moeten nog een lodge in het binnenland regelen want doordat er te weinig water in de rivier staat kunnen we niet naar de lodge die we oorspronkelijk geboekt hebben. We rijden de hele ochtend kriskras door de stad en beginnen de stad steeds beter te kennen. Rond de middag parkeren we de auto in het centrum en lopen naar een reisbureau en weten alsnog een tour te boeken naar de binnenlanden naar een andere lodge wat verder stroomopwaarts. De kinderen zijn super blij want die hadden zich erg op een jungle tocht verheugd. Daarna lopen we de stad in en lunchen bij de MacDonalds. Het is daar heerlijk koel, de internet doet het en de kinderen kunnen er volop spelen. Na de lunch gaan Paulette en ik met de kinderen, funshoppen zoals de kinderen dat noemen. In Paramaribo is maar één echte winkelstraat en dat is de dominee straat, de meeste winkels zijn kleding winkels maar we vinden ook een prachtige boekenzaak. De kinderen vinden allemaal een leuk Nederlands boek, er wordt nog wat kleding gekocht, illegale dvd’s en andere souvenirs. Als we alles hebben keren we weer terug naar de MacDonalds waar we Guido en Raoul weer ontmoeten, die ondertussen naar de zeilmaker zijn geweest. We eten bij een Italiaan in het historische waaggebouw aan de waterkant en rijden in het donker terug.

Waterland Resort.

Gisteren was een hectische dag dus we besluiten het vandaag wat rustiger aan te doen en op het resort te blijven. De mannen werken aan de accu’s en leggen nieuwe bedradingen aan en hopen daarmee het probleem op te lossen. Wij rommelen wat aan en bakken pannenkoeken met de kinderen, het log wordt geschreven en ruimen alle was op. ’s Middags rijden we naar Domburg om te internetten en het weblog te updaten. Helaas is het internet café net dicht als we aankomen want het meisje dat er werkt moet naar school! We drinken nog wat op het pleintje bij Domburg maar worden daar bijna door de wespen weggejaagd. Domburg is van oudsher de stek waar alle zeezeilers ankeren en op het pleintje iets gaan drinken. Helaas liggen er nog maar weinig boten en ontmoeten we geen bekenden. Op dan maar naar onze favoriete warung waar we heerlijk eten. ’s Avonds als we weer terug zijn op het resort zien we dat de vierde boot in de haven ligt. Het begint ondertussen aardig druk te worden!! We pakken de tassen en ruimen de boot op want morgen gaan we de jungle in.

In de korjaal de rivier op.

Woensdagochtend worden we keurig op tijd op de afgesproken plek opgehaald. In de bus stelt de gids Gordy zich voor en het blijkt dat we 18 andere medereizigers hebben. Het zijn allemaal Nederlanders die op vakantie zijn of bij familie op bezoek zijn. De busrit duurt drie uur en we rijden door een prachtige natuur. In Atjoni stappen we in een korjaal en varen één uur de rivier af. Onderweg komen we vele dorpen tegen waar de mensen in de rivier baden, hun kleren aan het wassen zijn of de afwas aan het doen zijn. Helaas mogen we geen foto´s maken want dat hebben ze liever niet. Het water in de rivier staat heel laag waardoor de bootsman voorzichtig langs de ondieptes moet varen en behendig de rotsen en zandstranden moet ontwijken. Het is een prachtige tocht langs de jungle en we zien vele vogels en vlinders. De lodge waar we verblijven ligt op een eiland in de rivier, aan een stroomversnelling. We blijken op een prachtig resort te zijn aangekomen met verschillende huisjes, zwembad, hangmatten, eetzaal en lobby met enorme ligbanken en dat alles in een prachtige omgeving. Voor de lunch krijgen we een heerlijk buffet geserveerd met roti´s en verschillende sausen. ´s Middag gaan we met de hele groep in de rivier zwemmen bij de stroomversnelling. Om bij de stroomversnelling te komen moeten we de rivier oversteken wat lastig is want er staat een sterke stroming. Als een ketting steken we met z´n allen de rivier over. De stroomversnelling zelf is heerlijk want je kunt erin zitten en het voelt aan als een bubbelbad. ´s Avonds gaan we de rivier op met de boten om te zoeken naar kaaimannen. Helaas zien we geen enkele kaaiman wat waarschijnlijk te maken heeft met de lage waterstand van de rivier. Toch is het erg leuk om ´s avonds over de rivier te varen.

Anaula Lodge.

De volgende dag gaan we op bezoek bij een inheems dorp. In dit gebied wonen de Samaraccanen, voormalige negerslaven die gevlucht zijn van de plantages. De dorpen zijn allemaal verscholen in de jungle en niet goed te zien vanaf de rivier. In de dorpen leven ze nog vrij traditioneel, maar we zagen ook een mevrouw met de afwas op haar hoofd en een mobiel in haar hand. Zo zie je dat de moderne tijd ook in het dorp zijn intrede heeft gedaan. De meeste mensen wonen in kleine huizen met daken van palmbladeren, al zijn er ook een aantal huizen van steen met airco. Bij elk huis is een kookhut gebouwd waar ze op vuur koken. We zien niet veel mensen in het dorp want de meeste vrouwen werken op de kostgrondjes, waar ze de groente verbouwen en de mannen zijn veelal aan het jagen. Een dorp wordt geleid door een kapitein en krijgt daarbij hulp van enkele baja´s. Als we vlakbij de offerplaats komen komt een baja ons zeggen dat we geen foto´s mogen nemen. Jammer genoeg kunnen we tijdens de rondleiding weinig foto´s nemen omdat de mensen niet willen dat we foto´s maken waar ze zelf op staan. Het is toch wel heel indrukwekkend om door het dorp heen te lopen en te zien hoe primitief deze mensen nog leven, ik zou het niet kunnen!! Na het bezoek aan het dorp varen we met de korjaal weer terug naar onze lodge waar we de middag aan het zwembad doorbrengen. De kinderen genieten van het zwembad en kunnen er geen genoeg van krijgen waardoor wij de tijd krijgen om te ontspannen met een boek!! ´s Avonds staat er een dansavond op het programma en zien we hoe de Samaraccanen dansen. Ze zijn heel soepel in de heupen en als wij worden uitgenodigd om te dansen voelen wij ons daar erg houterig bij!!

Tour door een Samaraccaans dorp.

Samaracaanse band.

Vrijdagochtend is het alweer de laatste ochtend op de lodge en gaan we met de gids het bos in. Het is ongelooflijk hoeveel hij weet van de natuur en hoe de Samaraccanen van het bos gebruik maken en daarin kunnen overleven. Hij laat ons zien hoe de Samaraccanen communiceren in het bos door op een bepaalde boom te slaan, planten gebruikt worden als medicijn, bladeren om bekertjes mee te maken etc. Je beseft dan dat wij dan wel heel ver van de natuur zijn af komen te staan!! Na de lunch worden we met de korjaal teruggebracht naar Atjoni waarvandaan we terugreizen per bus naar Waterland. We zijn het er allemaal over eens dat deze tour fantastisch was en zeker een highlight van ons bezoek aan Suriname!! ´s Avonds hebben we nog een hele gezellige avond bij onze buren ´de Modesty´, een Nederlands gezin met een dochtertje van vier dat al vijf jaar aan het rondreizen is.

Tocht met de korjaal over de rivier.

Zaterdagochtend kunnen we gelukkig ontbijten in het restaurant want we hebben totaal geen voorraad aan boord. Guido en Paulette kunnen gelukkig nog een paar dagen in het huisje terecht dus dat is ook mooi geregeld. ´s Middag willen we een vlindertuin bezoeken maar helaas blijkt hij gesloten te zijn als we daar na een uur rijden aankomen. Het blijkt dat de bezoektijden niet goed in de reisgids stonden, dan maar richting Domburg en onderweg boodschappen doen voor de vierdaagse oversteek naar Tobago. We rijden uiteindelijk met drie volle boodschappenkarretjes de Chinese supermarkt uit want alle supermarkten in Suriname lijken wel in de handen te zijn van de Chinezen! Eenmaal bij Domburg aangekomen blijkt weer het internetcafé dicht te zijn en we zien ook geen bekende schepen, dus dan maar terug naar Waterland. We koken dit keer zelf want de kinderen hebben een beetje genoeg van elke dag rijst, nasi en bami.

De tijd vliegt in Suriname en over drie dagen is het al Kerstmis. Op tweede Kerstdag vertrekken we naar Tobago dat zo’n 500 mijl varen is vanaf Suriname en we hopen er zo’n vier dagen over te doen. Guido, Paulette en de kinderen varen met ons mee om samen met ons te genieten van het eerste Caribische eiland dat we aandoen.

Wij wensen iedereen prettige Kerstdagen!!