flying circus: Engeland

Veilig aangekomen in Falmouth!

Maandagochtend hebben we voor het eerst weer croissants voor het ontbijt, wat is het toch heerlijk om weer op het vaste land te zijn! Op de steiger komen we Piet tegen van de boot ‘Job’, we hebben zijn stem meerdere malen via het Nederlandse Radio Net gehoord en nodigen hem uit voor een kop koffie. Hij komt samen met zijn opstapper Renée aan boord en alle ervaringen worden uitgewisseld. Hij heeft niet één maar twee stormen meegemaakt onderweg naar Engeland en heeft er een reis van zes jaar opzitten. Hij is om Zuid-Amerika heengevaren, via Kaap Hoorn, door het Panama Kanaal en via de Caribbean terug. Het blijft leuk om naar al deze reisverhalen te luisteren! Volgens Dick moeten we bijgevoederd worden dus beginnen we met een warme lunch op het terras van de Chain Locker. Er staat zelfs een lekker zonnetje dus het is genieten. ’s Middags ruimen we de boot op en maken hem eens goed schoon. ’s Avonds duiken we weer de Chain Locker in voor een goede avondmaaltijd en vieren we de aankomst nog eens een keer dunnetjes over.

Onze stamkroeg in Falmouth.

De volgende morgen brengen we Dick naar de trein en nemen afscheid. We hebben genoten van zijn kookkunsten en zijn gezelschap! Langzamerhand wordt het weer eens tijd dat we het gewone leventje eens oppakken en doen voor het eerst sinds lange tijd school. De illusie duurt niet lang want Pieter van de Ostrea stuurt een bericht dat hij over een uur in de haven aankomt. We volgen zijn boot via de AIS op de kaartenplotter en staan met de misthoorn klaar voor ontvangst. Helaas lopen ze voor de haven aan de grond, omdat het laag water is en ze moeten voor anker. Na twee uur wachten kunnen ze eindelijk de haven in en halen we ze toeterend binnen. Het is super om ze weer te zien en binnen een half uur tijd zitten we met z’n allen in Chain Locker om hun aankomst te vieren. Pieter is zo eerlijk om toe te geven dat ze de wedstrijd verloren hebben maar we hebben allemaal veel lol gehad over de e-mails, die op de oceaan heen en weer gingen over de wedstrijd en de tactieken!

De jongens vinden de reddingshelicopter erg interessant.

Vandaag gaan we het nog eens proberen om ons leventje weer op te pakken. We doen school en gaan daarna Falmouth in om de stad te verkennen. Falmouth is een aardig Engels stadje met een grote winkelstraat. Volgens de jongens is dit weer voor het eerst sinds de Canarische eilanden dat we in een winkelstraat rondlopen en we doen ons te goed aan lekkere Engelse pies bij de bakker. Vlak bij de haven staat een maritiem museum waar we goede verhalen over gehoord hebben. Onderweg komen we de Ostrea tegen en gezamenlijk gaan we naar het museum. Het is een fantastisch interactief museum en we zijn met name onder de indruk van de ‘Search en Rescue’ afdeling, waar allerlei heftige weersituaties en reddingen zijn nagebootst. Boven de afdeling staat ‘Het is windkracht tien, golven van 12 meter hoog, iemand moet gered worden. Het is tijd om aan het werk te gaan’. Gelukkig hebben we dit museum niet bezocht voordat we de oceaan over zouden steken!! Na het gaan we met z’n allen naar het terras van de Chain Locker en komen de bemanning tegen van de Beluga, die net zijn aangekomen. Ook zien we Vitalis van de Cula binnenvaren, dus alle reden om met elkaar hun aankomst te vieren!

De aankomst van de Beluga wordt op terras van de Chain Locker gevierd.

Ondertussen is het al weer donderdag en we doen ’s ochtends als eerste school. Raoul krijgt via zijn telefoon een bericht dat de Mare Liberum rond één uur aan zal komen. We hebben hun voor het laatst in Puerto Rico gezien en zijn dolblij dat we hun hier nog gaan treffen. Keurig netjes komen ze om één uur aan en maken de boot voor ons aan de steiger vast. Aangezien het nog te vroeg is voor de bar en we de kinderen beloofd hebben om naar het zwembad te gaan, besluiten we om dat eerst te doen. Zo liggen we een half uur later met de Ostrea en Mare Liberum bemanning in het zwembad. Onvermijdelijk brengen we de avond met z’n allen in Chain Locker door en toasten later op de avond bij de Mare Liberum aan boord nog eens op hun aankomst.

Traditionele en moderne boten varen door elkaar tijdens de race.

De volgende ochtend wordt het toch echt tijd om weer eens door te varen want er is genoeg gefeest! We worden uitgezwaaid door alle Nederlanders en het voelt aan als een soort afscheid. Vanaf Falmouth zullen we ze niet meer tegenkomen want we gaan allemaal op weg naar huis, de één wat sneller dan de ander. Het is vandaag voor het eerst aardig weer en we zeilen met een mooi windje de haven uit. In de baai van Falmouth zijn verschillende wedstrijden aan de gang en we zeilen dwars door het wedstrijdveld heen. Eenmaal buiten op zee blijkt er toch minder wind te staan dus gaat de motor aan. We hijsen het grootzeil maar er staat net niet genoeg wind om het vol te houden. We proberen de gennaker te hijsen maar bij harde vlagen wind lopen we uit het roer. Uiteindelijk varen we alleen op de genua en blijft de motor bij staan. We varen ’s nachts door naar de Solent, waar we ’s ochtends bij de Needles aankomen, de ingang van de Solent.

De begkende Needles aan de ingang van de Solent.

Het lijkt wel of heel Engeland van dit mooie weer wil genieten en het vaarwater is vol met zeilbootjes. Om twaalf uur meren we af in de haven van Hamble. De Solent is het Mekka van de watersport en de haven ligt dan ook vol met allerlei wedstrijdboten, dus Raoul kan zijn hart ophalen. We willen een auto huren om morgen op bezoek te gaan bij Allison Ann, de zus van Graham. Het blijkt dat er in Hamble geen autoverhuur bedrijf is dus we gaan met de bus naar Southampton. In het centrum van Southampton vinden we geen autoverhuur bedrijf, maar het is toch leuk om even de stad gezien te hebben. We nemen de trein naar de luchthaven, waar meerdere verhuurbedrijven zitten en waar we zo een auto kunnen meenemen. Het is wel even wennen om weer links te rijden en voordat we het weten zijn we terug in de haven. We laten ons eens lekker verwennen door het restaurant en gaan vroeg naar bed, want zo’n nachttochtje hakt er toch wel weer in.

Salisbury fantastische oude stad met veel bloemen!

Zondagochtend schijnt de zon al vroeg en gaan we op pad naar Salisbury. In Salisbury staat een prachtige kathedraal uit de dertiende eeuw en het is dicht bij het huis van Allison Ann. De kathedraal is echt de moeite waard en de kinderen volgen een speurtocht door de kathedraal, geheel in stijl met een bisschopsmijter op. Salisbury is een sfeervol stadje met typische oude Engelse huizen en mooie gebouwen, overal langs de kant van de weg hangen plantenbakken vol met bloeiende bloemen. Het is erg leuk om door de stad te wandelen en we vinden een prima lunchplek in een omgebouwde kerk. ’s Middag rijden we naar Allison Ann, waar we de middag in de tuin doorbrengen met haar familie en heerlijke scones krijgen bij de thee. Het is erg leuk om hun te zien, zeker omdat we via Graham en Joan altijd op de hoogte gehouden worden van hun doen en laten.

De Kathedraal van Salisbury.

Twee bisschoppen op speurtocht.

We hebben de jongens beloofd om naar Londen te gaan en Hamleys, de grootste speelgoedwinkel ter wereld te bezoeken. We zitten dus al vroeg in de auto op we naar Londen en nemen in Richmond de metro om in hartje Londen te komen. We stappen in Oxford Street uit en vinden al gauw Regent Street waar Hamleys aan ligt. Bij Hamleys maken ze er echt een feest van als je binnenkomt en we krijgen een regen van zeepbellen over ons heen. Er lopen allemaal medewerkers rond die demonstraties geven en de jongens genieten volop. Ze mogen allebei een cadeau uitzoeken omdat ze zo flink zijn geweest tijdens de laatste oversteek. Het valt alleen niet mee als er zoveel keuze is! Uiteindelijk lukt het en kunnen we op weg naar de Big Ben, die ze ook wilden zien. Het is genieten om door de straten van Londen te lopen, met z’n dubbeldekkers, mensenmassa’s en prachtige gebouwen. Als we de Big Ben en het Parliament House hebben bewonderd gaan we terug in de metro en naar de boot.

De Big Ben van Londen.

Helaas is het over met het mooie weer en we vertrekken op dinsdag vroeg voor de oversteek naar Oostende, wat zo’n 180 mijl varen is. De hele dag is het grijs, grijs en nog eens grijs maar vooral ook koud. Er staat niet voldoende wind, zodat we de hele dag de genua op hebben staan met de motor erbij en het zicht is slecht. Vlak voor Dover vangen we nog net een glimp van de krijtrotsen op. In het donker varen we langs Dover waar het een drukte van belang is met ferry’s, die met een razende vaart de haven in en uit varen. Gelukkig kunnen we er mooi doorheen manoeuvreren. Langzamerhand komt er steeds meer wind en uiteindelijk steken we met windkracht zes het Kanaal over. Het is wel even opletten met het vrachtverkeer, maar het is gelukkig niet al te druk en we zien de lichten van de overkant al snel groter worden.

We kunnen nog net de krijtrotsen voor Dover zien.

’s Ochtends varen we in de regen tussen de zandbanken van de Belgische kust en komen rond elf uur in Oostende aan. We hebben de oversteek in een record tijd gedaan, wat grotendeels te danken is aan het feit dat we bijna de hele weg vanaf de Solent stroom mee hebben gehad. Hoe dat kan weten we ook niet, maar we zijn blij dat we er zijn en dat dit onze laatste nachttrip geweest is. Vanaf hier zullen het alleen nog maar dagtripjes zijn. We krijgen de komende week nog de Canadese vriendjes van Luuk en Sjoerd aan boord, die naar Nederland mee zullen varen.

Als alles goed gaat komen we zaterdag 13 juli om 15.00 uur aan in Stad aan't Haringvliet. Wil je erbij zijn dan ben je van harte welkom voor een welkomstborrel.