Het ommuurde stadsgedeelte van San Juan.

Puerto Rico

Het is dan eindelijk zover en we zijn in Puerto Rico beland! Voor ons gevoel begint nu een nieuw deel van de reis en hebben we definitief de Carieb met z’n kleine prachtige eilanden verlaten. We kunnen dan ook niet wachten om Puerto Rico te ontdekken. Als we vrijdagochtend met de dinghy naar de haven varen blijkt er geen plaats in de haven te zijn. Jammer want we hadden gedacht de boot een aantal dagen achter te laten en met de auto op pad te gaan. We besluiten alsnog voor vier dagen een auto te huren en dan maar dagtochtjes te gaan maken. De lagune is vrij beschermd en we liggen goed voor anker dus dat moet wel kunnen. Via de receptie van de jachthaven kunnen we een auto huren, die nog dezelfde middag bij de haven wordt afgeleverd! We brengen de rest van de dag op de jachthaven door dat een oase van rust is en maken gebruik van alle faciliteiten zoals de wasmachines, internet, bar en we mogen zelfs gebruikmaken van het zwembad. Eigenlijk is het zwembad alleen voor leden, maar de receptioniste schuift ons na een paar minuten gekleurde bandjes voor de kinderen toe en zegt: “ Er is toch niemand dus laat de kinderen maar lekker even zwemmen”. Wat een ontzettend vriendelijke mensen zijn die Puerto Ricanen toch!!

Het zwembad van de jachaven.

 Om drie uur wordt de huurauto afgeleverd en zijn we klaar om de omgeving te verkennen. We hadden uitgezocht dat er een Toys’Rus zaak zou zijn in een groot winkelcentrum in Ponce. We rijden dus naar Ponce wat een half uur rijden is en hebben heel wat moeite om het winkelcentrum te vinden. Als we eenmaal bij een benzinepomp een wegenkaart hebben bemachtigd blijkt het dat we redelijk in de buur zitten en met nog wat aanwijzingen rijden we er nu zo naar toe. Wat is het heerlijk om weer eens in een echte grote shopping mall rond te lopen en we hebben het gevoel weer in de bewoonde wereld beland te zijn. De jongens zoeken hun verjaardagscadeau, een beyblade stadium en beyblades uit bij de speelgoedwinkel en zijn helemaal door het dolle heen. Het is nog wat vroeg voor hun verjaardagscadeau maar ze zijn een beetje uitgekeken op het speelgoed aan boord en we hebben nog wat lange trips te gaan. ’s Avonds komt de jachthaven tot leven want er is een bbq met Latijns Amerikaanse muziek, de mensen beginnen spontaan te zingen en te dansen. Wat een heerlijk Latijns sfeertje, we hebben zo een hele gezellige avond met Jean en Marjolein van de Otter 2 uit België. Het is leuk om weer eens wat andere mensen te ontmoeten en hun verhalen te horen.

 

Prachtig gekleurde huizen in San Juan.

Zaterdagochtend gaan we al vroeg op pad met de auto en rijden richting San Juan. Het rijden is wel even wennen want de meeste mensen blijven in hun eigen rijbaan rijden zoals ook in Amerika gebruikelijk is. Puerto Rico behoort sinds 1898 tot de commonwealth van de Verenigde Staten en de Amerikaanse invloeden zijn dan ook duidelijk zichtbaar. Op een gegeven moment halen we een politieauto rechts in, wat toch wel een raar gevoel geeft!! Wederom gaan we eerst richting een enorme shopping mall want er is nog een grotere Toys’Rus in San Juan en wie weet hebben ze daar nog meer beyblades. We vinden ‘Plaza de Americas’ met veel gemak, want dit ligt naast de snelweg en we halen er onze hart op aan alle winkels!! De jongens zijn helemaal overdondert van de speelgoedwinkel want zo’n grote winkel hadden ze nog nooit gezien. Nu wordt het toch echt tijd om wat ‘oude’ cultuur te gaan bekijken en we rijden door de enorme stad, met wel zo’n miljoenen inwoners, naar het oude stadsgedeelte van San Juan. Het blijkt een hele ommuurde stad te zijn met een hele wirwar aan oude straatjes, pleinen en steegjes met fantastisch gekleurde huizen. We kijken onze ogen uit en genieten van de ‘oude’ stad met z’n prachtige gebouwen. In de hele Carieb hebben we niet zo’n mooie historische stad gezien en we zijn duidelijk onder de indruk. Het is wel een hele warme dag en de meeste inwoners brengen de zaterdag door in het park bij het fort El Morro. Hele familie’s zitten te eten, drinken en hebben vliegers bij zich waarmee ze vliegeren op het grasveld voor El Morro. Het is een prachtig gezicht om toe te kijken en te zien hoe hele volksstammen zich vermaken met het vliegeren! Het fort El Morro is zeker de moeite waard en we krijgen een rondleiding door het zes verdiepingen tellende fort, het oudste fort in de Carieb. Al met al een geslaagde middag en zeker als we op de terugweg plotseling voor Westmarine staan, een grote watersportwinkel. Waarschijnlijk is dit één van de laatste watersportwinkels die we in lange tijd tegen gaan komen dus Raoul slaat nog één keer z’n slag. Als we terugkomen bij de lagune hangen de stootwillen langs onze boot en zien we dat we op ons andere anker liggen. Er ligt een briefje dat onze boot van het anker gegaan is tijdens een squall en onze achterburen hebben de boot opnieuw voor ons geankerd. We zijn reuze blij dat anderen zo oplettend geweest zijn en zo goed op onze boot gepast hebben dus we gaan langs met een fles wijn om ze hartelijk te bedanken. Het zou toch vervelend geweest zijn als onze boot/huis in de mangroven was beland. Wel voelen we ons de volgende dagen als we uitstapjes maken wel minder op ons gemak want wie weet gebeurd het nog een keer. Het is in ieder geval een geruststellende gedachten dat er zoveel boten in de lagune liggen zodat er altijd wel iemand iets in de gaten heeft.

 

Het fort, El Morro

De volgende dag willen we de westkant van het eiland bekijken dat grotendeels bergachtig is en bekendstaat om z’n koffieplantages. Helaas is onze kaart niet gedetailleerd genoeg en we belanden na Ponce al gauw op een bergweg terwijl we toch echt dachten de goede afslag naar de snelweg genomen te hebben??? De bewegwijzering is typisch op z’n Amerikaans met vermelding van wegnummers en de richting noord of zuid. De meeste borden staan niet bij de afslag zelf maar mijlen ervoor dus we missen nog wel eens een bord. We rijden uiteindelijk via een enorme mooie bergweg, waar Raoul slippend door de bochten gaat, tot groot plezier van de jongens, maar het schiet allemaal niet op. Uiteindelijk komen we na 2 ½ uur rijden aan bij de grotten die we willen bezoeken waar blijkt dat we twee uur moeten wachten voordat we aan de beurt zijn om de grotten in te gaan. We besluiten om dan maar verder te gaan want grotten kunnen we in Europa altijd nog bekijken! Langzamerhand beginnen we het wegenstelsel door te krijgen en rijden we moeiteloos door de bergen terug naar Ponce en genieten onderweg van de mooie vergezichten. Het valt ons op dat de meeste Puerto Ricanen op het platteland redelijk welvarend zijn en dat de meeste gebieden goed bevolkt zijn. Eenmaal terug in Ponce bekijken we de binnenstad met z’n charmante gebouwen maar het kan toch niet tippen aan San Juan!

De bergen in het westen van Puerto Rico.

Maandagochtend gaan we de oostkant van het eiland bekijken en rijden we naar het El Yunque National Park. Het park is onderdeel van de Nationale Parken van Amerika en dat is te merken. Er is een mooi informatiecentrum opgezet waar we een film zien over het ontstaan van het park en welke flora en fauna er allemaal te vinden is. We hebben ondertussen onze wandelschoenen aangetrokken en zijn dan ook erg verbaasd als de Park Ranger ons uitlegt dat we het park met de auto kunnen bezoeken en overal uit kunnen stappen voor een wandeling. De jongens vinden het een enorme ‘luxe’ dat we met de auto het park in gaan want dan hoeven ze minder te lopen. We gaan dus terug in de auto en rijden in de file door het park!!  De eerste wandelingen lijken ons erg druk want de parkeerplaatsen zijn bomvol. Uiteindelijk zien we een parkeerplekje en lopen de Mina Trail.

De gebaande paden in het El Yunque N.P.

De omgeving is erg mooi want het is een fantastisch regenwoud, maar het doet toch erg raar aan om over een betonnen pad door het woud te lopen. Ook passen de vele picknick voorzieningen met gril voor ons niet helemaal in het beeld van een regenwoud. Onderweg komen we veel Amerikanen tegen en bij de watervallen ziet het zwart van de mensen. Wat een contrast allemaal met wat we de laatste maanden hebben meegemaakt en gezien!!! We keren dan ook gauw om en lopen dezelfde weg terug en laten het park voor wat het is. Toch is het ook wel weer grappig om dit eens te hebben meegemaakt! Het is ondertussen lunchtijd en je kan overal in het park hamburgers krijgen maar we besluiten eerst door te rijden naar Fajardo waar wederom een Westmarine zit en we nog wat bootspullen willen kopen. We eten bij een van de vele fastfood zaken die langs de snelweg zitten. We hebben gisteren al hamburgers gegeten dus vandaag wordt het pizza! De terugtocht verloopt snel en na ander halfuur rijden zijn we terug in de lagune en gaan we nog naar de jachthaven om te internetten.
 

De watervallen.

Drukte bij de watervallen.

 

 

 

 

 

 

 

Als we de volgende ochtend wakker worden ligt de Mare Liberum naast ons geankerd. Ze blijken net te zijn aangekomen uit de Spanish Virgin Islands en het is super om ze te zien. We spreken gelijk af om ’s middags met elkaar te gaan zwemmen in de jachthaven en later een bbq bij ons aan boord te houden. We hebben de auto nog tot drie uur dus daar willen we nog wel even goed gebruik van maken. We rijden naar Ponce om in het shopping center ‘Plaza del Caribe’ nog een laatste keer te kunnen winkelen. Naast het shoppingcenter zit een hele grote supermarkt ‘Pueblo’ waar we inkopen doen voor twee maanden, aangezien we de komende maanden weinig winkels zullen tegenkomen of winkels, die waarschijnlijk erg duur zullen zijn. We lopen dan ook met twee bomvolle winkelwagens de supermarkt uit. Als we bij de jachthaven aankomen laden we onze dinghy vol en krijgen de jongens en ik van Bas een lift want we passen niet meer in de dinghy. We stouwen de hele boot vol maar nu moeten we nog de ‘verse ‘producten halen bij de lokale supermarkt ‘Amigo’. Als we ook deze boodschappen weggeruimd hebben is het tijd om de auto in te leveren en te relaxen. We gaan met de kinderen zwemmen in het zwembad van de jachthaven en maken nog één keer gebruik van het internet van de bar. ’s Avonds hebben we een hele gezellige avond met de Mare Liberum.

 

Dinghy vol met boodschappen.

 

Het valt de volgende ochtend niet mee om vroeg op te staan want het was gisteren aardig laat en natuurlijk is er het één en andere gedronken. Het verbaasd ons dan ook dat de hele Mare Liberum crew om zeven uur al op is en klaar zit om ons uit te zwaaien. Onze jongens daarentegen moeten we echt uit bed sleuren om nog even te zwaaien!! Het is een hele klus om ons fortres anker eruit te halen en we moeten er echt overheen varen, of onze boot vast zat!! Rond half acht verlaten we weemoedig de lagune want na vijf dagen voelde het al weer een beetje als thuis en was Marina de Salinas onze basis!! Er staat totaal geen wind als we op zee zijn dus motoren we langs de zuidkust van Puerto Rico. Gelukkig bouwt de wind zich gedurende de dag op en kunnen we de zeilen bijzetten maar we houden de motor toch aan want we willen vaart blijven maken omdat we niet in het donker in Boqueron aan willen komen en het zo’n 60 mijl varen is. Het wordt een rustig tripje en we doen zelfs weer voor het eerst school deze week. Rond vier uur ronden we de kaap en varen even na vijven de baai van Boqueron in. Het is een mooie grote baai met zandstrand en palmbomen en het ziet er mooi uit. Voor de baai ligt een rif dus we liggen er heel rustig. We melden onze aankomst in Boqueron telefonisch aan de Customs en Border Protection en blijken gelijk uit te kunnen klaren. Ze sturen ons alle papieren per internet. Wat een luxe dus we hoeven niet eerst naar Mayaquez te varen om uit te klaren.

De westelijke kaap van Puerto Rico.

 

Donderdagochtend doen we eerst school met de jongens en gaan daarna naar de kant om de laatste boodschappen te doen, geld te halen en nog een tank diesel. We maken veel gebruik van het internet want we hebben voor het eerst sinds weken weer eens internet aan boord. Ook moet het weblog weer bijgewerkt worden want de komende weken zullen we niet kunnen internetten. We willen namelijk naar Cuba en daar zullen we geen internet hebben. Cuba staat al sinds de vorige reis op ons verlanglijstje en nu is het eindelijk zover. We vertrekken vanavond en zullen er zo’n vier dagen over doen want het is ongeveer 600 mijl varen. De meest oostelijke plaats waar je kunt inklaren aan de noordkant van Cuba is Bahia de Vita, waar ook een haven is. We willen proberen een auto te huren en een week het land door te reizen. Daarna zeilen we noordwaarts de Bahama’s in en zullen een aantal weken in de Exuma Sounds rondvaren voordat we aan de terugreis gaan beginnen en naar Bermuda zullen varen. Langzamerhand komt de terugtocht dichterbij maar eerst gaan we kijken hoe het in Cuba is en kijken we terug op een heerlijke tijd in Puerto Rico, shopping  paradise met de vriendelijkste mensen van de hele Carieb en het mooie San Juan.

 

El Yunque National Park.



The city hall of San Juan.

Square of Columbus.

 

The inside of fort El Morro.

 

Cathedral of Ponce.

Big tree at theYunque N.P.

El Yunque N.P.

 

Raoul is trying to get the anchor out.

 

Bay of Boqueron.

 

Flying Circus voor anker achter het rif bij Culebrita.

 

Spanish Virgin Islands

We zijn gisteren aangekomen op Culebra dat tot de Spanish Virgin Islands behoord. Helaas was het te laat om nog naar de douane en immigratie te gaan dus dat moet vandaag nog gebeuren. We starten de zondagochtend rustig op en maken ons daarna klaar om naar de luchthaven te gaan waar de douane zit. Gelukkig is Culebra niet zo heel groot en kunnen we naar het vliegveld wandelen. We worden allervriendelijkst geholpen door een beambte, maar we hadden ons blijkbaar eerst telefonisch moeten aanmelden en we krijgen de telefoon aangereikt. Uiteindelijk is Raoul ongeveer een half uur aan de telefoon om onze gegevens door te geven. Vervolgens moeten we allerlei papieren invullen en wordt alles zorgvuldig in de computer ingevoerd. We krijgen uiteindelijk een cruising permit voor Amerikaans grondgebied dat een jaar geldig is en we moeten ons melden als we een nieuw gebied invaren, wat ons een ‘big brother’ gevoel geeft. Al met al zijn we meer dan een uur bezig met het inklaren en de jongens zijn het dan ook aardig zat. Na het inklaren lopen we terug door het stadje, wat eigenlijk niet meer is dan een dorp en zien dat er in het baseball stadion gespeeld wordt. Er is een vrouwen toernooi softball tournooi gaande en het is een echt ‘Spaans’ feestje met bijbehorende muziek. Nu hebben we pas echt het gevoel in de Spanish Virgin Islands te zijn want tot nu toe zijn we veelal in het Engels aangesproken. Na een aantal inningen gezien te hebben lopen we weer verder en eindigen de dag in het ‘Dinghy Dock’ Restaurant, een kleurig restaurant aan het water waar we ons ‘kantoor ‘ opzetten en het weblog updaten, e-mailen en het zelfs voor elkaar krijgen om weer toegang te krijgen tot onze hotmail account, hoera!!

Het 'kantoor' in het restaurant de Dinghy Dock.
 

Als we wakker worden waait het enorm en er staan kopjes op de golven in de baai Ensenada Honda waar we liggen. We blijven vandaag nog maar een dag langer want het anker heeft zich ondertussen goed ingegraven en we kunnen wel een rustdag gebruiken. Zoals elke maandag starten we vandaag weer de dag met school. De jongens doen het nog steeds erg goed en we liggen aardig voor op het programma. Rond de middag gaan we naar de kant en houdt Raoul vanuit het Dingy Dock restaurant de boot in de gaten terwijl ik met de kinderen naar Flamingo Beach ga, één van de mooiste stranden van Culebra. Er rijden redelijk wat taxibusjes en binnen 10 minuten staan we op het strand. Het is inderdaad een heel mooi groot strand met reusachtige golven, maar helaas waait het vandaag zo hard dat de rode vlag gehesen is en er niet gezwommen mag worden. We hadden hier al op gerekend en in de lokale supermarkt een simpele vlieger gekocht en ook nog één grote vlieger van de boot meegenomen. Helaas stort onze grote vlieger elke keer neer en uiteindelijk verliezen we een deel van het geraamte, jammer. De eenvoudige vlieger is uiteindelijk een groot succes nadat een paar vriendelijke bejaarde Amerikanen zich met de constructie van de vlieger bemoeid hebben. Blijkbaar had ik de vlieger fout in elkaar gezet en weten ze een oplossing om de vlieger in balans te houden door een extra staartstuk van bladeren eraan te maken. De Amerikanen zijn bijna nog blijer als de kinderen als het blijkt dat de ‘simpele’ vlieger het erg goed doet en ze staan te klappen en te juichen. Iedereen blij en de kinderen hebben een reuze ‘vlieger’ middag gehad. Als we terugkomen in het Dinghy Dock Restaurtant blijkt de boot nog netjes op z’n plaats te liggen en maken we gebruik van het internet. Als we willen vertrekken begint het te regenen wat uiteindelijk de hele avond door gaat met de bijbehorende windstoten. Tussen de buien door varen we met de dinghy snel terug naar de boot.

Vliegeren op Flamingo Beach.

 

De volgende dag lijkt het wel alsof er niets aan de hand is geweest en is het stralend blauw met een zonnetje. We beginnen vandaag vroeg met school want we willen naar het eilandje Culebrita varen wat net ten noorden ligt van Culebra. Rond half elf varen we de baai uit en nemen het kanaal Sur ten oosten van het eiland. We moeten recht tegen de wind in en varen de vijf mijl tot Culebrita op de motor. Helaas zijn de twee moorings al bezet en gooien we het anker uit en na een aantal pogingen lijkt het anker eindelijk te pakken. We liggen vlak achter een rif en hebben een fantastisch uitzicht op  de oceaan en het eiland Culebra met z’n prachtige stranden aan de noordkant. Sjoerd en ik gaan het eiland verkennen en beklimmen de heuvel naar de vuurtoren. Het eiland is onbewoond en we zien alleen wat jonge geiten lopen. Luuk gaat ondertussen surfen en Raoul houdt een oogje in het zeil. Als we terugkomen op de boot gaan we met z’n allen snorkelen en wordt de go pro camera uitgeprobeerd. Het valt nog niet mee om onderwater foto’s te maken! Helaas is het koraal hier erg verzand maar zien we wel wat mooie vissen en later ziet Raoul zelf nog een rog onder de boot. De omgeving straalt een heerlijke rust uit en we brengen de rest van de middag lezend door.

Vuurtoren van Culebrita.
 

Woensdagochtend varen we op tijd weg en is het plan om een aantal dagen bij het volgende eiland Vieques door te brengen. Er staat een heerlijke wind en we zeilen halve wind zuidwaarts. Eindelijk weer eens een ontspannen zeiltochtje want in de Carieb hebben we tot nu toe veel wind gehad, behalve de laatste weken in de BVI’s waar we zelfs veel gemotord hebben. Het is maar 11 mijl varen naar Vieques en we zijn dan ook al vrij gauw bij het hoekje van het eiland, maar het is een langgerekt eiland van 18 mijl lang dus we zijn er nog niet. Het oostelijke gedeelte van het eiland was vroeger een oefenterrein van het Amerikaanse leger maar is nu een Nationaal Park. Het is totaal onbewoond en we zien allerlei fantastische ongerepte baaien met zandstranden. Als je zou willen zou je elke dag in je eentje in een andere baai kunnen gaan liggen. Onderweg blijkt dat we geen van allen meer zin hebben in een mooi verlaten baaitje met een zandstrand en we willen allemaal zo snel mogelijk door naar Puerto Rico. We varen dus al deze mooie baaien voorbij en ankeren uiteindelijk voor Ensenada een klein vissersdorp wat voornamelijk bevolkt wordt door Amerikaanse toeristen. Zelfs in Ensenada hebben ze een heerlijke relaxte bar ´De Bananas´ met fantastische live muziek alleen geen internet tot grote teleurstelling van de jongens!!

Boulevard van Ensenada.
 

De volgende ochtend varen we al om zeven uur weg omdat we een lange zeildag voor de boeg hebben van 50 mijl naar Salinas de Mar in Puerto Rico. De jongens liggen nog heerlijk te slapen als wij al het zeil hijsen. We hebben een mooi windje van achter, de gennaker staat mooi vol en we lopen gemiddeld 6 knopen. Wederom hebben we een heerlijke zeiltocht en zijn na twee uur varen al onder de Puerto Ricaanse kust, waar we langs de zuidkant van het eiland verder varen. We merken dat we langzamerhand ‘of the beaten track’ komen want we zien de hele dag geen zeilboten om ons heen, wat in de Carieb wel anders was. Helaas valt de wind halverwege de middag weg zodat we de laatste drie uur op de motor en genua varen. Rond half vijf komen we bij de eilandjes en riffen, die voor Salinas de Mar liggen. We vinden een doorgang en varen naar Salinas wat een enorme grote, ondiepe lagune is omgeven door mangroven en waar we heel beschut liggen. We gooien het anker uit en gaan op onderzoek uit. In de baai is een haven maar het lijkt erg uitgestorven. Het blijkt dat de havenmeester al weg is maar de bar is wel open en samen met een Belgisch zeilkoppel zijn we de enige toeristen. We mogen de telefoon lenen van één van de bargasten om de US Customs en Border Protection te bellen. Gelukkig gaat het dit keer wat soepeler en willen ze alleen ons cruising permit number weten en zijn we officieel aangemeld in Puerto Rico. We willen een kleine week in Puerto Rico blijven en een auto huren om het eiland te bekijken.  Weer eens wat anders dan zeilen en we hebben er allemaal er veel zin in, met name de jongens kijken ernaar uit om naar San Juan te gaan waar ze een echte Toys’rus speelgoedwinkel hebben!

Flying Circus at the anchor at Culebrita with the island Vieques in the background.

Watching a movie via internet.
 

 

A lot of wind at Flamingo Beach. 

 



Luuk surfing behind the reef.




One of the reef fishes.



Arriving at the lagune of 'Salinas de Mar' in Puerto Rico.

Little Jost van Dyke op de British Virgin Islands.

British Virgin Islands en United State Virgin Islands

Woensdagochtend komen we bij daglicht aan in de British Virgin Islands. Columbus heeft de eilanden de naam ‘de Maagden’ gegeven, omdat het ontelbare eilanden bij elkaar zijn in nagedachtenis aan St. Ursula en de 11.000 maagden. Als we om acht uur de eerste eilandjes bereiken breekt de zon net door en varen we langs het eerste eilandje, dat niets meer is dan een hoop zand met drie palmen en een groot rif eromheen maar het is in ieder geval leuk als binnenkomer! We navigeren zorgvuldig en vinden het kanaal tussen de riffen door dat naar de Northsound van Virgin Gorda leidt. De Nordsound is een enorme baai met verschillende ankerplekken. We ankeren voorlopig eerst in Gun Creek omdat we de boot moeten inklaren en naar de immigratie toe moeten. Graham en Joan zijn net voor ons aangekomen en we leggen bij hun aan. We zien de Mare Liberum ook binnenlopen en de drie kapiteins klaren de boten in. Uiteindelijk varen we met de Karma terug naar het rif en vinden er een mooie ankerplek. We hebben een fantastisch uitzicht op het rif, de zee en de andere eilanden. Na een nacht doorvaren zijn we aardig moe en proberen om de beurt overdag wat slaap in te halen. Raoul gaat ’s middags nog met de jongens snorkelen bij het rif en Luuk vermaakt zich met het windsurfen. Aan het einde van de middag zien we de Annalena naast ons het anker uitgooien dus dat is gezellig. Aan het einde van de middag gaan we naar Leverick Bay, een resort waar ze een leuke bar hebben en muziek tijdens happy hour. Er heerst een heerlijke ontspannen vakantiesfeer en we besluiten gelijk nog een dag te blijven!

Samen met de Annalena achter het rif bij de ingang van de North Sound, Virgin Gorda.
 

In St. Maarten hebben we een drukke tijd gehad en zijn aan een aantal dingen niet toegekomen. Zo moet de was nog gedaan worden, het weblog afgeschreven worden en moet er zeker nog een keer school gedaan worden. In het resort hebben we grote wasmachines gezien dus Raoul gaat ’s ochtends de was doen terwijl ik school doe met de kinderen. Ook hebben we eindelijk weer eens internet aan boord want we kunnen het signaal van het resort oppikken. Tijd dus om weer eens wat te skypen, e-mail nakijken en proberen ons hotmail adres gaande te krijgen wat nog steeds niet gelukt is! Als de was droog en opgevouwen is wordt het hoog tijd om weer wat te ontspannen. Raoul gaat met de kinderen waterskiën en we gaan daarna met z’n allen naar het resort om gebruik te maken van het zwembad en de snelle internetverbinding om het weblog te updaten. Gelukkig begint happy hour vroeg waar we met de Karma en Annalena goed gebruik van maken. We zitten heerlijk aan het zwembad met uitzicht over de baai en het rif met een ‘painkiller’ (cocktail)  in de hand!
 

Schoonmaken van de King vis.

De volgende dag zijn we weer helemaal klaar om te reizen en halen om acht uur het anker op om samen met Karma richting Anegada te varen. Alleen op de genua varen we naar het rif ten oosten van Anegada want we hebben het plan om bij het rif te gaan snorkelen. Onderweg vangen we een enorme King vis wat onze eerste vangst weer is na twee maanden! Na twee en half uur varen vinden we de ankerplaats achter het rif en we maken ons aan Karma vast. Graham maakt de dinghy klaar en met z’n allen gaan we met de snorkelspullen verder het rif op. Het is een raar gezicht om onze twee boten achter het rif te zien liggen want we liggen er zielsalleen en er zijn geen andere boten in de wijde omtrek te bekennen.  Gelukkig is het vandaag erg rustig weer en zijn er nauwelijks golven zodat we tijdens het snorkelen goed zicht hebben. We zien allerlei mooie koralen, gekleurde vissen en dit keer een grote rog. De rog ligt plat op de bodem maar zwemt na een tijdje majestueus weg. Voor ons is dit de eerste keer dat we een rog in het wild zien zwemmen dus de dag kan niet meer stuk. Als we terugkomen bij de boot halen we het anker op en varen verder naar Anegada waar we aan het einde van de middag aankomen. Anegada is zo plat als een pannenkoek en vanuit de verte zagen we als eerste de huizen en pas later het land. We gaan in de baai voor anker en gaan met de dinghy aan land. Het eerste wat ons opvalt is de rust dat het eiland uitstraalt. Er lijkt alsof er weinig gebeurt, er zijn geen mensen in de bar en het ziet er zelfs wat verlaten uit. We gaan op weg naar de flamingo’s die tien jaar geleden opnieuw zijn uitgezet in de zoutwater lagune van Anegada. We hebben aanwijzingen gekregen dat we de weg moeten volgen tot de brug. Nadat we een goed half uur in de brandende zon hebben gelopen hebben de kinderen al geen zin meer om naar de flamingo’s te gaan. We houden een auto aan en vragen hoe ver het nog is naar de brug en we krijgen spontaan een lift. Eenmaal bij de brug aangekomen zien we de flamingo’s in de lagune maar het zijn kleine roze stipjes en helaas heeft niemand eraan gedacht om een verrekijker mee te nemen, jammer. De jongens hebben geen zin om terug te wandelen en komen de met het idee om ook terug te liften, zowaar de eerste auto stopt. Wederom krijgen we een lift en de man vertelt ons dat het eiland 300 inwoners heeft, dat verklaart waarom het allemaal zo rustig is. We worden netjes bij de bar afgezet waar we de enige klant zijn. Jammer dat we de flamingo’s niet van dichtbij hebben kunnen zien maar de inwoners hebben hier wat op gevonden, overal vinden we flamingo’s om ons heen op de huizen, als verlichting op borden etc. ’s Avonds hebben we een heerlijke bbq met King vis wat altijd goed smaakt als je het zelf gevangen hebt. Helaas komt er in de loop van de avond steeds meer golven de ankerplaats in waardoor we een onrustige nacht hebben.

Flamingo lagune op Anegada.

Zaterdagochtend varen we terug richting Virgin Gorda en het plan is om te gaan duiken bij de eilanden groep de Dogs. Als we rond de middag bij de Dogs aankomen blijken er enorme golven rond de westkant van het eiland Great Dog te staan waardoor het onmogelijk is om er te duiken. Karma heeft de laatste vrije mooring opgepikt van het National Park, bij het eiland Great Dog en we kunnen bij hun aanleggen. We hebben  een heerlijke lunch met vis op het achterdek van Karma en genieten van de mooie omgeving. Na de lunch varen we naar Marina Cay, een klein eilandje met een groot rif eromheen dat erg beschut ligt achter het eiland Great Camanoe en Scrub Island. Wat is het heerlijk om weer rustig stil te liggen met de boot!

Lunch aan boord van de Karma.

De volgende dag hebben we een rustige start. Joan en ik gaan met de dinghy naar het eiland Marina Cay. Op het eiland staat een resort en we lopen de heuvel van het eiland op en genieten van het mooie uitzicht.  We drinken een kop koffie in de bar van het resort dat uitzicht op het rif heeft en voor de bar ligt een klein zandstrandje, een lijkt me een ideaal vakantieoord! Ik kan me voorstellen dat je hier met een boek op een ligstoel helemaal gelukkig kan worden! Op de terugweg naar de boot zien we de Mare Liberum liggen en buurten even en spreken af om elkaar later in de week te ontmoeten. Wij maken ons ondertussen klaar om verder te varen naar het eiland Jost van Dyke. Om bij Jost van Dyke te komen moeten we door een nauw kanaal tussen de eilanden door varen. Het is dus wederom belangrijk om nauwkeurig te navigeren tussen de riffen en rotsen door. Het is een prachtige zeiltocht en er is steeds weer iets moois om naar te kijken.

Bubbling pool.

Elk eiland heeft z’n mooie baaien met zandstranden, het water is fantastisch turquoise en we komen meerdere kleine zandstrandeilanden tegen. Na twee uur varen komen we bij Little Jost van Dyke aan waar we een ankerplaats achter het eiland vinden. We buurten even bij Graham en Joannie en als we terugkomen hoor ik een brommend geluid. Het blijkt de waterpomp te zijn aanstaat maar er loopt geen water uit de kraan. We checken de watertaken en één watertank blijkt finaal leeg te zijn terwijl we zeker weten dat die nog vol was. We zoeken overal in de boot en vinden de boosdoener, de slang is van de boiler afgekomen en één totale watertank (150 liter) is in de boot gelopen. We zetten snel de bilge pompen aan en Raoul begint het overige water met een maatbeker op te scheppen. Raoul blijft aan boord om de klus verder te klaren en ik ga met de kinderen naar de kant om naar de ‘bubbling pool’ te gaan. Helaas zijn de golven vandaag te groot om te gaan zwemmen in de ‘pool’ want er komen enorme brekers binnen, die een enorme zuigkracht hebben dus we bekijken het spektakel vanaf de kant. Het is in ieder geval een mooi gezicht om de golven tegen de rotsen te zien slaan. Als we terugkomen bij de boot heeft Raoul een nieuwe slang gemonteerd en is er geen schade aan de motor of de accu’s want alles heeft onder water gestaan. We zijn blij dat alles met een sisser is afgelopen!! Helaas komen ook nu weer golven de baai in waardoor de boot aardig ligt te rollen.

De baai van Jost van Dijke.

De volgende ochtend gaan we vrij vroeg op pad naar Great Harbour, de grootste baai van Jost van Dyke omdat we het rollen zat zijn. Gelukkig is het maar een half uur varen en we ankeren dan ook om negen uur al in Great Harbour. Het ligt hier inderdaad wat rustiger en we kunnen gewoon de week weer beginnen met school. Tussen de middag hebben we een heerlijke lunch bij Karma aan boord. We nemen afscheid van ze want wij gaan vandaag door naar Sooper’s Hole dat aan de westkant van het eiland Tortola ligt. We willen namelijk morgen daar de ferry naar St. John, US Virgin Islands nemen zodat we een visum voor 90 dagen krijgen om de US binnen te kunnen. Het is maar een klein anderhalf uur varen en voordat we het weten zijn we in Soper’s Hole. We pikken een mooring op en gaan met de dinghy naar de ferry maatschappij. Het blijkt geen enkel probleem om morgen met de ferry mee te gaan en er is altijd plaats! Soper’s Hole is verder niet meer dan een haven met toeristische winkels eromheen en we zijn dan ook al gauw uitgekeken. We liggen hier rustig en hebben een prachtig uitzicht op de andere eilanden en St. John.

Met de ferry  naar St. John.

Dinsdagochtend staan we vroeg op om de ferry te nemen naar St. John. We varen vol speed met de ferrry langs de noordkant van St. John, waardoor het maar een half uurtje varen is voordat we bij Cruz Bay aankomen en de jongens genieten van de tocht, weer eens wat anders dan varen met de Flying Circus! In St. John aangekomen merken we dat we in de VS zijn aangekomen, want bij de immigratie worden alle handafdrukken en foto’s genomen en krijgen we de felbegeerde visum in ons paspoort voor 90 dagen reizen in de VS.  We merken wel een verschil met de British Virgin Islands want dit deel van de Carieb is duidelijk beter georganiseerd. De wegen zijn netjes verzorgd met duidelijke bewegwijzering, nette winkelcentra met goede winkels en een aardige restaurants langs de zee. Cruz Bay is maar een klein stadje en via de vvv krijgen we goede informatie over wat we deze dag kunnen gaan doen. We besluiten om een wandeltocht te maken vanuit Cruz Bay naar een paar leuke stranden aan de noordkant van het eiland, kaarten en informatie over de wandeltocht pikken we op bij het Virgin Island Visitors Centre. Het is een leuke wandeling door een droge vegetatie met prachtige cactussen, die metershoog reiken maar vaak overgroeid zijn door bomen. Na een half uur lopen komen we bij Honeymoon Beach, een hagelwit strand met uitzicht op een turquoise zee. Als we de enigen waren zou dit inderdaad een honeymoon beach kunnen zijn maar we delen het strand met vele Amerikanen, die op een cruiseschip reizen! Op St. John lopen vele kuddes met wilde ezels rond en we zien een kudde op het strand. De ezels zijn wel zo tam dat de jongens ze kunnen aaien! Al met al hebben we een heerlijke luie middag op het strand van St. John. Om half vier nemen we de ferry terug naar Soper’s Hole en varen we gelijk door naar Peter Island waar we net voor het donker aankomen en naast de Karma ons anker uitgooien.

Wilde ezels op St. John.

De volgende morgen zien we ook de Mare Liberum binnenlopen want we hebben met elkaar afgesproken om te gaan duiken bij de Indians, een drietal rotsen met mooie koralen en vissen. Uiteindelijk gaan we met z’n allen op de Karma naar de Indians en vinden nog een vrije mooring om de boot aan vast te leggen. Bas, Graham, Raoul, ik en de jongens maken ons klaar om te gaan duiken en Graham neemt brood mee om de vissen te lokken. Het is een prachtige duik met enorme rotswanden met koralen en vissen. Graham heeft erg veel succes met het brood en de vissen duiken er massaal op af waardoor we veel vissen zien. Bas heeft een onderwatercamera mee en schiet veel foto’s. Dankzij hem kunnen we eindelijk laten zien wat we normaal onderwater zien en  waardoor we een leuke herinnering aan deze duik zullen hebben. Marieke, Joan en de meisjes snorkelen rondom de Indians en zijn ook erg enthousiast  als ze terugkomen. We varen uiteindelijk terug naar Peter Island waar onze boten nog voor anker liggen en maken ons klaar voor een bbq. Op het eiland hebben we een leuk strand gezien om te bbq’en waar de kinderen heerlijk kunnen spelen en wij op ons gemak wat kunnen eten, zo is iedereen tevreden!!



Met z'n allen duiken.

 

Prachtige koralen.

 




Raoul en Luuk onderwater.





Irma en Sjoerd.

Vandaag staat er nog een duik op het programma en we varen met z’n allen naar Salt Island waar we een mooring op kunnen pikken om te duiken op het wrak de ‘RMS Rhone’. Eén van de eerste stalen schepen postschepen, die gezonken is tijdens een orkaan waardoor er redelijk wat overblijfselen te zien zijn. Het is weer eens wat anders dan langs een rotswand te duiken en we bekijken alle overgebleven scheepsonderdelen op ons gemak. De vissen vinden het ook een prettige leefomgeving want er zitten hele scholen verborgen o.a. onder het roer. Het leven op de zeebodem gaat gewoon door en er hebben zich vele gekleurde koralen gevormd op de bodem. Raoul en Luuk zien ook nog een schildpad voorbij zwemmen. Er staat vandaag een behoorlijke stroming waardoor we hard moeten peddelen en na twintig minuten duiken is het goede er wel af. Als we bovenkomen blijken we uiteindelijk tot 17 meter gedoken te hebben wat onze diepste duik tot nu toe met de kinderen is. We hebben een heerlijke lunch bij Graham en Joan aan boord en nemen afscheid van de Mare Liberum, die naar Jost van Dyke gaat.  Wij varen verder naar Buck Island en vinden een rustige baai om te ankeren en hebben een gezellige laatste avond met Graham en Joan. Helaas zullen we afscheid van ze moeten nemen want zij gaan terug naar St. Maarten en wij trekken morgen verder naar de St. Thomas in de USVI. We hebben in ieder geval een heerlijke tijd met ze gehad en wie weet waar we ze ooit nog weer eens zullen treffen?

Leuke huizen in Soper's Hole.

Vrijdagochtend varen we al vroeg naar Soper’s Hole waar we de boot uitklaren. Rond elf uur varen we verder langs het eiland St. John en hebben de stroom goed mee. Al gauw zijn we voorbij St. John en varen tussen een nauwe doorgang richting Charlotte Amalie dat op St. Thomas ligt. Er staat vandaag totaal geen wind dus we motoren het hele eind en komen na de lunch in Charlotte Amalie aan dat de hoofdstad van St. Thomas is. Het eiland ziet er duidelijk volgebouwd uit vergeleken bij St. John dat voor 80% een natuurpark is. We gooien het anker uit voor de stad, maken de dinghy klaar en varen naar de immigratie waar wederom foto’s en vingerafdrukken van ons worden genomen. We moeten een hele papierwinkel invullen en als de mevrouw vraagt wanneer we weggaan dat blijkt ze ons voor morgen gelijk uit te kunnen klaren. Ideaal, hoeven we gelijk niet meer terug te komen! We varen met de dinghy naar Yacht Haven, een haven vol met megajachten wat altijd leuk is om naar te kijken. We vinden uiteindelijk een grote supermarkt vlak bij de haven en slaan in voor de komende dagen op de Spanish Virgin Islands.

Presbyteriaanse kerk.

Voor de zaterdagochtend hebben we een vroege start want we staan al om 9 uur op de boulevard van Charlotte Amalie. We lopen als eerste door het historische gedeelte en bekijken de overblijfselen van de Deens historie. Amerika heeft namelijk de eilanden St. John, St. Thomas en St. Croix in 1917 van Denemarken gekocht. Zo zijn er nog vele straatnamen in het Deens en is de Presbyteriaanse kerk er een overblijfsel van. In het historische gedeelte staan prachtige houten huizen en beklimmen we het oude gedeelte door gebruik te maken van de vele trappen met honderden treden. Bovenop de heuvel staat het kasteel van Blackbeard wat we helaas niet kunnen bezichtigen omdat het nu een hotel is. We lopen de heuvel af en komen dan in het hartje van Charlotte Amalie uit dat voornamelijk bestaat uit duty-free shops. Gelukkig zijn er vandaag geen cruiseschepen en kunnen we er rustig rondwandelen. Raoul zoek alvast zijn verjaardagscadeau uit en laat zijn oog vallen op een Go-Pro fototoestel, waarmee je o.a. onderwater foto’s kunt maken. We zijn al vrij gauw uit gewinkeld en gaan terug naar de boot. We halen het anker op en halen diesel bij de marina in de volgende baai want we hebben de afgelopen tijd veel gemotord! Om twaalf uur zetten we koers naar Culebra, het eerste Spanish Virgin island dat we aandoen. Er staat zowaar wind en voor het eerst sinds we in de de BVI’s  aangekomen zijn hijsen we weer het grootzeil en kunnen we zonder motor!! De tocht verloopt vlekkeloos en rond vier uur laten we het anker vallen in Ensenada Honda. Jammer genoeg hebben we het heerlijke zeilgebied van de BVI’s nu achter ons gelaten maar we kijken ook zeker uit naar de Spaanse Virgin Islands en in het bijzonder Puerto Rico!

Honeymoon Beach, at St. John in the USVI.

 

The British Virgin Islands courtesy flag.



View from the anchorage.

Flamingos painted on the houses.

Karma and Flying Circus at the anchor in Anegada.

 

View from the bar at the Resort at Marian Cay.

 

Beautiful sailing along the islands.

Sjoerd at the bubbling pool.

A lazy afternoon at Honeymoon beach.



 BBQ at Peter Island.

Luuk and Raoul in a tunnel underwater.



Beautiful fishes.

The whole family underwater.



 

 

Castle of Bleakbird.

Many steps in the old town.