flying circus

Flying Circus voor anker achter het rif bij Culebrita.

Spanish Virgin Islands

We zijn gisteren aangekomen op Culebra dat tot de Spanish Virgin Islands behoord. Helaas was het te laat om nog naar de douane en immigratie te gaan dus dat moet vandaag nog gebeuren. We starten de zondagochtend rustig op en maken ons daarna klaar om naar de luchthaven te gaan waar de douane zit. Gelukkig is Culebra niet zo heel groot en kunnen we naar het vliegveld wandelen. We worden allervriendelijkst geholpen door een beambte, maar we hadden ons blijkbaar eerst telefonisch moeten aanmelden en we krijgen de telefoon aangereikt. Uiteindelijk is Raoul ongeveer een half uur aan de telefoon om onze gegevens door te geven. Vervolgens moeten we allerlei papieren invullen en wordt alles zorgvuldig in de computer ingevoerd. We krijgen uiteindelijk een cruising permit voor Amerikaans grondgebied dat een jaar geldig is en we moeten ons melden als we een nieuw gebied invaren, wat ons een ‘big brother’ gevoel geeft. Al met al zijn we meer dan een uur bezig met het inklaren en de jongens zijn het dan ook aardig zat. Na het inklaren lopen we terug door het stadje, wat eigenlijk niet meer is dan een dorp en zien dat er in het baseball stadion gespeeld wordt. Er is een vrouwen toernooi softball tournooi gaande en het is een echt ‘Spaans’ feestje met bijbehorende muziek. Nu hebben we pas echt het gevoel in de Spanish Virgin Islands te zijn want tot nu toe zijn we veelal in het Engels aangesproken. Na een aantal inningen gezien te hebben lopen we weer verder en eindigen de dag in het ‘Dinghy Dock’ Restaurant, een kleurig restaurant aan het water waar we ons ‘kantoor ‘ opzetten en het weblog updaten, e-mailen en het zelfs voor elkaar krijgen om weer toegang te krijgen tot onze hotmail account, hoera!!

Het 'kantoor' in het restaurant de Dinghy Dock.

Als we wakker worden waait het enorm en er staan kopjes op de golven in de baai Ensenada Honda waar we liggen. We blijven vandaag nog maar een dag langer want het anker heeft zich ondertussen goed ingegraven en we kunnen wel een rustdag gebruiken. Zoals elke maandag starten we vandaag weer de dag met school. De jongens doen het nog steeds erg goed en we liggen aardig voor op het programma. Rond de middag gaan we naar de kant en houdt Raoul vanuit het Dingy Dock restaurant de boot in de gaten terwijl ik met de kinderen naar Flamingo Beach ga, één van de mooiste stranden van Culebra. Er rijden redelijk wat taxibusjes en binnen 10 minuten staan we op het strand. Het is inderdaad een heel mooi groot strand met reusachtige golven, maar helaas waait het vandaag zo hard dat de rode vlag gehesen is en er niet gezwommen mag worden. We hadden hier al op gerekend en in de lokale supermarkt een simpele vlieger gekocht en ook nog één grote vlieger van de boot meegenomen. Helaas stort onze grote vlieger elke keer neer en uiteindelijk verliezen we een deel van het geraamte, jammer. De eenvoudige vlieger is uiteindelijk een groot succes nadat een paar vriendelijke bejaarde Amerikanen zich met de constructie van de vlieger bemoeid hebben. Blijkbaar had ik de vlieger fout in elkaar gezet en weten ze een oplossing om de vlieger in balans te houden door een extra staartstuk van bladeren eraan te maken. De Amerikanen zijn bijna nog blijer als de kinderen als het blijkt dat de ‘simpele’ vlieger het erg goed doet en ze staan te klappen en te juichen. Iedereen blij en de kinderen hebben een reuze ‘vlieger’ middag gehad. Als we terugkomen in het Dinghy Dock Restaurtant blijkt de boot nog netjes op z’n plaats te liggen en maken we gebruik van het internet. Als we willen vertrekken begint het te regenen wat uiteindelijk de hele avond door gaat met de bijbehorende windstoten. Tussen de buien door varen we met de dinghy snel terug naar de boot.

Vliegeren op Flamingo Beach.

De volgende dag lijkt het wel alsof er niets aan de hand is geweest en is het stralend blauw met een zonnetje. We beginnen vandaag vroeg met school want we willen naar het eilandje Culebrita varen wat net ten noorden ligt van Culebra. Rond half elf varen we de baai uit en nemen het kanaal Sur ten oosten van het eiland. We moeten recht tegen de wind in en varen de vijf mijl tot Culebrita op de motor. Helaas zijn de twee moorings al bezet en gooien we het anker uit en na een aantal pogingen lijkt het anker eindelijk te pakken. We liggen vlak achter een rif en hebben een fantastisch uitzicht op de oceaan en het eiland Culebra met z’n prachtige stranden aan de noordkant. Sjoerd en ik gaan het eiland verkennen en beklimmen de heuvel naar de vuurtoren. Het eiland is onbewoond en we zien alleen wat jonge geiten lopen. Luuk gaat ondertussen surfen en Raoul houdt een oogje in het zeil. Als we terugkomen op de boot gaan we met z’n allen snorkelen en wordt de go pro camera uitgeprobeerd. Het valt nog niet mee om onderwater foto’s te maken! Helaas is het koraal hier erg verzand maar zien we wel wat mooie vissen en later ziet Raoul zelf nog een rog onder de boot. De omgeving straalt een heerlijke rust uit en we brengen de rest van de middag lezend door.

Vuurtoren van Culebrita.

Woensdagochtend varen we op tijd weg en is het plan om een aantal dagen bij het volgende eiland Vieques door te brengen. Er staat een heerlijke wind en we zeilen halve wind zuidwaarts. Eindelijk weer eens een ontspannen zeiltochtje want in de Carieb hebben we tot nu toe veel wind gehad, behalve de laatste weken in de BVI’s waar we zelfs veel gemotord hebben. Het is maar 11 mijl varen naar Vieques en we zijn dan ook al vrij gauw bij het hoekje van het eiland, maar het is een langgerekt eiland van 18 mijl lang dus we zijn er nog niet. Het oostelijke gedeelte van het eiland was vroeger een oefenterrein van het Amerikaanse leger maar is nu een Nationaal Park. Het is totaal onbewoond en we zien allerlei fantastische ongerepte baaien met zandstranden. Als je zou willen zou je elke dag in je eentje in een andere baai kunnen gaan liggen. Onderweg blijkt dat we geen van allen meer zin hebben in een mooi verlaten baaitje met een zandstrand en we willen allemaal zo snel mogelijk door naar Puerto Rico. We varen dus al deze mooie baaien voorbij en ankeren uiteindelijk voor Ensenada een klein vissersdorp wat voornamelijk bevolkt wordt door Amerikaanse toeristen. Zelfs in Ensenada hebben ze een heerlijke relaxte bar ´De Bananas´ met fantastische live muziek alleen geen internet tot grote teleurstelling van de jongens!!

Boulevard van Ensenada.

De volgende ochtend varen we al om zeven uur weg omdat we een lange zeildag voor de boeg hebben van 50 mijl naar Salinas de Mar in Puerto Rico. De jongens liggen nog heerlijk te slapen als wij al het zeil hijsen. We hebben een mooi windje van achter, de gennaker staat mooi vol en we lopen gemiddeld 6 knopen. Wederom hebben we een heerlijke zeiltocht en zijn na twee uur varen al onder de Puerto Ricaanse kust, waar we langs de zuidkant van het eiland verder varen. We merken dat we langzamerhand ‘of the beaten track’ komen want we zien de hele dag geen zeilboten om ons heen, wat in de Carieb wel anders was. Helaas valt de wind halverwege de middag weg zodat we de laatste drie uur op de motor en genua varen. Rond half vijf komen we bij de eilandjes en riffen, die voor Salinas de Mar liggen. We vinden een doorgang en varen naar Salinas wat een enorme grote, ondiepe lagune is omgeven door mangroven en waar we heel beschut liggen. We gooien het anker uit en gaan op onderzoek uit. In de baai is een haven maar het lijkt erg uitgestorven. Het blijkt dat de havenmeester al weg is maar de bar is wel open en samen met een Belgisch zeilkoppel zijn we de enige toeristen. We mogen de telefoon lenen van één van de bargasten om de US Customs en Border Protection te bellen. Gelukkig gaat het dit keer wat soepeler en willen ze alleen ons cruising permit number weten en zijn we officieel aangemeld in Puerto Rico. We willen een kleine week in Puerto Rico blijven en een auto huren om het eiland te bekijken. Weer eens wat anders dan zeilen en we hebben er allemaal er veel zin in, met name de jongens kijken ernaar uit om naar San Juan te gaan waar ze een echte Toys’rus speelgoedwinkel hebben!